„Płakałem. Ale tylko raz. Codziennie (…) Zastanawiałem się, dlaczego po mnie nie wróciła”. Akcja książki osadzona jest w Australii, ale nie to jest ważne – równie dobrze mogłaby się toczyć w Anglii, Rosji, a nawet w kosmosie. Najistotniejsze jest to, dlaczego Livy – główna bohaterka – wraca do Australii i co tam zostawiła ostatnim razem, a właściwie kogo.

Olive poznajemy jako nastolatkę, która wraz z mamą odwiedza babcię po siedmiu latach. Bardzo szybko odnajduje skarby przeszłości, wywołujące w niej wspomnienia – stare książki, zabawki, ubrania i zielonego zombie w kostiumie kurczaka… co? Właściwie to zielonego nie-zombie w kostiumie kurczaka.

Bob – zielony nie-zombie w kostiumie kurczaka – to przyjaciel Livy z przeszłości, który czekał na dziewczynkę przez cały ten czas w garderobie, ponieważ obiecała, że po niego wróci. I wróciła. Cały kłopot w tym, że bohaterka nie pamięta dokładnie, a właściwie to wcale, kim tak naprawdę jest ten zielony stwór, który zaskakująco dużo o niej wie. W tym momencie zaczyna się cała magia, przygoda. Kim jest Bob, co robił przez tyle czasu w szafie i dlaczego niespecjalnie dziwi widok zielonego stwora w kostiumie kurczaka, i tak właściwie dlaczego ma go na sobie – to tylko kilka z wielu pytań, jakie zapewne zadawała sobie Livy, a jakie pojawiają się również w głowie czytelnika.

Mimo że generalnie fabuła rozwija się dosyć powoli, to cały czas intrygujące jest to, kim jest Bob i skąd pochodzi, i ma się potrzebę zapoznawania się z kolejnymi stronami, bo wszystko owiane jest atmosferą tajemnicy.

„Bob. Przyjaźń to magia, która nie przemija” to wspaniała opowieść o przyjaźni, która uczy tego, że prawdziwa przyjaźń jest nie tylko wówczas, gdy wszystko się dobrze układa, ale także (albo przede wszystkim) wtedy, gdy pojawiają się przeciwności losu. Można powiedzieć, że jest to powieść na miarę „Kubusia Puchatka” XXI wieku.

Warto podkreślić, że jest to opowieść bardzo bezpieczna. Rodzice powinni bowiem zaznajamiać się z treścią książek, jakie pozwalają czytać swoim dzieciom, zwłaszcza jeśli chodzi o nowości, ponieważ współczesną literaturę dziecięcą cechuje mocny podział na dobro i zło, co nie znajduje odzwierciedlenia w prawdziwym świecie. „Bob. Przyjaźń to magia, która nie przemija” raczej stroni od takich podziałów i skupia się na sile przyjaźni, która w życiu kilkuletniego człowieka jest bardzo ważna. Zatem drogi rodzicu, jeśli nie masz czasu zapoznać się z treścią tej książki, to zapewniam, że przygoda Boba i Livy jest opowieścią, którą z czystym sumieniem możesz dać do przeczytania swojemu dziecku, wiedząc, że będzie ono bezpieczne.

Historia ta adresowana jest głównie do młodszych czytelników, ale powinna się też spodobać dorosłym, którzy lubią powracać myślami do swego dzieciństwa. Całość jest pięknie wydana i opatrzona wyjątkowymi ilustracjami, a duża czcionka sprawia, że książka ta będzie odpowiednia również dla dzieci, które niedawno zaczęły swoją przygodę z samodzielnym czytaniem.

Natalia Sługocka