Temat przyjaźni damsko-męskiej to bardzo interesujący temat. Czy taka przyjaźń jest możliwa? Co w sytuacji, gdy jedna strona będzie chciała czegoś więcej i nie wystarczą jej czysto przyjacielskie relacje? Czy taka przyjaźń ma sens? Na to pytanie będziemy mogli sobie odpowiedzieć czytając debiutancką książkę Basi Karolewicz- „Przyjaciel”.

Basia i Adam znają się od lat, pracują w jednym z wrocławskich biurowców i codziennie mają swój rytuał — piją wspólnie kawę w czasie przerwy w pracy. Wiedzą o sonie niemal wszystko, tylko Adamowi Basia zwierzyła się ze swoich skrywanych przed światem sekretów. Obydwoje uważają, że tak szczera przyjaźń damsko-męska nie zdarza się często. Tylko czy to na pewno tylko przyjaźń? Adam zaczyna wysyłać niejednoznaczne i mylne sygnały. Basia zda sobie sprawę, że kocha mężczyznę, a dzięki Adamowi ich relacja nie jest już taka jak dawniej. Uczucie z dnia na dzień staje się coraz silniejsze, niż być powinno i Basia będzie chciała zrobić wszystko, by nie stracić jedynego mężczyzny, na którym jej zależy. Świat dziewczyny zawali się, gdy pewnego dnia przyjaciel przekaże jej informacje o tym, że zmienia pracę i wyjeżdża z Wrocławia. Czy w tej sytuacji znajdzie w sobie siłę i wyjawi Adamowi, co tak naprawdę do niego czuje? Czy będzie umiała sobie poradzić z bólem po stracie najbliższej osoby i zbudować swój świat od nowa?

Nie wiem jak Wy, ale ja w każdej książce szukam happy-endu. Patrząc na okładkę „Przyjaciela” spodziewałam się lekkiej i romantycznej historii miłosnej o relacjach damsko-męskich oczywiście ze szczęśliwym zakończeniem. Zaczęłam czytać i zostałam zaskoczona, bo w tej książce zamiast radości jest ból, rozpacz i samotność. Chcąc nie chcąc te emocje zaczynają się udzielać i nam, zwłaszcza gdy z każdą stroną zaczynamy odkrywać przeszłość Basi, która nie była szczęśliwa. Na początku pojawia się współczucie, czytając o zagubionej kobiecie, która nagle traci najważniejszą osobę będącą sensem jej życia. Bohaterka żyje z dnia na dzień nie przestając kochać Adama i właśnie ta miłość jest największym problemem. Nie potrafię tego wyjaśnić, ale czytając wciąż o rozpaczy, płaczu i stracie sensu życia, zamiast współczuć bohaterce zaczęłam mieć ją dosłownie dosyć. Potrafi tylko użalać się nad sobą nie wykonując żadnego ruchu, przede wszystkim nie wyjawiając Adamowi, co do niego czuje.

Historię Basi poznajemy stopniowo. Bardzo niewielka liczba dialogów w tej cieniutkiej książce przywodzi na myśl, że może to być pamiętnik bohaterki, która prowadzi w ramach poradzenia sobie z własnymi emocjami. Pierwszoosobowa narracja daje nam także szanse, by poznać wszystkie myśli i odczucia bohaterki. Dziewczyna jako jedenastolatka przeżyła bardzo poważną traumę, która kładzie się cieniem w jej dorosłym już życiu. Przez to, czego doświadczyła, stała się zamkniętą w sobie i wycofaną kobietą. Przez to nie ma dobrych relacji z matką i nie potrafiła zaufać mężczyznom. Tylko Adamowi udało się przebić mur i tylko jemu zaufała i zwierzyła się ze swoich sekretów. Mężczyzna początkowo wydaje się być ideałem, godnym miłości Basi. Jednak czy prawdziwy przyjaciel ignoruje drugą osobę i notorycznie odwołuje spotkania? Czy można wierzyć w jego zapewnienia, że po przeprowadzce będzie tak samo i kontakt z Basią nie zniknie? Basi zawali się cały świat, pytanie, czy sobie z tym poradzi.

„Przyjaciel” jest bardzo gorzką opowieścią o przyjaźni damsko-męskiej, Gorzką, a jednocześnie tak bardzo życiową. Autorce w bardzo dobry sposób udało oddać się to, jak silnie może kochać człowiek. Nawet jeśli jest to miłość nieodwzajemniona.

Temat przyjaźni damsko-męskiej to bardzo interesujący temat. Czy taka przyjaźń jest możliwa? Co w sytuacji, gdy jedna strona będzie chciała czegoś więcej i nie wystarczą jej czysto przyjacielskie relacje? Czy taka przyjaźń ma sens? Na to pytanie będziemy mogli sobie odpowiedzieć czytając debiutancką książkę Basi Karolewicz- „Przyjaciel”.

Basia i Adam znają się od lat,...