Wydawnictwo Vesper przyzwyczaiło mnie, że wydaję książki, które są prawdziwymi perłami literatury. W przypadku tej powieści muszę przyznać, iż tak nie jest. Powieść Jasona Arnoppa z całą pewnością broni się dobrym pomysłem na fabułę i ciekawa konstrukcją, jednakże na polu utrzymania napięcia i świeżości w gatunku wypada blado. Wiele razy wiało tu nudą, napięcia praktycznie brak, a i tytułowa postać też jakaś taka niezbyt przekonująca. Powieść jest horrorem, choć grozy tu tyle co kot napłakał. Bardziej przekonuję mnie jako powieść psychologiczna, w tym sensie jest ona bardziej wyrazistsza. Szkodą pomysłu, który tu faktycznie miał potencjał, ale nie został w pełni wykorzystany.

Oczywiście książką nie jest całkowicie zła. Tak jak wspomniałem, motyw psychologiczny jest całkiem niezły. Bywały chwilę, gdy faktycznie autor dawał nadzieję na coś niezwykłego. Styl nie powala na kolana, ale rozrywkę jakąś zapewnia. Wydaję mi się, że autor planował napisać coś innego niż do tej pory było serwowane w tymże gatunku. Coś jednak nie końca poszło dobrze. Odniosłem nieznośne wrażenie, iż za dużo tu zostało powtykane odniesień do popkultury i humoru, który nie bardzo pasował do sytuacji, ale być może tylko się czepiam. Grozy tu nie uświadczycie, lecz nie zmienia to tego, że jako lektura do poduszki sprawdza się nawet dobrze. Jeśli w jakiś sposób was zachęciłem, to sprawdźcie czy ostatnie dni Jacka Sparksa warte były jakiejkolwiek uwagi.

Wydawnictwo Vesper przyzwyczaiło mnie, że wydaję książki, które są prawdziwymi perłami literatury. W przypadku tej powieści muszę przyznać, iż tak nie jest. Powieść Jasona Arnoppa z całą pewnością broni się dobrym pomysłem na fabułę i ciekawa konstrukcją, jednakże na polu utrzymania napięcia i świeżości w gatunku wypada blado. Wiele razy wiało tu nudą, napięcia praktycznie...