W tej książce jest prawie wszystko ...Gorąca Hiszpania kontra chłodna zdystansowana Szwecja z Norwegią. Wątek obyczajowo-kryminalny a historia Gran Canari jej ewolucji turystycznej i świat współczesnego biznesu. To wszystko oprawione w formę dobrze czytającego się kryminłu. Można się przyczepić , tylko pytanie czy do tłumacza czy do własnej nieznajomości klimatu innych kultur. Polecam.

W tej książce jest prawie wszystko ...Gorąca Hiszpania kontra chłodna zdystansowana Szwecja z Norwegią. Wątek obyczajowo-kryminalny a historia Gran Canari jej ewolucji turystycznej i świat współczesnego biznesu. To wszystko oprawione w formę dobrze czytającego się kryminłu. Można się przyczepić , tylko pytanie czy do tłumacza czy do własnej nieznajomości klimatu innych...

"Temu zdarzeniu nie można już było w żaden sposób zapobiec. Jeden kolos wbił się w drugi... Krzyki 583 ludzi, którzy wtedy stracili życie, nigdy już nie zamilkną."

Mam słabość do lekkich kryminałów Mari Jungstedt, zawsze chętnie się na nie skuszę, bo to nie tylko intrygujące detektywistyczne zagadki, ciekawe wątki obyczajowe, ale również niezwykle umiejętnie oddany klimat miejsc, w których przebiegają scenariusze zdarzeń. Autorka zajmująco prowadzi czytelnika po historii regionów, miast, osad i wysp, mamy wrażenie, że faktycznie się tam przenosimy, poznajemy przeszłość i chwytamy współczesne realia życia mieszkańców. To także zwracanie uwagi na trendy społeczne, uwarunkowania polityczne, implikacje rozwoju gospodarczego, a zwłaszcza turystycznej gałęzi, oraz ochrony środowiska naturalnego. Zerknij na moje wrażenia z pierwszego tomu kanaryjskiej serii "Ciemniejsze niebo", czy gotlandzkiej przygody czytelniczej "Inspektor Anders Knutas".

W "zawiedzionych nadziejach" sporo dowiadujemy się o Wyspach Kanaryjskich, jak wyglądają obecnie i czym zachwycały w latach siedemdziesiątych dwudziestego wieku, ich ogromnej transformacji od tego czasu, która nie w każdym z mieszkańców wzbudza zachwyt i uznanie. Wracamy też do separatystycznych ruchów, pragnienia odzyskania autonomii, niezawisłości od hiszpańskiej władzy i największej katastrofy w historii lotnictwa cywilnego. Możemy podziwiać atuty przyrody, różnorodność ukształtowania terenu, jak choćby żyzne i zielone obszary północnej Gran Canarii stojące w kontraście do pustynnych obszarów, gór i piaszczystych plaż na południu. La Vegueta, piękna zabytkowa dzielnica Las Palmas, Pozo Izquierdo, stolica światowego windserfingu, Arucas z fascynującym kościołem. Zerkamy na doskonale prezentujący się Teide, szczyt wulkaniczny położony na Teneryfie. To dodatkowy interesujący bonus podróży czytelniczej.

Intryga kryminalna ciekawie zapleciona, wiele dzieje się, akcja początkowo toczy się spokojnymi rytmami, z czasem nabierając tempa i intensywności, aby na koniec mocno przyspieszyć i nadać nieco sensacyjnych barw. Udanie ukazano kontrast między wymarzonym rajem urlopowiczów a brutalnymi atakami i morderstwami, których ofiarami padają szwedzcy turyści. W idylliczną atmosferę kurortów wkrada się niepokój i strach. Sara Moberg, dziennikarka, i jej przyjaciel Kristian Wede, pracujący w szwedzko-norweskim konsulacie, były policjant, próbują wspólnymi siłami znaleźć wspólny mianownik dla zaskakujących zabójstw. Jednak niezwykle trudno jest wpaść na właściwy trop, powiązać zatrważające incydenty, dotrzeć do prawdy ukrytej za zmową milczenia. Sporo dramaturgii nie tylko w życiu zawodowym bohaterów, ale również prywatnym, co zajmująco wzbogaca powieść.

bookendorfina.pl

"Temu zdarzeniu nie można już było w żaden sposób zapobiec. Jeden kolos wbił się w drugi... Krzyki 583 ludzi, którzy wtedy stracili życie, nigdy już nie zamilkną."

Mam słabość do lekkich kryminałów Mari Jungstedt, zawsze chętnie się na nie skuszę, bo to nie tylko intrygujące detektywistyczne zagadki, ciekawe wątki obyczajowe, ale również niezwykle umiejętnie oddany klimat...

Cudowne opisy Gran Canari, aż chce się tam być,mimo morderstw i wybuchających bomb 😉

Cudowne opisy Gran Canari, aż chce się tam być,mimo morderstw i wybuchających bomb 😉

Rozumiem, że kryminał obyczajowy rządzi się trochę innymi zasadami i więcej uwagi poświęca się tu wątkom życia społecznego, w tym przypadku Szwedów zamieszkujących wyspy kanaryjskie, ale to jednak kryminał, a morderstwa to tak przypadkiem trafiły na strony tej powieści. Mamy za to kryzys wieku średniego w wykonaniu pani dziennikarz, która jest też o dziwo detektywem laikiem. A tak wracając do zbrodni, to ona jest, dochodzenie też jest, ale najważniejsze jest o la Boga, rozpadające się małżeństwo pani dziennikarki. Nużącą była ta książka, wątek kryminalny przeciętny, ale fakt ciężko domyślić się kto zabił, bo więcej uwagi poświęcone jest zmarszczkom i starzeniu się już wymienionej pani w kryzysie niż porządnemu zagłębieniu się w meandry zbrodni. Raczej nie zachęcam do zapoznania się z tą pozycja, bo można przypadkiem zasnąć z nudów, co wcale nie byłoby gorsze niż treść tej książki.

Rozumiem, że kryminał obyczajowy rządzi się trochę innymi zasadami i więcej uwagi poświęca się tu wątkom życia społecznego, w tym przypadku Szwedów zamieszkujących wyspy kanaryjskie, ale to jednak kryminał, a morderstwa to tak przypadkiem trafiły na strony tej powieści. Mamy za to kryzys wieku średniego w wykonaniu pani dziennikarz, która jest też o dziwo detektywem...

Intryga marna, ale ciekawie przedstawiona kwestia początków turystyki na Gran Canarii i stosunku lokalnych mieszkańców do turystów.

Intryga marna, ale ciekawie przedstawiona kwestia początków turystyki na Gran Canarii i stosunku lokalnych mieszkańców do turystów.

A gdyby tak połączyć ,ze sobą dwa światy ? Chłodnej i depresyjnej Szwecji i gorącej ,pełnej temperamentu Hiszpanii ?
Autorce udało się,to doskonale.
Właśnie skończyłem ,wybitny kryminał szwedzkiej autorki.

Na Wyspach Kanaryjskich dochodzi do zabójstw Szwedzkich turystów.Tylko tyle i aż tyle.
To mi wystarczy,by akcja była bardzo dobra.Ba wręcz wybitna.
Mamy,tu wręcz plastyczne opisy Wysp.
Opisane ,też ciemne strony.Jak próba secesji z lat 70.
Autorka,piszę o tym o czym nie wiedziałem.

Lubię jak jest opisywane jedzenie,a tu.Miałem czarna wieprzowinę i ziemniaki w czerwonym sosie.

A pierwsi Szwedzi trafili na Kanary właśnie w latach 70.

A gdyby tak połączyć ,ze sobą dwa światy ? Chłodnej i depresyjnej Szwecji i gorącej ,pełnej temperamentu Hiszpanii ?
Autorce udało się,to doskonale.
Właśnie skończyłem ,wybitny kryminał szwedzkiej autorki.

Na Wyspach Kanaryjskich dochodzi do zabójstw Szwedzkich turystów.Tylko tyle i aż tyle.
To mi wystarczy,by akcja była bardzo dobra.Ba wręcz wybitna.
Mamy,tu wręcz...

Cykl gotlandzki autorki bardzo lubię, ma wszystkie walory gatunku. Ta pozycja to pierwsza z cyklu kanaryjskiego i nie wiem czy jeszcze przeczytam kolejną. Dość bogaty wątek obyczajowy duzo zżycia prywatnego osób prowadzących śledztwo, sama historia kryminalna też średnio mnie ujęła no i lokalizacja też ( ale to może moje ososbiste odczucie bo Wyspy Kanaryjskie wspominam jako brud, scisk, ubóstwo i smród)

Cykl gotlandzki autorki bardzo lubię, ma wszystkie walory gatunku. Ta pozycja to pierwsza z cyklu kanaryjskiego i nie wiem czy jeszcze przeczytam kolejną. Dość bogaty wątek obyczajowy duzo zżycia prywatnego osób prowadzących śledztwo, sama historia kryminalna też średnio mnie ujęła no i lokalizacja też ( ale to może moje ososbiste odczucie bo Wyspy Kanaryjskie wspominam...

Wakacje sprzyjają serii kryminałów z dziennikarką Sarą Moberg. Akcja rozgrywa się na przepięknej Gran Canarii, jednej z siedmiu Wysp Kanaryjskich, należących do Hiszpanii, gdzie mamy okazję bliżej poznać historię wyspiarskich separatystów, którzy walczyli o odzyskanie niepodległości. Właśnie ten temat jest przewodnim w tej części. Na wyspie dochodzi nie tylko do morderstwa, ale także do wybuchów bombowych. Książka rozpoczyna się dość sennie i w zasadzie tak jest aż do jej połowy, dopiero w dalszej części akcja nabiera tempa i przyspiesza. Ofiary to Szwedzi. W zasadzie mam wrażenie, ze wyspę zamieszkują wyłącznie Szwedzi i Norwegowie, no może jeszcze paru tubylców. Koniec książki jest ciekawy i intrygujący.
Autorka pięknie opisuje wyspę - mam wrażenie, że albo tam mieszka albo wyjątkowo często bywa. Polecam szczególnie na wakacje.

Wakacje sprzyjają serii kryminałów z dziennikarką Sarą Moberg. Akcja rozgrywa się na przepięknej Gran Canarii, jednej z siedmiu Wysp Kanaryjskich, należących do Hiszpanii, gdzie mamy okazję bliżej poznać historię wyspiarskich separatystów, którzy walczyli o odzyskanie niepodległości. Właśnie ten temat jest przewodnim w tej części. Na wyspie dochodzi nie tylko do morderstwa,...

Po lekturze moje nadzieje, że nowy cykl spodoba mi się tak samo jak Seria Gotlandzka, dokładnie tak jak w tytule są zawiedzione. Dlatego mówię nie dalszemu czytaniu.

Po lekturze moje nadzieje, że nowy cykl spodoba mi się tak samo jak Seria Gotlandzka, dokładnie tak jak w tytule są zawiedzione. Dlatego mówię nie dalszemu czytaniu.

Nudna, bardzo się dłużyła. Moim zdaniem kiepska i nie polecam.

Nudna, bardzo się dłużyła. Moim zdaniem kiepska i nie polecam.