"W życiu nic nie jest jednoznaczne. Zachód słońca nie jest tylko grą świateł ani wyłącznie mozaiką cieni. Podobnie szczęście ma wiele odcieni. Czasem bywa spontaniczne, pojawia się nagle i tak samo znika. Innym razem jest długo oczekiwanym darem, który, gdy tylko trafia na odpowiednią osobę, zostaje z nią na zawsze, niezależnie od burz i wichrów, jakie niesie ze sobą los."

Czy można przejść obojętnie wobec prawdziwej miłości? Czy można wymazać z pamięci jej zapach, smak, wspomnienia? Wyrzec się serca? Mia i William nieoczekiwanie doświadczyli miłości, piękno greckiej wyspy otworzyło ich serca, jednak czas i koleje losu sprawiły, że jej zapach stał się ulotny, ale czy nieprawdziwy? Klaudia Kopiasz jeszcze raz oddaje swoim bohaterom głos, dając tym samym szansę na prawdziwą i głęboką miłość? Czy ją wykorzystają?

Czasem niewiele trzeba, aby mocno skomplikować życie bohaterów literackich, jedna mała rzecz, niefortunne zdarzenie potrafi zaważyć na ich szczęściu. Możemy o tym przekonać się czytając najnowszą książkę Klaudii Kopiasz, która jest zarazem kontynuacją losów Mii i Williama z "Zapachu szczęścia". Kiedy Mia wyrusza do Londynu opacznie interpretuje sytuację, w jakiej spotyka ukochanego. Rozczarowana i wzburzona wraca do Bostonu, gdzie ma nadzieję, że u boku redakcyjnego kolegi zapomni i zacznie wszystko od nowa. Niczego nieświadomy pisarz cierpliwie czaka na znak od Mii. Z pomocą tej dwójce zagubionych kochanków przychodzą ich bliscy.

"Uświadomiłaś mi wtedy, że aby korzystać z życia, należy być nie tylko jego obserwatorem, ale przede wszystkim aktywnym uczestnikiem. Patrząc na coś z boku, nie jesteśmy w stanie tego przeżyć, doznać."

"Smak szczęścia" został podzielony na trzy części, z czego każda posiada inne tempo, inny klimat poprzez wydarzenia oraz miejsca, w jakich się one rozgrywają. Całość łączą bohaterowie, którzy wzbudzili moją sympatię już w pierwszym tomie. Tutaj ta sympatia nadal pozostała, choć czasem przeplatała się z innymi emocjami, niekoniecznie tymi dobrymi. Czy to dobrze? Moim zdaniem tak, dzięki temu postacie nie są takie płaskie, monochromatyczne, stają się bardziej ludzkie ze swoimi wadami i niedociągnięciami.

Tak jak to miało miejsce w "Zapachu szczęścia" także i tutaj autorka potrafi wyczarować atmosferę wyczekiwania i napięcia. Przyciągnąć uwagę czytelnika nie tylko samą fabułą, ale także tym co wokół, a to sprawia, że "Smak szczęścia" to kontynuacja iście wyborowa. Pisarka słowem przenosi czytelnika na jedną z najpiękniejszych i najromantyczniejszych włoskich wysp, gdzie po raz kolejny zostaniemy oczarowani. Z taką lekturą przyjemnie spędzić letni dzień, bowiem łatwo się w niej zatracić. Słodko-gorzka historia Mii i Williama została bowiem okraszona plastycznymi opisami włoskiej przyrody, którą pragnie się zobaczyć na własne oczy, poczuć na własnej skórze i zasmakować.

"Życie jest zaledwie mgnieniem, przelotnym wiatrem, który raz zaszeleści, po czym znika w bliżej nieodgadnionej przestrzeni (...). A mimo to ma nieocenioną wartość."

Jeśli szukacie książki idealnej na lato, która oderwie Was od codzienności, przerwie waszą rutynę, to z całą pewnością jest to propozycja godna polecenia. Zachęcam Was do lektury całej dylogii, aby mieć pełny obraz, a przede wszystkim rozkoszować się zapachem i smakiem szczęścia bohaterów.

https://czytelniapatrycji.blogspot.com/2018/07/smak-szczescia-klaudia-kopiasz.html

"W życiu nic nie jest jednoznaczne. Zachód słońca nie jest tylko grą świateł ani wyłącznie mozaiką cieni. Podobnie szczęście ma wiele odcieni. Czasem bywa spontaniczne, pojawia się nagle i tak samo znika. Innym razem jest długo oczekiwanym darem, który, gdy tylko trafia na odpowiednią osobę, zostaje z nią na zawsze, niezależnie od burz i wichrów, jakie niesie ze sobą...