Jeśli ktoś zatęsknił za przeuroczą Starą Leśną, małym miasteczkiem z oryginalnymi i bardzo sympatycznymi mieszkańcami, powinien sięgnąć po drugi tom „Ogrodu Zuzanny” pt. „Odważ się kochać”. Znów można tu liczyć na wiele pozytywnych wrażeń. A tym razem dostarczać ich będą nie tylko panie Cieplicz z Kurzej Stopki, choć autorki o nich oczywiście nie zapomną.

Cecylia odbywać będzie wielką życiową podróż, Krystyna mierzyć się z samotnością, a życie Zuzanny, Adama i Wojtka powoli toczyć się w tle głównych wydarzeń. Na pierwszy plan wysuną się przyjaciółki Zuzanny. Samotna i niezbyt szczęśliwa w miłości fryzjerka Wiola postanowi w końcu zamknąć traumatyczny rozdział swojej przeszłości, by poradzić sobie w teraźniejszości i dać wreszcie szansę dobrej przyszłości. Kazię zaś, właścicielkę księgarni Kubuś Puchatek, za sprawą prawowitego właściciela lokalu, Jana Marii Sochackiego, nawiedzą biznesowe koszmary. Dla każdej z nich los ma niespodziankę.

Dużo dziać się będzie również u pozostałych mieszkańców miasteczka.

Robertowi Kozakowi, właścicielowi firmy Kozak Gardens, ziści się rodzinne marzenie, choć jak to z marzeniami bywa … zaskoczy go bardzo to, co się z owym spełnieniem wiąże. Dobrze mu tak! Jacek Wtorek, wojujący ekolog, spotka idealną kobietę, no… prawie idealną, i przeżywać będzie ideowo-uczuciowe dylematy. Miejscowy proboszcz August Fąfara zaś, nie dość że mieszkający z zabawnie i kłopotliwie wyrazistą matką, podejrzewany będzie przez domorosłych detektywów o… morderstwo!

Bo tak w Starej Leśnej, na dodatek w cukierni pana Grzybka, pojawi się trup! A jeśli trup, to i śledztwo, policjanci, podejrzani, aresztowani – pewna młoda osoba wyleje morze łez!

Drugi tom „Ogrodu Zuzanny” zachowuje urok pierwszej części. Świat przedstawiony, bohaterowie, życiowe sytuacje, ludzkie śmieszności, słabości, pragnienia i dążenia – wszystko to okraszone dużą dozą sympatii autorek. Wyraźnie ujawnia się też profesja jednej z nich – w sposobie wyciszania życiowych traum. Można się zanurzać w ten świat bez obawy, że gdy się z niego wyjdzie, pozostanie się z niepokojem. Pod warunkiem oczywiście że takiej pozytywnej wizji świata się poszukuje. W innym przypadku przeważy zdradziecki krytycyzm, niestety, w odniesieniu do różnych poziomów powieści, np. fabuły czy kreacji postaci.

Moja rada jest więc przewidywalna – w ogrodzie Zuzanny jest miło, ciepło, bezpiecznie (mimo zainteresowania tytułowej bohaterki trującymi roślinami), problemy się rozwiązują, a to, co zbyt trudne, po prostu się omija. Jeśli tego potrzebujesz, idź śmiało!

Justyna Radomińska