„… Wracałam do domu na piechotę. Potrzebowałam się przejść, a tak daleko znowu nie było. Z czekaniem na cholerny autobus, co jeździ, jak chce, na to samo wyszło. Szłam sobie spokojnie i myślałam. Wiatr się uciszył, całkiem fajnie tak spacerować …”

Ernest Hemingway stwierdził, że „ … Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać”. Ciekawa jestem czy zgadzacie się z tym stwierdzeniem? Idealnym odzwierciedleniem sentencji będzie według mnie nie literacki pierwowzór, ale nowa książka Aldony Bognar. Zakamarki naszej duszy kryją pokłady miłości, złości, ale i rany, które nie mogą się zabliźnić.

Autorką publikacji jest Aldona Bognar. Na swoim koncie ma książkę pt. „Pięć kilometrów do świtu”, gdzie główną bohaterką jest 35-letnia Natalia żona bogatego, wiele starszego od siebie i poważnego prawnika. Pisarka to mężatka, matka, oraz właścicielka trzech kotów. Zawodowo zajmuje się pomaganiem ludziom. W wolnych chwilach układa limeryki.

Cztery kobiety z charakterem są ciekawymi postaciami dla czytelnika. Julita otrzymała od losu urodę, jest młoda i uwielbia taniec. Taniec to forma treningu, ale i wyrażenia siebie. Los wcześnie kazał jej dorosnąć. Może zbyt szybko? Łucja cały czas myśli o przeszłości i nie potrafi się skupić na codziennych obowiązkach. Rok od śmierci męża, to zdecydowanie zbyt mało czasu na poskładanie życia. Dagmara uwielbia tworzyć ręcznie robioną biżuterię. Tym samym odreagowuje korporacyjny wyścig szczurów i głupie zachowania otoczenia. Eliza zaś jest nauczycielką języka polskiego, której wrodzona i nieukrywana ambicja nie pozwala cieszyć się tym, co ma.

Kiedy na lokalnym forum internetowym pojawi się dość tajemnicza i zagadkowa oferta dostrajania duszy do harmonii świata, wszystkie cztery kobiety postanawiają z niej skorzystać.

Każda z nich ma zupełnie inne podejście do życia i problemy, które pochłaniają zdrowy rozsądek każdego z Nas. W tle niestety odnajdziecie choroby nowotworowe i element zaskoczenia. A może to tylko strach przed najgorszym blokuje nasze zachowanie? Książkę musicie czytać bardzo uważnie. Jest wiele wątków i wydarzeń, których nie można pominąć.

Przyznam szczerze, że i ja nie lubię gdy ktoś mnie doradza. Uważam, że daję sobie radę sama i nie chce, by ktoś wchodził z butami w moje życie osobiste. Podobnie jest z naszymi postaciami. Bohaterki po czasie dopiero uwierzą w to, że jeśli czegoś „ nie umiesz to się naucz” i jeżeli „nie znasz, to poznasz”. Jak można posklejać rany duszy? I czy na rynku jest dostępny taki specjalny plaster? Wyjście z każdego problemu obronną ręką staje się ciekawe. Regularne spotkania staną się formą spędzania wolnego czasu.

Mam świadomość, że tekst przed korektą może ulec zmianie, ale sądzę, że niczego nie trzeba poprawiać. Serdecznie dziękuję Wydawnictwu za możliwość poznania twórczości Autorki.

Gorąco polecam jedną z „ciepłych” nowości ;-) i zapraszam do przeczytania książki.

Katarzyna Żarska
http://zarska18.blogspot.com/

Wydawnictwo: WAB – Grupa Wydawnicza Foksal
Oprawa: miękka
Liczba stron: 398
Premiera: 22.08.2018 r.
Wydanie I
(nowość wydawnicza)

„… Wracałam do domu na piechotę. Potrzebowałam się przejść, a tak daleko znowu nie było. Z czekaniem na cholerny autobus, co jeździ, jak chce, na to samo wyszło. Szłam sobie spokojnie i myślałam. Wiatr się uciszył, całkiem fajnie tak spacerować …”

Ernest Hemingway stwierdził, że „ … Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać”. Ciekawa jestem czy zgadzacie się z tym...