https://pikkuvampyyrinkirjamaailma.blogspot.com/2016/12/57-tove-jansson-pamietniki-tatusia.html

"Pamiętniki Tatusia Muminka" wydawały mi się najmniej zachęcającą pozycją z serii, więc książka leżała na półce, kurzyła się i czekała, czekała, czekała. W końcu wzięłam ją do rąk, a moje oczy rozszerzyły się z wrażenia.

Muszę przyznać, że Tatuś Muminka to jedna z mniej lubianych przeze mnie postaci. Perspektywa przeczytania tomu, który swoją nazwą wskazywał na największe zainteresowanie jego osobą, nie była mi szczególnie przyjazna. Poza tym, co taka niepozorna postać może zaoferować? Obiecałam sobie jednak, że przeczytam wszystkie części przygód Muminków, więc w przypływie tęsknoty za moimi ukochanymi trollami, chwyciłam w końcu za tę pozycję.

Pierwsze strony były zniechęcające. Zdania się wlokły, każde słowo było nudne i bez wyrazu. Pomyślałam, że na pewno nie dotrwam do końca. Ba, nawet do połowy! Najpierw Tove Jansson rozczarowała mnie mozolną akcją, a później zaskoczyła obrotem sytuacji. Warto było przecierpieć bezpłciowy początek.

Nie oznacza to, że zmieniłam swoje nastawienie do Tatusia Muminka. Ma on manię wyższości, jest pyszałkowaty i jest ewidentnym przykładem przerostu formy nad treścią, ale w trakcie lektury mój stosunek do niego jakby przygasł. Sądziłam, że skoro on jest tutaj kluczową postacią, nie będę mogła go znieść. Prawdę mówiąc, jak na tytułowego bohatera, a także narratora swoich pamiętników, jest on stosunkowo zepchnięty na bok. Momentami aż o nim zapominałam.

Jestem uradowana także humorem. Trzeba przyznać, że Tatuś nie należy do specjalnych dowcipnisiów, ale podczas czytania śmiałam się niejednokrotnie. Ogromnym plusem są także czarne motywy. Nie jestem pewna, czy takie wątki nadają się dla najmłodszych czytelników... Mogą się oni odrobinę wystraszyć. Pojawia się tutaj także Buka, a więc zalecam ostrożność przy czytaniu "Pamiętników..." pociechom.

Ponadto, wydarzenia opisane są w taki sposób, że ich oraz sam maluje się w głowie czytelnika. Niesamowicie pobudza wyobraźnię!

Największym atutem jest jednak wyjaśnienie, skąd się to wszystko wzięło. Poruszona jest kwestia wątków różnych postaci. W szczególności mowa jest o ich pochodzeniu. Co prawda losy Włóczykija pozostają i tak niejasne, zwłaszcza stopień pokrewieństwa z małą Mi. Można to jednak wybaczyć Tatusiowi, gdyż uprzedzał, że będzie plątał się we wspomnieniach...

Pomimo swojego mało zachęcającego początku, jest to książka godna polecenia. Czyta się przyjemnie i szybko, choć "Pamiętniki Tatusia Muminka" należą do jednych z grubszych tomów historii o Muminkach.

https://pikkuvampyyrinkirjamaailma.blogspot.com/2016/12/57-tove-jansson-pamietniki-tatusia.html

"Pamiętniki Tatusia Muminka" wydawały mi się najmniej zachęcającą pozycją z serii, więc książka leżała na półce, kurzyła się i czekała, czekała, czekała. W końcu wzięłam ją do rąk, a moje oczy rozszerzyły się z wrażenia.

Muszę przyznać, że Tatuś Muminka to jedna z mniej...