"Morison w formie"
Ostatni tom walk na Pacyfiku właśnie skończony. I był to dobry tom. Autor ma swoje wady, ale w tej części są one jakby mniej dostrzegalne.
Ważną zaletą pisarza jest fakt osobistego uczestnictwa w wielu opisywanych wydarzeniach. Daje się do odczuć w teście, który staje się bardziej ludzki mniej wojskowy.
Dotychczas sympatia piszącego była zawsze po stronie swoich rodaków. W tym tomie wyraża głęboki szacunek do odwagi przeciwnika (Większość amerykanów, którzy doświadczyli ataków kamikadze tak ma).
Zakres opowiedzianej historii to zajęcie Iwo Jimy, Okinawa i kapitulacja Japonii. Warto zapoznać się z rozdziałem o zatopieniu krążownika Indianapolis, w którym autor po raz pierwszy dość krytycznie wyraża się o US Navy. W innych może nas drażnić obrona niektórych osób za wszelką cenę. Ciekawie brzmi mowa końcowa poświęcona Admirałowi, który dwukrotnie wpłynął w obszar "tajfunu Halseya" i spowodował ogromne straty. Ale taki już jest Morison i trzeba się do tego przyzwyczaić.
Jeżeli dodamy do tego dość szczegółowo opisaną logistykę i schemat operacji desantowych z pozycji planowania mamy prawdziwy rodzynek.
Książka jest wydana w twardej oprawie na ekonomicznym żółtym papierze. Wszystko jest szyte. Mapy mimo, że przedrukowane z oryginału z racji pomniejszenia są mało czytelne. Zdjęcia w postaci wkładek na kredowym papierze mają widoczne szumy. Nie popisał się tłumacz w kwestii jednostek. Mamy więc wysokość w stopach, zasięg w jardach, kaliber dział w calach, wyporność w tonach, wagę w funtach, dziury w okrętach -wymiary w stopach i głębokość w fathom-ach czyli sążniach brytyjskich- można się pogubić. Niekiedy tłumacz próbuje wpisywać jednostki metryczne pomiędzy cale ale robi to tak niestarannie, że powiększa chaos. Pocisk uderzył w działko X calowe stojące na podstawie działka X mm.
Mimo wad polecam tą cenną lekturę. Naprawdę warto zwrócić na nią uwagę.

"Morison w formie"
Ostatni tom walk na Pacyfiku właśnie skończony. I był to dobry tom. Autor ma swoje wady, ale w tej części są one jakby mniej dostrzegalne.
Ważną zaletą pisarza jest fakt osobistego uczestnictwa w wielu opisywanych wydarzeniach. Daje się do odczuć w teście, który staje się bardziej ludzki mniej wojskowy.
Dotychczas sympatia piszącego była zawsze po stronie...