WENECKI BRAK EMOCJI
Nie ma lektury lepiej odrywającej od rzeczywistości, niż romans, z elementami powieści szpiegowskiej. Wartka akcja, wybujałe emocje i nieprzewidywalne zwroty akcji to coś, czego
czasem oczekuje każdy czytelnik. Krótko mówiąc – lektura idealna na letnie wieczory.
Niestety, sięgając po „Dziewczynę z Wenecji” Martina Cruza Smitha nie należy się spodziewać żadnych z tych przeżyć. Osadzona pod koniec II Wojny Światowej w malowniczych
włoskich realiach nie ma w sobie nic, co sprawiłoby, że można by nazwać tę książkę „dobrą”.
Mamy tu do czynienia z historią miłości między ukrywającą się Żydówką, a prostym rybakiem, którego historia rodzinna skrywa nie jedno. Okazuje się jednak, co z resztą było do przewidzenia, że próba ratunku dziewczyny do łatwych należała nie będzie, i zaprowadzi naszego bohatera w świat partyzantów, szpiegów i popleczników Mussoliniego.
I choć historia jakich wiele już zostało opisanych, ta ewidentnie do wyjątkowych nie należy.
Chyba, że mówimy o niej w kryteriach wyjątkowo złych. Postaci są płaskie i bez charakteru. Zwroty akcji logiczne są tylko z pozoru, a konsekwencji w rozwoju wydarzeń szukać należałoby z lupą.
A szkoda, bo zamysł, mimo że mało oryginalny, to jednak mający w sobie wielkie pokłady wdzięku i emocji, które mogły posłużyć za podwaliny wielkiego szpiegowskiego romansu.
Niestety, w realizacji zabrakło albo czasu albo weny, bo historia opowiedziana jest tak szybko i byle jak, że dosłownie połyka się ją w kilka godzin, a jeszcze szybciej o niej zapomina.
www.facebook.com/pg/Niedoczytana-Baśń-1240993359409557

WENECKI BRAK EMOCJI
Nie ma lektury lepiej odrywającej od rzeczywistości, niż romans, z elementami powieści szpiegowskiej. Wartka akcja, wybujałe emocje i nieprzewidywalne zwroty akcji to coś, czego
czasem oczekuje każdy czytelnik. Krótko mówiąc – lektura idealna na letnie wieczory.
Niestety, sięgając po „Dziewczynę z Wenecji” Martina Cruza Smitha nie należy się spodziewać...