„Mistrza ceremonii” odebrałem jako dalszy ciąg eksperymentów i poszukiwań Sharon Bolton. I na pewno nie jest to jej najlepsza książka.
Szkoda, że autorka coraz bardziej odchodzi od formuły thrillera policyjnego, w której moim zdaniem sprawdzała się najlepiej. Tym razem poszła w tematykę, którą staram się omijać z daleka. Magia, czarownice, wiedźmy, sabaty – to klimaty, z którymi definitywnie rozstałem się na etapie baśni braci Grimm i było to dość dawno temu.
Rachityczny i kompletnie nierealistyczny wątek kryminalny nie zasługuje nawet na wzmiankę. To zresztą nie pierwsza powieść, w której Bolton ma duży problem z pomysłem na fabułę.
Te niedostatki fabularne w dużym stopniu rekompensuje jej styl i język. Kolejny raz łapię się na tym, że po prostu lubię ją czytać, nawet jeśli znów nie jest to do końca to, czego oczekiwałem.
Mnie ta powieść nie przypadła do gustu, ale jeśli komuś nie przeszkadzają we współczesnej rzeczywistości elementy magiczne to może być zadowolony.

„Mistrza ceremonii” odebrałem jako dalszy ciąg eksperymentów i poszukiwań Sharon Bolton. I na pewno nie jest to jej najlepsza książka.
Szkoda, że autorka coraz bardziej odchodzi od formuły thrillera policyjnego, w której moim zdaniem sprawdzała się najlepiej. Tym razem poszła w tematykę, którą staram się omijać z daleka. Magia, czarownice, wiedźmy, sabaty – to klimaty, z...