Sięgając po tą książkę nie spodziewałam się, że za tak letnim tytułem i opisem pełnym romantyzmu, będzie się kryła bardzo skomplikowana i niezbyt lekka lektura. „Lato, które się zaczyna” to romans obyczajowy ze sporą dawką dramatów, który na prawdę bardzo przypadł mi do gustu… a rzadko czytam takie nostalgiczne pozycje. Biorąc pod uwagę, że literatura kobieca nie dzieli się tylko na słodkie i mało skomplikowane powieści, ta historia była bardzo miłą odskocznią.

Powiem szczerze, że początkowo fabuła była trochę chaotyczna. Często gubiłam wątek, bo nie wiedziałam jak dana sytuacja zaistniała, po czym kilka kartek dalej dopiero pojawiało się wytłumaczenie. Narracja była dziwna. W jednej chwili byliśmy świadkami, którzy z zewnątrz obserwują miasteczko Sorrals, a w drugiej siedzieliśmy w głowie zrozpaczonego i zdesperowanego ojca Andreu - Joana. Były momenty, że trochę mi się dłużyło. Zapewne ze względu na to iż autorka używa bardzo mało dialogów w książce. Jestem przyzwyczajona do bardziej dynamicznych powieści. Bardzo obszerne czasem wręcz poetyckie opisy, sprawiały, że trochę się nudziłam, ale to tylko początkowo. Później, gdy z roku na rok mijały kolejne urodziny Julii i życie zaczęło się zmieniać, a wraz z upływem lat stosunki Julii i Andreu pozostawały poprawne, mnie aż korciło żeby się dowiedzieć jak zakończy się ich historia. Więc czytałam... i im dalej tym książka stawała się coraz piękniejsza.

Muszę przyznać autorce wielkie pokłony za styl, bo książka jest na prawdę pięknie napisana. Nadmorski krajobraz i klimat jaki potrafiła opisać za każdym razem, sprawiał, że zamykałam oczy i wyobrażałam sobie to miejsce, te dźwięki i zapachy. Każda strona była przesiąknięta nostalgicznym nastrojem, który trochę mi się udzielał... ale to tylko dodawało wartości tej powieści. "Lato, które się zaczyna" to przekrój około 50 lat życia bohaterów. I może zarzutem będzie fakt, że wiele lat umknęło z rozdziału na rozdział...nie szkodzi, bo to co najważniejsze zostało w tej powieści ujęte. Przyjaźń w niej opisana ma niesamowitą moc. Mimo przeciwności losu, mimo dramatów, które często spadały na bohaterów miała siłę by trwać.

W tej książce nie znajdziemy wielkiej szalonej, płomiennej miłości, która topi lód. To nie jest typowy romans, do którego jesteśmy przyzwyczajeni w książkach. "Lato, które się zaczyna" to ambitna, piękna i nostalgiczna historia dwójki ludzi, których z góry zaplanowany los nie był łatwy i przyjemny. To książka, która pokazuje niezłomność przyjaźni. Miłość w niej przedstawiona jest dojrzała i mimo, że przychodzi z czasem to jest mocna i pokazuje, że marzenia mogą się spełniać, zawsze, jeśli tylko damy im odpowiednio wiele czasu i możliwości. Nietypowy romans obyczajowy, który mnie bardzo zaskoczył. Już dawno po skończonej lekturze nie miałam tak dużej ochoty by wyjechać w jakieś ciche spokojne miejsce i rozmyślać... nad życiem, nad niektórymi decyzjami czy zwyczajnie podziwiać piękno otaczającej mnie natury. Książka mnie wzruszyła ale i bardzo wyciszyła. Idealna na letnie wieczory. Polecam.

Sięgając po tą książkę nie spodziewałam się, że za tak letnim tytułem i opisem pełnym romantyzmu, będzie się kryła bardzo skomplikowana i niezbyt lekka lektura. „Lato, które się zaczyna” to romans obyczajowy ze sporą dawką dramatów, który na prawdę bardzo przypadł mi do gustu… a rzadko czytam takie nostalgiczne pozycje. Biorąc pod uwagę, że literatura kobieca nie dzieli się...