Bardzo dobra ksiązka, masa informacji, nazwisk, "kartek z kalendarza". Natomiast do wieczornego czytania troszkę tych szczegółów właśnie za dużo. Lektura z serii raz przeczytać i potem wracać na konkretne strony po konkretne informacje.

Bardzo dobra ksiązka, masa informacji, nazwisk, "kartek z kalendarza". Natomiast do wieczornego czytania troszkę tych szczegółów właśnie za dużo. Lektura z serii raz przeczytać i potem wracać na konkretne strony po konkretne informacje.

Bardzo dobra książka w kategorii "popularyzacja historii".
Prof. Włodzimierz Wędrzecki jest historykiem, który od kilkudziesięciu lat zajmuje się problematyką Kresów Wschodnich II RP. Jest więc prawdziwym (a nie "udawanym", jakich wielu w dzisiejszych czasach) specjalistą w tej dziedzinie. Owocem jego wieloletnich badań jest niniejsza książka. Opowiada ona w przystępny sposób o dziejach wschodniej części II RP, czyli o tzw. Kresach.
Książka składa się z 10 rozdziałów mniej-więcej podobnej wielkości. Od razu uderza nierównomierność rozkładu zawartości - autor dużo miejsca poświęcił Lwowowi (aż trzy rozdziały),pozostałym ziemiom galicyjskim, Wołyniowi, Wilnu i ziemiom północno - wschodnim poświęcając jedynie po jednym rozdziale. Jest także rozdział o walkach o granice w latach 1918 - 1921. Ze względu na taki rozkład mam niedosyt, szczególnie w rozdziale 9, dotyczącym północnych województw - chciałoby się rzec - więcej!
Na treść składają się wybrane przez profesora zagadnienia - na pierwszy plan wybijaja się kwestie socjalne i gospodarcze, a także stosunki między narodowościami ten obszar zamieszkującymi. Dla mnie minusem jest praktyczny brak obecności Wojska Polskiego na kartach książki. Dziwne, czemu Mędrzecki akurat ten istotny aspekt pominął. Mimo tego, w książce zawarta jest moc interesujących informacji. Szkoda tylko, że według mnie autor większy nacisk położył na zjawiska negatywne (bezrobocie, strajki, głód),niż zademonstrowanie rzeczywistych osiągnięć II RP na wschodnich obszarach.
Rozumie się, że bilans zamknięcia we wrześniu 1939 r. był niejednoznaczny, i dobrze, że Mędrzecki w swoich wnioskach przedstawia to w sposób bardzo wyważony.
Dodam, iż tekst napisany jest pięknym językiem polskim i lektura sprawia dużą przyjemnośc.
Także końcowa ocena jest pozytywna - 7/10. Dla miłośników Kresów - lektura obowiązkowa.

Bardzo dobra książka w kategorii "popularyzacja historii".
Prof. Włodzimierz Wędrzecki jest historykiem, który od kilkudziesięciu lat zajmuje się problematyką Kresów Wschodnich II RP. Jest więc prawdziwym (a nie "udawanym", jakich wielu w dzisiejszych czasach) specjalistą w tej dziedzinie. Owocem jego wieloletnich badań jest niniejsza książka. Opowiada ona w przystępny...

Książka przeniosła mnie w tamte miejsca i w tamte czasy. Można żałować, że nie są już częścią Rzeczpospolitej.
Wreszcie zrozumiałem, że Galicja Wschodnia, Wołyń, Polesie mają różną charakterystykę. Opisy współistnienia ze sobą Polaków, Żydów, Ukraińców, Białorusinów, Litwinów były trudno i nie było prostej recepty na ich rozwiązanie. Państwo Polskiej stanęło przed zadaniem, chyba muszę powiedzieć, niemożliwym - aby zaprosić kresy do polskości. Nie udało się, bo udać się było trudno, tym bardziej że nasz kraj sam odzyskał niepodległość, był zniszczony przez wojnę i wiele lat zaborów.
W każdym razie tęsknie za tymi miejscami!

Książka przeniosła mnie w tamte miejsca i w tamte czasy. Można żałować, że nie są już częścią Rzeczpospolitej.
Wreszcie zrozumiałem, że Galicja Wschodnia, Wołyń, Polesie mają różną charakterystykę. Opisy współistnienia ze sobą Polaków, Żydów, Ukraińców, Białorusinów, Litwinów były trudno i nie było prostej recepty na ich rozwiązanie. Państwo Polskiej stanęło przed...

Niezwykle barwnie i ciekawie opowiedziana historia międzywojennych Kresów. Wielorakość kultur, historii, postaw, oczekiwań wobec Rzeczpospolitej. Ze zdziwieniem przyjąłem fakt istnienia tak wielkiej procentowo liczby Żydów w niektórych miejscowościach (np. przywołane Brody - do 90 procent). II WŚ bezpowrotnie zniszczyła ten świat, likwidując fizycznie całe narody lub napuszczając je na siebie wzajemnie. Opisywany krajobraz jednak odbiega od tak chętnie dzisiaj lansowanej sielanki. Z bólem trzeba stwierdzić, że z uwagi na problemy gospodarcze, narodowościowe i społeczne - ówczesne Kresy były ciężkim balastem dla odbudowującej się po wojnie Polski.

Niezwykle barwnie i ciekawie opowiedziana historia międzywojennych Kresów. Wielorakość kultur, historii, postaw, oczekiwań wobec Rzeczpospolitej. Ze zdziwieniem przyjąłem fakt istnienia tak wielkiej procentowo liczby Żydów w niektórych miejscowościach (np. przywołane Brody - do 90 procent). II WŚ bezpowrotnie zniszczyła ten świat, likwidując fizycznie całe narody lub...

Książka opowiada o Kresach w czasach II RP i konfrontuje ich mit z nauką historyczną. Mimo wielu osiągnięć cywilizacyjnych, ziemie wschodnie targane były konfliktami narodowościowymi i rozwarstwieniem majątkowym, wielu mieszkańców żyło w nędzy (klęski głodu na Wileńszczyźnie!). Książka jest bardzo dobrze napisana, zawiera sporo ciekawych fotografii. Świetna popularna pozycja historyczna.

Książka przedstawia dzieje ziem wschodnich II RP z perspektywy nauki historycznej i siłą rzeczy konfrontuje się z mitem kresowym tak spopularyzowanym najpierw przez Sienkiewicza w Trylogii, a potem we wspomnieniach przesiedleńców zza Buga. Częścią owego mitu jest harmonijne współżycie różnych narodowości, pod przewodnictwem Polaków, jako najbardziej kulturowo i cywilizacyjnie rozwiniętej nacji. Sięgnąłem po tą pozycję z dużym zainteresowaniem, bo część mojej rodziny wywodzi się Kresów.

Pisze Mędrzecki, że z jednej strony państwo polskie wykonało na Kresach wielką pracę: „Zaczynając praktycznie od zera, zdołało zbudować na tych terenach aparat państwowy i samorządowy działających na tych samych zasadach i nie mniej sprawny niż w pozostałych częściach państwa.” Dotyczyło to oświaty publicznej, wymiaru sprawiedliwości itd.

Z drugiej strony na początku XX w. nastąpił rozwój ruchów narodowych na Kresach: Litwini, Białorusini, Ukraińcy domagali się prawa do autonomii, tworzenia reprezentacji politycznej, narodowych szkół i uniwersytetów itd., itp. Starania te spotkały się z gwałtowną polską reakcją, uznano, że „zwycięzca bierze wszystko” a Polacy są jedynymi pełnoprawnymi gospodarzami Kresów, innym nacjom odmawiano prawa do autonomii. Można się spierać, czy ta polityka była słuszna, czy istniała jakaś alternatywa, ale miało to swoje konsekwencje.

I tak bierni Białorusini się podporządkowali, ale Ukraińcy w Galicji Wschodniej uciekali się do aktów terroryzmu, rzucając bomby, napadając na urzędy pocztowe itd., spotykało się z ostrą polską reakcją. Innym przejawem zaostrzenia stosunków narodowościowych były zajścia antyżydowskie w szkołach wyższych: „przemoc stała się codziennym elementem życia akademickiego” tolerowanym przez władze. W ogóle, napięcia narodowościowe trwały do końca II RP.

Z drugiej strony na Kresach było olbrzymie rozwarstwienie majątkowe, obok warstwy dobrze sytuowanej żyły masy nędzarzy, których sytuacja stała się dramatyczna w czasie kryzysu 1929-33r. (10tys procesów o eksmisję we Lwowie w 1933r.!) Na tej kanwie doszło we Lwowie do walk ulicznych w 1936r. w czasie których zginęło kilkanaście osób.

Zaś stosunki rolne na Wileńszczyźnie i Polesiu to był prawie feudalizm: chłop produkował dla siebie, a żeby kupić sól, naftę i zapłacić podatki musiał iść do pracy najemnej, głównie u ziemianina. O nędzy w tym regionie świadczy kilka klęsk głodu, które dotknęły dziesiątki tysięcy ludzi. Dla mnie to są fakty szokujące.

Narzuca mi się jedna myśl, obecnie bardzo jest modne mieszanie z błotem III RP: kolesiostwo, korupcja, układy, itd. Ale w porównaniu z II RP, czasy III RP są mlekiem i miodem płynące. Skok ekonomiczny i cywilizacyjny, jaki wykonaliśmy w ostatnich 30 latach jest niebywały. Zaś w II RP mieliśmy stagnację gospodarczą i bardzo wiele permanentnej nędzy.

Książka jest bardzo dobrze napisana, czyta się ją nieledwie jak powieść sensacyjną, przyjemność lektury potęguje masą ciekawych zdjęć. To świetny przykład dobrej popularyzacji historii.

Książka opowiada o Kresach w czasach II RP i konfrontuje ich mit z nauką historyczną. Mimo wielu osiągnięć cywilizacyjnych, ziemie wschodnie targane były konfliktami narodowościowymi i rozwarstwieniem majątkowym, wielu mieszkańców żyło w nędzy (klęski głodu na Wileńszczyźnie!). Książka jest bardzo dobrze napisana, zawiera sporo ciekawych fotografii. Świetna popularna...