Książa z tych, ktore najprawdopodobniej nie przeczytamy jej w jeden wieczór. Jej treść wymaga czasu, skupienia a nawet miejscami może nieco nużyć (sporo w niej refleksji).
Mimo iż okładka może przywoływać na myśl książkę dla młodzieży tak nie jest. Nie każdy nastolatek dostrzeże i zrozumie przesłanie oraz sens tej powieści. Nie dostrzeże tego również nie jeden dorosły. Według mnie to pozycja dla ludzi dojrzałych, taka na którą musi przyjść odpowiedni czas, miejsce i pora i która wymaga czasu.

Nie tylko ukazuje ona zgubne skutki długowieczności ale opowiada o przemijaniu, nieuchronności zmian, życiu i tym co w życiu człowieka jest najważniejsze. Wielu uważa, że długowieczność byłaby fajna a mając zdrowie i pieniądze, można wszystko i ma się wszystko. Z czasem rodzina, ludzie, przyjaciele, odchodzą na dalszy plan - liczą się kariera i życie. Ale czy takie trwanie w miałoby sens? Czym jest życie bez miłości i ludzi których kochamy? Przecież tak naprawdę każdy pragnie kochać i być kochanym, chociaż niekiedy ta miłość przynosi ze sobą i sprawia ból oraz rozczarowanie.
Dlatego to opowieść również o tym gdzie i jak odnaleźć prawdziwe szczęście oraz być szczęśliwym... Po prostu...

Wszystko jest niby pięknie i ładnie ale pojawia się jedno "ale". Doceniam mądrość i przesłanie powieści, ale jednocześnie nie poczułam żadnego zachwytu. Nie mam ochoty rozpamiętywać, czy też wracać do jej treści, co nie oznacza, że uważam ją za złą, bo tak nie jest.

Książa z tych, ktore najprawdopodobniej nie przeczytamy jej w jeden wieczór. Jej treść wymaga czasu, skupienia a nawet miejscami może nieco nużyć (sporo w niej refleksji).
Mimo iż okładka może przywoływać na myśl książkę dla młodzieży tak nie jest. Nie każdy nastolatek dostrzeże i zrozumie przesłanie oraz sens tej powieści. Nie dostrzeże tego również nie jeden dorosły....