Ostatnie dni spędziłam na lekturze książki Amy Harmon pt. "Biegając boso". To książka, która porusza różne zmysły.



Josie Jensen szybko przestała być dzieckiem. Jej mama umarła, gdy dziewczynka miała zaledwie 6 lat. Pozostała więc jedyną kobietą w rodzinie, więc poczuła obowiązek zajęcia się domem. Wkrótce odkryła moc muzyki i pod okiem cudownej kobiety nauczyła się grać na pianinie i poznawać tajniki nut. Z czasem pokochała też czytanie książek.

Gdy miała 13 lat, swoją pasję do muzyki i czytania przekazała Samuelowi, kilka lat starszemu Indianinowi pół krwi. Oboje przez 8 miesięcy dojeżdżali do szkoły, siedząc obok siebie w autobusie szkolnym. Mieli zatem mnóstwo czasu na wspólne czytanie, rozmowy i wymianę wrażeń. Ich dialogi nie były częste, bo Samuel wydawał się wyważać każde słowo. Byli jednak szczerzy wobec siebie. I ta szczerość oraz samotność, którą odczuwali oboje po powrocie do swoich domów, spowodowały, że między nastolatkami narodziła się prawdziwa przyjaźń.

Przyjaźń ta została poddana próbie czasu, gdy Samuel zdecydował, że po ukończeniu szkoły, chce przystąpić do marines. Jak Josie i Samuel poradzą sobie z rozłąką na długie lata? Czy uda im się nawiązać podobną bliskość, gdy Samuel przyjedzie do rodzinnego miasteczka na czas urlopu?



Przyznaję, że książką jestem oczarowana. Autorka zbudowała cudowną atmosferę małego miasteczka i mormońskiej rodziny. Do tego całość przetykana jest indiańskimi legendami. Niebagatelną rolę pełnią w książce różne potrawy oraz muzyka. Większość utworów jest mi dobrze znana, więc chwilami miałam wrażenie, że ta muzyka sączy się gdzieś z rogu i nadaje smaku książce. Coś niesamowitego!

Poza tym uwielbiam, gdy akcja toczy się powoli. To sprawia, że czuję rodzącą się przyjaźń między bohaterami. Nie wierzę w nagłe miłostki, więc wielu współczesnych autorów nie przekonuje mnie do swoich historii. Amy Harmon wierzę całkowicie. Podobnie, jak bohaterowie książki, uważam, że prawdziwe uczucia wiążą ludzi, którzy dobrze znają siebie i swoje rodziny i którzy są wobec siebie szczerzy, nie ukrywają niczego i nie grają przed sobą. Na kłamstwie prawdziwych uczuć nie da się zbudować. Do tego potrzebna jest prawda i szczerość. A te wyczuwałam od początku z kart tej książki.

To była prawdziwa uczta dla zmysłów. Przeczytałam książkę z wielką przyjemnością. I zgadzam się z Josie - jesień jest najpiękniejszą porą roku 😊

Ostatnie dni spędziłam na lekturze książki Amy Harmon pt. "Biegając boso". To książka, która porusza różne zmysły.



Josie Jensen szybko przestała być dzieckiem. Jej mama umarła, gdy dziewczynka miała zaledwie 6 lat. Pozostała więc jedyną kobietą w rodzinie, więc poczuła obowiązek zajęcia się domem. Wkrótce odkryła moc muzyki i pod okiem cudownej kobiety nauczyła się grać...