Nie jest to zła książka, ale też nie jest to książka górnych lotów. Jest to książka zwyczajnie przeciętna. Zdecydowanie nie nazwałabym jej bestsellerem, ponieważ sposób jej napisania jest mierny. Autorka porwała się na „historię z życia wziętą”, jednak mam wrażenie, że nie potrafi ona takich historii pisać. Sama fabuła jest ciekawa - spojrzenie na obóz z perspektywy osoby sprytniejsze, jest czymś odmiennym od dotychczas przeczytanych przeze mnie książek o IIWŚ. Jednak autorka nie podołała. Nie będę już wspominać o wzburzeniu, które wyrosło po doniesieniach, że nie wszystkie informacje są prawdziwe - jeszcze bardziej świadczy to o autorce, że nie ma zielonego pojęcia o pisaniu książki „na faktach”.
Jedyne plusy jakie można odnaleźć, to sama historia bohaterów. Przestawiono obóz koncentracujny z nieco innej strony, niż bierne poddawanie się niemieckiemu porządkowi. Gdzieś tu w komentarzach widziałam oburzenie, że książka ta ma wybielić sumienie Tatuażysty, ponieważ kolaborował z Niemcami... Myślę, że niektórym brak zrozumienia tamtych czasów. Ludzie robili wszystko, aby przeżyć. „Układanie się” z Niemcami było jednym z takich posunięć. Tacy ludzie pomagali przeżyć innym i też byli potrzebni. Świat nie jest tylko czarny i biały. Są również odcienie szarości, w których znajdujemy się, mimo że lepiej czulibyśmy się w bieli. Tatuażysta swym postępowaniem pomógł wielu ludziom w obozie i dzięki niemu niektórzy przeżyli. Obóz był społecznością, w której powstały warstwy społeczne - nie da się czegoś takiego uniknąć. On był sprytny i swój spryt i inteligencje wykorzystał najlepiej jak potrafił. Wszystko po to, aby przeżyć i pomóc innym. Wiec pohamujmy swoje komentarze, że „sprzedał się Niemcom”, że „kolaborował”. Nie nam to oceniać z wygodnego łóżka, po obfitej kolacji, z kubkiem herbatki w dłoni. Miejcie empatię.
Wracając do samej książki - gdyby nie szum wokoło niej i magia reklamy, nie byłoby tylu zachwytów. To przeciętniak na dwa wieczory. Są książki o tej tematyce o wiele lepiej napisane.

Nie jest to zła książka, ale też nie jest to książka górnych lotów. Jest to książka zwyczajnie przeciętna. Zdecydowanie nie nazwałabym jej bestsellerem, ponieważ sposób jej napisania jest mierny. Autorka porwała się na „historię z życia wziętą”, jednak mam wrażenie, że nie potrafi ona takich historii pisać. Sama fabuła jest ciekawa - spojrzenie na obóz z perspektywy osoby...