Głos nocy nie będzie u mnie w top twórczości D.Koontza . Ta krótka powieść jest jednak solidną , dobrą mini powieścią , która oscyluje na granicy thrillera i powieści psychologicznej . Ze względu na dużą ilość dialogów czyta się dobrze , brak w niej dłużyzn i przynudzen ( co czasami autorowi się zdarzało ) . Polecam na długi listopadowy wieczór .

Głos nocy nie będzie u mnie w top twórczości D.Koontza . Ta krótka powieść jest jednak solidną , dobrą mini powieścią , która oscyluje na granicy thrillera i powieści psychologicznej . Ze względu na dużą ilość dialogów czyta się dobrze , brak w niej dłużyzn i przynudzen ( co czasami autorowi się zdarzało ) . Polecam na długi listopadowy wieczór .

Historia nastoletnich chłopców. Idola i jego fana, wyrzutka, wielbiciela horroru. Wszystko nabiera tempa, gdy idol okazuje się nie być taki wspaniały i gdy główny bohater zauważa szarość w swym dotychczasowym czarno-białym, dziecięcym świecie. Opowieść jest krótka, ale bardzo pochłaniająca. Klimat książki przypomniał mi najlepsze horrory Stephena Kinga z młodocianymi bohaterami w roli głównej. I choć tutaj nie znajdziemy nic nadnaturalnego, to wokół historii krąży nutka grozy. Książkę doceniam za jej prostotę i złożoność jednocześnie. Znaleźć tu można wiele skrajnych emocji. Zwarta akcja, bez zbędnych opisów tylko ułatwiła mi lekturę. Jestem jedynie zawiedziona tym, że na końcu zabrakło tego tytułowego Głosu Nocy. Autor chwilami próbował rozwinąć ten wątek, ale ostatecznie zostawia czytelnika z dwoma zdaniami na ten temat i daje pole do popisu naszej wyobraźni. W tym tytule autor pokazał, że świat dzieci może być równie brutalny i przerażający, co świat dorosłych. Polecam.

Historia nastoletnich chłopców. Idola i jego fana, wyrzutka, wielbiciela horroru. Wszystko nabiera tempa, gdy idol okazuje się nie być taki wspaniały i gdy główny bohater zauważa szarość w swym dotychczasowym czarno-białym, dziecięcym świecie. Opowieść jest krótka, ale bardzo pochłaniająca. Klimat książki przypomniał mi najlepsze horrory Stephena Kinga z młodocianymi...

Ksiazke zaliczylbym raczej do kategorii horror. Czyta sie szybko Juz od samego poczatku wciaga Ciekawa fabula.Na pewno siegne po kolejna powiesc tego autora.Polecam!!!

Ksiazke zaliczylbym raczej do kategorii horror. Czyta sie szybko Juz od samego poczatku wciaga Ciekawa fabula.Na pewno siegne po kolejna powiesc tego autora.Polecam!!!

Za ten niesamowity, mroczny klimat nie może być inaczej niż ósemka. Dzięki dobrej narracji mamy możliwość poznania nie tylko mrocznej historii, ale także psychiki nastolatków borykających się z różnymi problemami.

Za ten niesamowity, mroczny klimat nie może być inaczej niż ósemka. Dzięki dobrej narracji mamy możliwość poznania nie tylko mrocznej historii, ale także psychiki nastolatków borykających się z różnymi problemami.

Niestety nie mogę polecić tej książki. Przez całą pierwszą połowę czekałam, aż coś się wydarzy. Nie było żadnej akcji, w zasadzie miałam wrażenie, że czytam zwykłe opowiadanie. Druga połowa była niewiele lepsza, fabuła mimo rozwoju akcji była bardzo prosta i zbyt oczywista.
Jedynym plusem było to, że bardzo szybko się ją czyta.

Niestety nie mogę polecić tej książki. Przez całą pierwszą połowę czekałam, aż coś się wydarzy. Nie było żadnej akcji, w zasadzie miałam wrażenie, że czytam zwykłe opowiadanie. Druga połowa była niewiele lepsza, fabuła mimo rozwoju akcji była bardzo prosta i zbyt oczywista.
Jedynym plusem było to, że bardzo szybko się ją czyta.

Pierwszy raz przeczytałam "Głos nocy" jakieś 15 lat temu. Była to pierwsza książka Pana Deana Koontza, jaka wpadła mi w ręce i zrobiła na mnie niemałe wrażenie. Historia opowiadana z perspektywy 14-letniego nieśmiałego chłopca, który po rozwodzie rodziców, przeprowadza się razem z matką do małego miasteczka, gdzie poznaje bardzo popularnego przyjaciela. Nie może uwierzyć w swoje szczęście, że ktoś tak wspaniały chce się z nim przyjaźnić. Owy przyjaciel jednak ujawnia z czasem swoje fascynacje morderstwami, trupami, opowiada jak zabił kota i jak zabił.. Czy na pewno są to tylko wymysły nastolatka? Po tylu latach, książka nie zrobiła już na mnie takiego wrażenia, ale miło się ją czytało. W sam raz na wolny wieczór. :)

Pierwszy raz przeczytałam "Głos nocy" jakieś 15 lat temu. Była to pierwsza książka Pana Deana Koontza, jaka wpadła mi w ręce i zrobiła na mnie niemałe wrażenie. Historia opowiadana z perspektywy 14-letniego nieśmiałego chłopca, który po rozwodzie rodziców, przeprowadza się razem z matką do małego miasteczka, gdzie poznaje bardzo popularnego przyjaciela. Nie może uwierzyć w...

Fabuła zdecydowanie w klimatach, które lubię, chociaż to bardziej thriller niż stricte horror. Grozy tu raczej mało ale klimat bywa ciekawy. Narracja i przedstawienie świata przypomina momentami Kinga ale to akurat na plus. Szkoda, że bohaterowie nie zostali nieco lepiej rozwinięci. Dla mnie zdecydowanym atutem lektury było to, że wciągnęła mnie od pierwszych stron i ciekawiła do samego końca. Trzeba przyznać, że czyta się ją wyjątkowo szybko. Fabuła nie jest specjalnie odkrywcza a przez to też robi się nieco przewidywalna. Rozczarowuje też trochę zakończenie, spodziewałem się, że będzie lepiej rozegrane. Mimo wszystko jest w tej powieści coś, co sprawiło, że po przeczytaniu czułem się naprawdę usatysfakcjonowany. Dostałem niemal dokładnie to czego oczekiwałem po przeczytaniu opisu. Moim zdaniem warto!
PS. Pamiętacie taki film z lat 90tych "Synalek" z "Kevinem" i "Frodo" w rolach głównych? To historia w bardzo podobnych klimatach, dla fanów filmu będzie jak znalazł. ;)

Fabuła zdecydowanie w klimatach, które lubię, chociaż to bardziej thriller niż stricte horror. Grozy tu raczej mało ale klimat bywa ciekawy. Narracja i przedstawienie świata przypomina momentami Kinga ale to akurat na plus. Szkoda, że bohaterowie nie zostali nieco lepiej rozwinięci. Dla mnie zdecydowanym atutem lektury było to, że wciągnęła mnie od pierwszych stron i...

Czyta się szybko i niewątpliwie wciąga, tyle że to wszystkie zalety. Historyjka prosta jak gra polskich piłkarzy, oklepana i sztampowa. Bohaterowie są papierowi i nie zmieniają tego wybitnie nieudolne próby podbudowania osobowości bohaterów ich historyjkami rodzinnymi, skoro pojawiają się typowe klisze Koontza typu główny bohater ciapa spotyka miłość swojego życia, która oczywiście jest piękna (ale w siebie nie wierzy, bo coś tam) i który to bohater-ciapa oczywiście z dnia na dzień zamienia się w bohatera-herosa i stratega na miarę Odyseusza, wspieranego przez swoją Penelopę albo też matka bohatera-ciapy oczywiście mu nie wierzy, więc ten musi zaczerpnąć mocy Posępnego Czerepu (czyli bibliotecznego księgozbioru) i samodzielnie pokonać antagonistę. Hero of the day, przydałby się w Avengers.
Fabuły w zasadzie nie ma, zamyka się w kilku scenkach rodzajowych, klimatu w ogóle nie ma, świat przedstawiony to dwie, trzy lokacje w jakimś anonimowym miasteczku, jakże wiele brakuje tutaj do rozmachu fabularnego i scenograficznego "Odwiecznego wroga".
Nie polecam, nawet jako toaletową czytankę.

Czyta się szybko i niewątpliwie wciąga, tyle że to wszystkie zalety. Historyjka prosta jak gra polskich piłkarzy, oklepana i sztampowa. Bohaterowie są papierowi i nie zmieniają tego wybitnie nieudolne próby podbudowania osobowości bohaterów ich historyjkami rodzinnymi, skoro pojawiają się typowe klisze Koontza typu główny bohater ciapa spotyka miłość swojego życia, która...

Najsłabsza do tej pory powieść autora (czytam chronologicznie). Właściwie jest to nieco dłuższe opowiadanie do bólu przewidywalne i oklepane (choć być może nie aż tak w latach, gdy książka powstawała). Zakończenie słabe, bez pomysłu, postacie nijakie. Sam Roy średnio przekonujący w roli szkolnego idola a reszta postaci bez wyrazu. Ogólnie książka nie jest aż taka zła i czyta się ją szybko, natomiast jest tylko bardzo przeciętna i każda wcześniejsza pozycja autora jest o wiele ciekawsza. Jak ktoś rozpoczyna przygodę z Koontzem od tej pozycji to może się zwyczajnie zniechęcić.

Najsłabsza do tej pory powieść autora (czytam chronologicznie). Właściwie jest to nieco dłuższe opowiadanie do bólu przewidywalne i oklepane (choć być może nie aż tak w latach, gdy książka powstawała). Zakończenie słabe, bez pomysłu, postacie nijakie. Sam Roy średnio przekonujący w roli szkolnego idola a reszta postaci bez wyrazu. Ogólnie książka nie jest aż taka zła i...

Nie mogę się doczekać, aż sięgne po kolejną książkę tego znakomitego autora. Przeczytane dwa razy <3

Nie mogę się doczekać, aż sięgne po kolejną książkę tego znakomitego autora. Przeczytane dwa razy <3