Dzieło uznane za kultowe. Przybierałam się do niego już od dawna i w końcu, eureka, udało się. Jakie są moje odczucia?
Po pierwsze spodziewałam się grubego tomiska, a dostałam cieniutką powieść, niespełna 300 stron. Ale niech nikogo nie zmyli grubość powieści. Bo jest to "coś" o czym długo będziecie myśleć i rozważać przesłanie.
Nowy świat jest niemal idealny. Ludzie są szczęśliwi, nie ma negatywnych emocji. A wszystko to zasługą starannej selekcji, tworzenia ludzi do określonych celów i braku wyższych emocji. Szczęście, którego jesteś niewolnikiem. Brak złych emocji, ale brak też dobrych. Brak wolności.
Kiedy skończyłam "Nowy wspaniały świat" zastanawiałam się czy faktycznie wykreowana przez autora rzeczywistość jest taka zła? W końcu bohaterowie, w większości, są zadowoleni ze świata w którym funkcjonują. Nie ma chorób, wszyscy piękni i młodzi, "każdy należy do każdego". Ale czy chciałabym przez całe życie być emocjonalnym dzieckiem? Mieć co chcę, ot tak, niczym się nie przejmować, nie być świadomym ile tracę? Nie mieć wyboru?
A. Huxley stworzył niemal idealny świat, który po wniknięciu w niego jest przerażający. Świat, gdzie nie ma jednostki. Gdzie rządzi Tobą inny człowiek, a Ty nawet tego sobie nie uświadamiasz.
Wolę nasz, nieidealny, ale w gruncie rzeczy po prostu ludzki świat.
A powieść polecam każdemu. Warto by było, gdyby dzieło znalazło się na liście lektur obowiązkowych.
W pełni zasłużone miano kultowej powieści.

Dzieło uznane za kultowe. Przybierałam się do niego już od dawna i w końcu, eureka, udało się. Jakie są moje odczucia?
Po pierwsze spodziewałam się grubego tomiska, a dostałam cieniutką powieść, niespełna 300 stron. Ale niech nikogo nie zmyli grubość powieści. Bo jest to "coś" o czym długo będziecie myśleć i rozważać przesłanie.
Nowy świat jest niemal idealny. Ludzie są...