Już dawno nie czytałam tak nudnej książki. Męczyłam ją ponad tydzień i po skończeniu odetchnęłam z ulgą, że wreszcie dobrnęłam do końca. Tu w sumie nic się nie działo. Jestem skłonna nawet napisać, że romansu nie było. No bo skąd wzięło się uczucie bohaterów? Tak naprawdę to znikąd. W pewnym momencie uznali po prostu, że są w sobie zakochani. Co więcej, bohaterka przez jakieś 3/4 książki, nie wie do którego bohatera coś czuje. Najpierw myśli że do jednego, potem do drugiego, a czytelnik prawie do końca się zastanawia którego wybierze. Wyobraźcie sobie, że nawet nie jestem w stanie napisać, że był to trójkąt miłosny, bo było tak nudno, bohaterzy praktycznie się nie spotykali, a ja się zastanawiałam o czym właściwie jest ta książka.

Nowa seria autorka jest dużo spokojniejsza, lżejsza i kierowana do nieco młodszych czytelników. I nie miałabym z tym problemu, gdyby była jakaś fabuła, gdyby coś się działo, gdyby coś mnie zaciekawiło. Nie napiszę nic o bohaterach, bo nawet nie wiedziałabym co. Abbi Glines nie dała mi szansy by poznać ich bliżej. Po za tym, do teraz (a minęło kilka dobrych dni) prześladują mnie zdania "zrobiło mi się cieplej na sercu", oraz "moje serce szybciej zabiło". Bohaterzy wypowiadali "w myślach" to zdanie tyle razy, że aż żałuję że nie liczyłam, bo myślę, że byłaby to całkiem spora liczba. Wiecie, coś jak "przygryzanie wargi" u Any w Greyu. W obu książkach działało to na mnie tak samo - denerwująco!

Autorka porusza trudne tematy, które w innej powieści by mną wstrząsnęły, jednak Glines spłyciła je tak bardzo, że nie poczułam nic. A nie, przepraszam, poczułam się oszukana. Oszukana dlatego, że to ZBYT poważne tematy i aż przykro mi było, że zostały potraktowane tak powierzchownie, bez emocji i większego zaangażowania. Uważam, że skoro już autorka postanowiła je poruszyć, to należałoby to zrobić porządnie. Niestety, nie tym razem.


Narracja pierwszoosobowa została przestawiona przez trzech bohaterów. Przez Willę, Brodego i Gunnera. No i tu kolejny problem - po co tak naprawdę była narracja Brodego, która nie wnosiła nic do książki? W żaden sposób w niczym nie pomogła, a tylko pogorszyła sytuację, przynajmniej na początku, bo zdarzało mi się mylić z punktu którego bohatera, wydarzenia właśnie czytam. Dodatkowo styl autorki nie powala. Jest prosty w odbiorze, ale w mojej ocenie zbyt prosty. Jakoś ciężko mi się czytało dialogi pomiędzy bohaterami.

Jak dotąd, jest to najgorsza książka Abbi Glines jaką czytałam (i mam nadzieję, że tak już zostanie). Niesamowicie mi przykro z tego powodu, bo jak pisałam na początku, mam do autorki sentyment i jej książki zwykle biorę w ciemno. Tym razem nie mogę jej polecić, ale też nie odradzam, bo widziałam, że seria ta ma wielu fanów, więc może i wam się spodobać.

Już dawno nie czytałam tak nudnej książki. Męczyłam ją ponad tydzień i po skończeniu odetchnęłam z ulgą, że wreszcie dobrnęłam do końca. Tu w sumie nic się nie działo. Jestem skłonna nawet napisać, że romansu nie było. No bo skąd wzięło się uczucie bohaterów? Tak naprawdę to znikąd. W pewnym momencie uznali po prostu, że są w sobie zakochani. Co więcej, bohaterka przez...