Spieszmy się
doceniać kryminały,
w których
główna bohaterka
nie jest
alkoholiczką
gdyż
jest ich
coraz mniej.

Powieść Erica Berga dosyć długo leżała na moim stosiku czytelniczym, gdyż zniechęcona ostatnimi niezbyt udanymi spotkaniami z nowymi „objawieniami literatury kryminalnej” postanowiłam na jakiś czas odpuścić sobie lektury z tego gatunku. W końcu jednak termin wypożyczenia w bibliotece nieubłaganie zbliżał się ku końcowi, a że nie lubię zwracać książek nieprzeczytanych, to wzięłam się do czytania.
I tu zaskoczenie! Ta niepozorna, niezbyt w kręgach czytelniczych promowana książka okazała się jednym z ciekawszych kryminałów ostatnich lat. Właściwie nie jest to stricte kryminał, ale raczej coś na kształt powieści obyczajowej z wątkami psychologicznymi i kryminalnymi. Nie mamy tutaj policyjnego śledztwa, a rozwiązanie tajemnicy i winnych poznajemy praktycznie już na początku książki. Zastosowanie takiego zabiegu fabularnego nie sprawia jednak, że przez resztę powieści nic istotnego się nie dzieje, a czytelnik ziewa z nudów. Jest wręcz odwrotnie. Siadając do lektury lepiej zarezerwować sobie kilka godzin gdyż ”Zatoka cieni” cały czas trzyma w napięciu, trudno się od niej choćby na chwilę oderwać. Zaletą książki są również naturalne dialogi (o dziwo nawet te “młodzieżowe”) oraz znakomicie wykreowani liczni bohaterowie.
Ostatnio sporo szeroko promowanych kryminalnych nowości wydawniczych charakteryzuje się pozbawioną logiki fabułą, absurdalnymi twistami i jednowymiarowym bohaterami. Na szczęście propozycja Erica Berga nie wpisuję się w tę modę.

Spieszmy się
doceniać kryminały,
w których
główna bohaterka
nie jest
alkoholiczką
gdyż
jest ich
coraz mniej.

Powieść Erica Berga dosyć długo leżała na moim stosiku czytelniczym, gdyż zniechęcona ostatnimi niezbyt udanymi spotkaniami z nowymi „objawieniami literatury kryminalnej” postanowiłam na jakiś czas odpuścić sobie lektury z tego gatunku. W końcu jednak termin...