W naszym życiu przydarzają się czasami rzeczy, których nie sposób wyjaśnić w racjonalny sposób. Decydujemy się na coś pod wpływem przeczucia i to ono definiuje nasze życie. Podobnie było w przypadku Baltazara, chłopca osieroconego podczas porodu. Maluszek szybko trafił pod opiekę do rodzinnego domu dziecka prowadzonego przez Miezynków i tam wiódł szczęśliwe życie, aż do dnia, gdy przypadkiem odkrył swoją nadzwyczaj rozwiniętą intuicję.Jedynym problemem malca, a później młodzieńca był brak wiedzy na temat jego rodziców.Ojca nie znał w ogóle, matkę tylko ze skąpych opowieści innych ludzi. Niestety była to kobieta cicha i na tyle tajemnicza, że nikt na dobrą sprawę nie był w stanie opowiedzieć o niej Baltazarowi tego czego oczekiwał się dowiedzieć. Lata leciały, rodzina Miezynków przeżywała swoje osobiste wzloty i upadki. Wspólnie mierzyli się z problemami wychowanków, a te nie odbiegały wcale od tych dotykających młodzież obecnie.Wszystko trwałoby pewnie nadal, gdyby przeznaczenie nie upomniało się w końcu o dorosłego już Baltazara Szafranka. Podczas jednej z wizyt na grobie matki trafił na kobietę, której wcześniej nie widział. Postanowił ją śledzić, dzięki czemu ostatecznie odkrył prawdę o swoim pochodzeniu.

Historia Baltazara oraz jego przybranej rodziny sprawiła, że mogłam z radością wrócić wspomnieniami do czasów swojego dzieciństwa. Raczyłam się wtedy namiętnie opowieściami spisanymi w kultowej już Jeżycjadzie wyczekując dalszych losów jej bohaterów. Książka M.A.Trzeciak na nowo rozbudziła we mnie takie pragnienia. To ciepła opowieść o normalnej rodzinie w której na zmianę przeplatają się ze sobą radość i smutek. Losy każdego z bohaterów splatają się w spójną całość tworząc nieco baśniową oprawę, zdecydowanie przyjemną w odbiorze.

W naszym życiu przydarzają się czasami rzeczy, których nie sposób wyjaśnić w racjonalny sposób. Decydujemy się na coś pod wpływem przeczucia i to ono definiuje nasze życie. Podobnie było w przypadku Baltazara, chłopca osieroconego podczas porodu. Maluszek szybko trafił pod opiekę do rodzinnego domu dziecka prowadzonego przez Miezynków i tam wiódł szczęśliwe życie, aż do...