Akcja książki toczy się bardzo statycznie i powoli. Nie znaczy to jednak wcale, że jest nudna. Opowiada ona o rzeczach codziennych, ale pięknych. Mówi o przyjaźni i miłości. O sile tych więzi, które potrafią zawiązać się nie tylko pomiędzy ludźmi, lecz również mogą połączyć człowieka i jego zwierzaka. Jest to chwytająca za serce opowieść o poświęceniu, o stawianiu czoła przeciwnościom losu, o zwykłym życiu.

Niestety nie mogę powiedzieć, żebym jakoś szczególnie polubiła kota wykreowanego przez Hiro Arikawę. Jako posiadaczka kotów nie widziałam w tej postaci niczego szczególnie kociego. Charakter kota z książki był bardzo prosty, mało interesujący, myślę, że autorka trochę zmarnowała potencjał wypływający z pomysłu obsadzenia kota w roli głównego bohatera. W każdym razie kocie obserwacje wydawały mi się bardzo mało kocie.

Pełna opinia na blogu, zapraszam: https://klaudynaczyta.pl/kroniki-kota-podroznika-hiro-arikawa/

Akcja książki toczy się bardzo statycznie i powoli. Nie znaczy to jednak wcale, że jest nudna. Opowiada ona o rzeczach codziennych, ale pięknych. Mówi o przyjaźni i miłości. O sile tych więzi, które potrafią zawiązać się nie tylko pomiędzy ludźmi, lecz również mogą połączyć człowieka i jego zwierzaka. Jest to chwytająca za serce opowieść o poświęceniu, o stawianiu czoła...