Alex naprawdę chce wszystkiego co najlepsze dla swojej rodziny. Chce zapewnić im stabilność i poczucie bezpieczeństwa, ale żeby to osiągnąć musi coraz więcej pracować. Dla niego to nawet lepiej, bo łatwiej przychodzi mu zniknąć w pracy niż znosić napady agresji autystycznego syna i pełne wyrzutu spojrzenia żony. Gdy dochodzi do separacji, Alex zdaje sobie sprawę, że właśnie traci to, co było dla niego najcenniejsze, chociaż paradoksalnie, na co dzień tego nie doceniał. Czy uda mu się znaleźć sposób na odbudowę zniszczonych relacji?

„Chłopiec z klocków” Keitha Stuarta to opowieść o mężczyźnie uwięzionym pomiędzy pracą, której nie lubi, żoną, z którą nie potrafi już rozmawiać, a synem, którego nie rozumie. Do tego dochodzą nierozwiązane problemy z przeszłości, jak rodzinna tragedia, która do dziś kładzie się cieniem na życiu głównego bohatera. Wszystko to wali mu się na głowę, jednak na pierwszy plan wysuwa się potrzeba nawiązania kontaktu z ośmioletnim Samem i zrozumienia jego sposobu patrzenia na świat. I tu nieoczekiwanie z pomocą przychodzi Alexowi gra: Minecraft, gdzie mogą stworzyć z Samem własny świat, a w nim płaszczyznę do porozumienia.

Autyzm przybiera różne postaci. Mimo że Sam w jest grupie wysoko funkcjonującej, zdarzają mu się chwile gwałtownej agresji, na przemian z momentami wycofania i bezgranicznego przerażenia, kiedy nie potrafi zrozumieć otaczającego go świata. Dla rodziców oznacza to życie w ciągłym oczekiwaniu na kolejny atak nieopanowanej złości lub rozpaczy. Tymczasem Minecraft pozwala Samowi uporządkować swój świat i zrozumieć rządzące nim zasady. A równocześnie rodzicom pozwala lepiej zrozumieć jego.

Pomysł, że gra komputerowa mogłaby stanowić rodzaj terapii, na pierwszy rzut oka wydaje się lekko przesadzony, jednak autor sprawdził skuteczność tej metody grając w Minecrafta z własnym autystycznym synem. Dodaje to jego opowieści autentyczności - widać, że pisze o sprawach, które zna i które osobiście go dotykają. Przy czym nie skupia się jedynie na autyzmie, „Chłopiec z klocków” to o wiele bardziej złożona powieść, poruszająca wiele ważnych kwestii społecznych, jak trwanie latami w pracy, która nie daje satysfakcji, rozpad związku, życie w poczuciu winy czy uzależnienie od hazardu. Poza głównymi bohaterami pojawia się tu wiele ciekawych postaci pobocznych, z których każda obarczona jest własnymi problemami, a równocześnie gotowa do pomocy i wsparcia. To poruszająca opowieść, która ukazuje proces odbudowy zniszczonych relacji, uczy tolerancji i akceptacji oraz konsekwentnej walki o to, co najcenniejsze.

Agnieszka Kruk