Artemizja to zapomniana szesnastowieczna malarka, o której rzadko wspominają leksykony czy podręczniki. Jednak dzięki autorce postać ta ożywa na kartach książki, stając się bohaterką bardzo bliską czytelnikowi.
Wynika to przede wszystkim z pierwszoosobowej narracji, która jest sugestywna i poruszająca - Artemizja opowiada o swoim dzieciństwie, o nauce pod okiem ojca-artysty, o upokarzającym i bolesnym dla niej procesie, w którym poniżono ją jako ofiarę gwałtu. Dużo mówi o skomplikowanych relacjach z egoistycznym ojcem, z mężem, kapryśną córką oraz o przyjaźni z Galileuszem i dwiema siostrami zakonnymi.

Bohaterkę poznajmy jednak przede wszystkim jako malarkę, która na każdym kroku musi walczyć o swoje miejsce w świecie zdominowanym przez mężczyzn. Towarzyszą jej wciąż tragiczne wspomnienia, które mają wpływ na charakter obrazów. To właśnie procesowi ich powstawania autorka poświęciła sporo miejsca, udowadniając, ze Artemizji udało się przełamać na płótnach stereotypowe postrzeganie kobiet jako postaci mało ważnych i to nawet wówczas, gdy umieszczane są na pierwszym planie. Jej bohaterki są silne, odważne, ale nie boją się wahań i rozterek, pokazują wielkie emocje i swoją fizyczność, której zadaniem nie jest tylko odsłanianie wdzięków.

"Pasja Artemizji" nie jest tak monumentalna jak "Niedziela nad Sekwaną" autorki, ale czyta się ją z równie wielkimi emocjami i z zainteresowaniem. Jest to bowiem nie tylko literacki portret wrażliwej artystki, ale i panorama włoskiego społeczeństwa szesnastego wieku. Poznajemy przede wszystkim władców, arystokratów, mecenasów i (oczywiście!) artystów.
Przed oczyma czytelnika przewijają się m.in. Medyceusze, potomek Michała Anioła i wspomniany Galileusz, którego proces i odwołanie poglądów tytułowa bohaterka bardzo przeżywa.

Wszystko to sprawia, że książka staje się również opowieścią o wielkich pasjach, o marzeniach, wyrzeczeniach, miłości i przyjaźni, co czyni ją ponadczasowym utworem, w którym każdy ma szansę znaleźć coś dla siebie.

Artemizja to zapomniana szesnastowieczna malarka, o której rzadko wspominają leksykony czy podręczniki. Jednak dzięki autorce postać ta ożywa na kartach książki, stając się bohaterką bardzo bliską czytelnikowi.
Wynika to przede wszystkim z pierwszoosobowej narracji, która jest sugestywna i poruszająca - Artemizja opowiada o swoim dzieciństwie, o nauce pod okiem...