Zabierając się za tą książkę, nie pamiętałam prawie nic z poprzedniej, pierwszej części. Spodziewałam się , że jak w większość serii dla dzieci, będzie taki dość pokaźny fragment na początku książki, w którym będzie przypomnienie tego co działo się wcześniej. Jednak to się nie stało. Były przypomnienia, ale porozrzucane i nie kompletne. Dlatego polecam, zabierać się za tą książkę gdy pamięta się mniej więcej pierwszą część, inaczej, tak jak ja, będziecie zagubieni. Przez to wszystko nie potrafiłam się odnaleźć. Później było już lepiej. Jest to dobra młodzieżówka, ale niczym szczególnym się nie odznacza. To co mi się w niej bardzo podoba, to jak autorka przedstawiła mentalność i wierzenia ówczesnych ludzi. Jest to jedyny powód dla których starsi czytelnicy mogliby przeczytać tą serie. Raczej ta książka sprawdzi się tylko dla 10-12 latków, im ją polecam,

Zabierając się za tą książkę, nie pamiętałam prawie nic z poprzedniej, pierwszej części. Spodziewałam się , że jak w większość serii dla dzieci, będzie taki dość pokaźny fragment na początku książki, w którym będzie przypomnienie tego co działo się wcześniej. Jednak to się nie stało. Były przypomnienia, ale porozrzucane i nie kompletne. Dlatego polecam, zabierać się za tą...

3 lata minęły odkąd przeczytałam pierwszą część serii "Bogowie i wojownicy", stanowczo za dużo! Może na trzecią będę czekać 5 lat, kto wie? Moje pretensje nie są na pokaz, zapomniałam połowy fabuły(ha, najlepsze, że zakończenie mi kompletnie z głowy wypadło). A to fajna seria, więc mi ten minusik wszystko popsuł.

"Wypalony znak" Michele Paver bardzo mi się podobał, chyba nawet bardziej od pierwszej części(chyba, bo nie za bardzo pamiętam). Akcja rozpoczyna się rok po zakończeniu "Osobnych"(tak, tym zakończeniu co mi z głowy wypadło). Hylas trafia w niewolę do kopalni miedzi, a Pirra ponownie usiłuje uciec od matki, która ponownie próbuje wydać ją za mąż(taki schemacik). W tym czasie Kruki, duchy i bogowie szaleją, jak tylko się da.

Trzecią, nową bohaterką jest Zguba, mała, słodka lwiczka. W poprzedniej części wkurzał mnie(to pamiętam) Duch, w sensie delfin. Wydawał mi się kompletnie niepotrzebny, gdy chodziło o narrację(bo jako postać OK),bo to było takie dziwne. Ogólnie nie lubię jak pisarze włażą w głowy zwierzętom, próbując przedstawić ich myśli, bo przekonująco to zwykle nie wychodzi. Jak dotąd, sztuka ta udała się tylko Annie Lewkowskiej w "Mechanicznym Rycerzu". Jednak to, co poprzednio Michelle Paver nie wyszło, tym razem wypadło wyśmienicie. Zguba była rozkoszna, chwytała za serce, wzruszała i sprawiła, że przeczytałam książkę w ciągu jednego dnia.

He he, polecam

3 lata minęły odkąd przeczytałam pierwszą część serii "Bogowie i wojownicy", stanowczo za dużo! Może na trzecią będę czekać 5 lat, kto wie? Moje pretensje nie są na pokaz, zapomniałam połowy fabuły(ha, najlepsze, że zakończenie mi kompletnie z głowy wypadło). A to fajna seria, więc mi ten minusik wszystko popsuł.

"Wypalony znak" Michele Paver bardzo mi się podobał, chyba...

W porównaniu do pierwszej części akcja jest ciekawsza.

W porównaniu do pierwszej części akcja jest ciekawsza.

Seria jest genialna, każda kolejna część jest lepsza. Polecam

Seria jest genialna, każda kolejna część jest lepsza. Polecam

Dobra kontynuacja świetnej powieści przygodowej. Akcja już od początku pędzi na złamanie karku, dodatkowo napięcie jest podbite przez osadzenie fabuły na niewielkiej wysepce należącej na którą zostają rzuceni bohaterowie w wyniku splotu różnych wydarzeń. To sprawia że cały czas coś się dzieje, a i starcia z głównymi czarnymi charakterami są ciekawsze i bardziej trzymają w napięciu niż pierwszym tomie. Niemalże na każdej stronie dzieje się coś ciekawego.

Nowością jest w książce jest nowa bohaterka. Do znanych z pierwszego tomu dzieciaków dołącza Zguba. Osierocone lwiątko które towarzyszy Hylasowi i Pirze, delfin tym razem poszedł w odstawkę, ten wspomniany zostaje tylko na początku. Podobnie jak w pierwszym tomie mamy tu sceny z punktu zwierzęcego przyjaciela naszych bohaterów i to też jest fajne.

Jeśli chodzi o wady to pierwszą jest brak jakiegoś większego wstępu fabuła jest dość mocno związana z pierwszym tomem, mamy tu starych bohaterów, a autorka nie zawsze wyjaśnia zależności miedzy postaciami itp. To sprawia że jeśli ktoś sięgnie po ten tom w po jakim czasie od przeczytania pierwszego i pozapomina w tym czasie co w nim było to będzie miał nieco kłopotu z ponownym wejściem w fabułę.

Kolejną wadą jest takie sobie zakończenie, myślałem że będzie coś lepszego, ale w sumie cieki temu jestem jeszcze bardziej ciekawy co będzie w następnym.

Pozostaje jeszcze ogólna naiwność historii, która jest tak od pierwszego tomu, tym bardziej że książka rozgrywa się na ograniczonym terenie, pod nosem wrogów dzieciaków. Ale to nie wielka wada. To książka dla dzieci i młodzieży, do tego to powieść przygodowa więc nie musi być realistyczna. Ma być szybka i mieć dobrze skrojoną fabułę a te są tu zrobione bezbłędnie.

To ciągle świetna książka. Kontynuacja godna pierwszego tomu, która świetnie rozwija jego formułę, a nawet próbuje niektóre rzeczy robić lepiej. Jeśli podobał się Wam pierwszy tom to jest dla Was pozycją obowiązkową. Musicie przeczytać.

Dobra kontynuacja świetnej powieści przygodowej. Akcja już od początku pędzi na złamanie karku, dodatkowo napięcie jest podbite przez osadzenie fabuły na niewielkiej wysepce należącej na którą zostają rzuceni bohaterowie w wyniku splotu różnych wydarzeń. To sprawia że cały czas coś się dzieje, a i starcia z głównymi czarnymi charakterami są ciekawsze i bardziej trzymają w...