Jestem nowicjuszem jeżeli chodzi o znajomość Cyklu Inkwizytorskiego. Swoją przygodę postanowiłam ukierunkować jednak na chronologię… To drugie spotkanie z Mistrzem Mordimerem, a właściwie jeszcze nie Mistrzem a jedynie adeptem sztuki inkwizytorskiej. Całość to dwa opowiadania z których pierwsze bardziej zapadło w moją pamięć, może za sprawą krwawych ,bardzo plastycznych opisów dokonanych zbrodni, a może z uwagi na postać Mistrza Knotte, który stara się jak może „umilić” życie przyszłego Inkwizytora. Nie wiem jaki będzie Mordimer w kolejnych częściach, ale ten którego teraz poznaje to nieopierzony żółtodziób, który popełnia masę błędów i z trudem rozwiązuje zagadki, co powoduje, że akcja wlecze się czasami niemiłosiernie , zwłaszcza w drugim opowiadaniu. Nie osłabiło to mojego apetytu na kolejne przygody, nie mniej uważam, że właśnie to tytułowe opowiadanie to temat nieco zmarnowany, bowiem brak zwrotów akcji, mało oryginalny motyw sporu dwóch architektów powoduje u czytelnika lekkie zniecierpliwienie. Nie mogę powiedzieć, że przy tej książce się nudziłam, w zasadzie połknęłam ją w dwa dni, ale zabrakło mi przysłowiowego pazura i odrobiny brawury. Polecam dla tych którzy jak ja zdecydowali się jednak poznać Cykl Inkwizytorski wg. chronologii wydarzeń.

Jestem nowicjuszem jeżeli chodzi o znajomość Cyklu Inkwizytorskiego. Swoją przygodę postanowiłam ukierunkować jednak na chronologię… To drugie spotkanie z Mistrzem Mordimerem, a właściwie jeszcze nie Mistrzem a jedynie adeptem sztuki inkwizytorskiej. Całość to dwa opowiadania z których pierwsze bardziej zapadło w moją pamięć, może za sprawą krwawych ,bardzo plastycznych...