Pasja działa na tajemnicze sposoby. Jednego dnia zajmujesz się badaniem wielorybów na Hawajach, a następnego znienacka odkrywasz, że nie możesz oprzeć się sąsiadującym z tobą ptakom, i jeździsz za nimi coraz dalej, i dalej, aż orientujesz się, że na tym jeżdżeniu minął ci rok.

Dawno pisanie recenzji nie okazało się dla mnie tak problematyczne. Teoretycznie wszystko w tej książce jest w porządku: ciekawy punkt wyjścia (zawodowy przyrodnik zostaje amatorem na zupełnie nowym polu), różnorodność (w sumie poznajemy 11 sylwetek z 13 gatunków zamieszkujących Wybrzeże Północno-Zachodnie w USA), autorka pozwala prowadzić się doświadczonym przewodnikom, trochę jest o budowie sów, trochę jest o kulturze, trochę jest o ochronie przyrody, trochę jest zachwytu, trochę o pracy zawodowców, trochę o działalności hobbystów... Może właśnie to "trochę" leży u podstaw problemu. Calvez nie może zdecydować się konkretny temat-centrum ani wyraźny styl, przez co całość ostatecznie wypada dość nijako. Coś zaczyna się obiecującego wykluwać, gdy dochodzimy do pomocy w przetrwaniu owdowiałej sowie i rzecz o sowach staje się wyjątkowo osobista, ale niestety, zbyt tego mało i zbyt późno.

Szkoda, bo autorka ewidentnie włożyła sporo pracy i serca w powstanie tej książki, ale zabrakło warsztatu, by nową pasję pociągająco opisać. Bywa też, że styl się ckliwi, a opisy przyrody niebezpiecznie zahaczają o antropocentryczne tłumaczenie świata (ten przedziwny komentarz z początku, że matka Natura specjalnie w nas zainstalowała zafascynowanie sowami, bo u ludzi pociąg sygnalizują powiększone źrenice...), jednak nie jest to absolutnie niekomfortowy poziom. Sów opisano sporo, to prawda, ale informacji końcem końców okazuje się mało (bywa, że dwa różne gatunki zajmują jeden rozdział) i niezbyt trzymają się głowy.

"Rzecz o sowach" jest jak wyprawa do lasu z ciotką-amatorką przyrody. Rzeczywisty spacer byłby z pewnością przyjemny, ale na papierze jednak nie wypada zbyt pasjonująco.

Pasja działa na tajemnicze sposoby. Jednego dnia zajmujesz się badaniem wielorybów na Hawajach, a następnego znienacka odkrywasz, że nie możesz oprzeć się sąsiadującym z tobą ptakom, i jeździsz za nimi coraz dalej, i dalej, aż orientujesz się, że na tym jeżdżeniu minął ci rok.

Dawno pisanie recenzji nie okazało się dla mnie tak problematyczne. Teoretycznie wszystko w tej...