„Świat nigdy nie zasypia”

Petarda z Łodzi. Takim terminem można określić najnowsza powieść Agnieszki Płoszaj „Ogrodnik”. To kontynuacja debiutanckiej „Czarodziejki”. Czy przeszłość może o sobie przypomnieć?

W Łódzkim parku staromiejskim znaleziono ciało nastolatki. Jej ciało zostało ułożone na płatkach kwiatów. Śledztwo prowadzą komisarz Karski i Mielczarek, policjanci bardzo szybko orientują się, że dziewczyna nie padła ofiarą przypadkowej zbrodni. Trop prowadzi aż do łódzkiego podziemia aborcyjnego i do afery, którą zajmuje się Wydział do walki z przestępczością gospodarczą. Czy rozwiązanie zagadki jest związane z płatkami róż i piękną historią miłosną z gorącej Samarkandy? Tymczasem boss mafijnego półświatka Witold Dales ponownie namiesza w życiu Julii. Dziewczyna będzie musiała z nim współpracować, żeby ochronić swoich bliskich.

Czym jest książka „Ogrodnik” Agnieszki Płoszaj? Po przeczytaniu opisu książki przychodzi od razu na myśl – kryminał. Jednak to nie tylko zwykły kryminał. Oprócz zręcznej intrygi autorka wplata aktualne wątki obyczajowe i społecznie. Dodatkowo przedstawia realistyczny opis Łodzi, zarówno zwykłej, jak i lumpenproletariackiej.

W „Ogrodniku” zdarzenia z przeszłości przeplatają się z teraźniejszością. Znajdziemy to też wiele odwołań do pierwszej części – „Czarodziejki”. Jeśli tak jak i ja nie czytaliście debiutanckiej powieści – początkowo może być trudno z odnalezieniem się w tej fabule, która jest dość rozbudowana. Może intrygować, dlaczego Dales szantażuje Julię, co się zdarzyło wcześniej. Ta niewiedza, w moim przypadku, zaintrygowała mnie na tyle, że na pewno sięgnę po „Czarodziejkę”. Intryguje także wielowątkowość. Akcja jest prowadzona z różnych perspektyw, nie tylko głównych bohaterów Julii oraz Tomka, ale także np. z perspektywy siostry Julii – Magdy, profesora czy stażystki Anity. Czasami nie mogłam zorientować się, która to właśnie postać w danej chwili opowiada, wdzierał się chaos, ale po kilkunastu zdaniach już wszystko było mi wiadome. Książka, mimo swojej sporej objętości (574 strony) czyta się poniekąd „sama”. Wydaje mi się, że to swoją zasługę ma tutaj tez język. Dodaje realności, dialogi są dowcipne, są także wątki humorystyczne. Zdecydowanie język nadaje też charakteru książce.

Z „Ogrodnikiem” kojarzy mi się jedno słowo – zagadka. Większość wątków nie jest tutaj opowiedzianych wprost. Czytelnik poniekąd sam musi odkryć, jakie kłopoty ma znowu Julia oraz kto zabił nastolatkę i jej ciało ułożył na płatkach kwiatów. Książka odsłania prawdziwe doświadczenia nastolatek, niestety nie są to dobre doświadczenia. Niedoświadczone i młode kobiety prowadzą często życie, o których ich matki nie mają pojęcia. Czy możemy być pewni, ze wszystko, co nielegalne, jest niedostępne dla dzieci? Dlaczego tak się dzieje, że z biegiem czasu słabnie więź pomiędzy rodzicami a ich dziećmi? Nielegalne aborcje, handel narkotykami, prostytucja. Te wszystkie wątki znajdziemy w „Ogrodniku”. Czy mieszkając z daną osobą można ją poznać tak naprawdę? Czy można uniknąć tajemnic? Na to pytanie trzeba sobie samemu odpowiedzieć.

Bardzo podobał mi się wątek miłości z gorącej Samarkandy. Czy inne wyznanie, pochodzenie może być przeszkodą dla prawdziwej miłości? I czy ta historia dwójki zakochanych może się łączyć z martwą nastolatką? To musicie odkryć już sami. Polecam.

„Świat nigdy nie zasypia”

Petarda z Łodzi. Takim terminem można określić najnowsza powieść Agnieszki Płoszaj „Ogrodnik”. To kontynuacja debiutanckiej „Czarodziejki”. Czy przeszłość może o sobie przypomnieć?

W Łódzkim parku staromiejskim znaleziono ciało nastolatki. Jej ciało zostało ułożone na płatkach kwiatów. Śledztwo prowadzą komisarz Karski i Mielczarek, policjanci...