Mam słabość do bohatera wykreowanego przez Jørna Liera Horsta. I to chyba jedynie sympatia do Williama Wistinga sprawia że sięgam po kolejne (wydawane w Polsce chyba drogą losowania) książki z norweskim policjantem.
Nasuwa mi on na myśl innego bohatera literackiego Kurta Wallandera, którego postać na zawsze zostanie w mojej pamięci. Mimo iż bohater wykreowany przez Henniga Mankella nie cieszył się ciepłem rodzinnym to tak jak William Wisting nosił w sobie jakiś smutek, melancholię i przekonanie że praca policjanta to szukanie prawdy a nie zemsty.

Niestety tak jak porterty bohaterów stworzone przez autora są wiarygodne i intrygujące tak w większości jego książek kuleje wątek kryminalny i tak jak w przypadku "Jednej jedynej" wieje nudą.
Intryga zaczyna się obiecująco. Na policję trafia zgłoszenie o zaginięciu jednej z czołowych siatkarek ręcznych. Mijają godziny i szanse na odnalezienie jej żywej spadają. Przez komisariat przewija się korowód świadków ktrórzy niewiel wnoszą do śledztwa.
W tle toczy się też inne dochodzenie dotyczące serii włamań. Okazuje się że w tych dwóch sprawach powtarza się nazwisko tej samej osoby. Wieloletnia intuicja karze Williamowi Wistingowi drążyć tę kwestię. Okazuje się że słusznie. Śledztwo powoli, mimo kilku mylnych tropów, posuwa się do przodu. I słowo "powoli" jest tutaj kluczowe.
Rozmowy z podejrzanymi, rozmowy ze świadkami, rozmowy z zespołem prowadzącym dochodzenie. Słowa, słowa, słowa...
Akcja się ciągnie, momentami staje w miejscu a na końcu rozwiązanie zagadki zniknięcia piłkarki jest mało zaskakujące.

Ta seria ma kilka dobrych pozycji. Dla mnie jest to "Jaskiniowiec" i "Szumowiny" jednak pozostałe są po prostu niebywale nudne. I "Jedna jedyna" zdecydowanie zalicza się do tej drugiej kategorii. Duże rozczarowanie.

Mam słabość do bohatera wykreowanego przez Jørna Liera Horsta. I to chyba jedynie sympatia do Williama Wistinga sprawia że sięgam po kolejne (wydawane w Polsce chyba drogą losowania) książki z norweskim policjantem.
Nasuwa mi on na myśl innego bohatera literackiego Kurta Wallandera, którego postać na zawsze zostanie w mojej pamięci. Mimo iż bohater wykreowany przez Henniga...