(...)

Spokojny tok narracji, bez męczącego powtarzania punktów śledztwa, wiadomych, sprawdzonych informacji czy rozbierania na czynniki pierwsze wszystkich kwestii. Zawrotnej akcji brak. Szaleńcze pościgi czy nieprzemyślane decyzje względem prowadzonej sprawy tutaj się nie pojawią.To dobrze skrojony kryminał, w którym policjanci - wydawać by się mogło - nieco miotają się pomiędzy poszczególnymi podejrzanymi, pewne informacje, podejrzenia prowadzą w ślepe zaułki jednak nie tracą z oczu najważniejszego - motywu. Wisting nie będzie mógł oprzeć się wrażeniu, iż wydarzenia, niejako dziejące się w tle, mają ten sam czynnik wyzwalający, Kajse Berg. Ale czy zaginięcie sportsmenki albo kota można łączyć z serią włamań i kradzieży? Jedna zaginiona, a trafiają się przy okazji inne ofiary. Czy, w którymś z wykopanych grobów, znajdą w końcu dziewczynę?

(...)

Gdybym miała określić powieść "Jedną jedyną" przy pomocy jednego słowa to było by to - zrównoważona. Taka właśnie jest ta powieść. Wyważenie na polu zawodowym, dochodzenie prowadzone bez nerwów w dużym skupieniu, materiał dowodowy poddawany zarówno analitycznym jak i intuicyjnym umiejętnościom Wistinga. Życie prywatne stonowane, bez większych załamań, nienarzucająca się podczas akcji Lin i gdzieś tam żona. Dochodzenie też nie przechodzi poważnych ewolucji, po prostu jest prowadzone skrupulatnie i pomimo wpadania - od czasu do czasu - na ścianę nie zamiera, posuwa się na przód dając odczucie, że podążamy w odpowiednim kierunku. Przyjemnie śledzi się poczynania bohaterów, aż nie chce się pochłaniać całości w jeden wieczór tylko dawkować sobie po trochu przez kolejne dni.

Całość:https://nakanapie.pl/recenzje/wszyscy-maja-cos-do-ukrycia-jedna-jedyna

(...)

Spokojny tok narracji, bez męczącego powtarzania punktów śledztwa, wiadomych, sprawdzonych informacji czy rozbierania na czynniki pierwsze wszystkich kwestii. Zawrotnej akcji brak. Szaleńcze pościgi czy nieprzemyślane decyzje względem prowadzonej sprawy tutaj się nie pojawią.To dobrze skrojony kryminał, w którym policjanci - wydawać by się mogło - nieco miotają się...

Kontynuuję serię. Solidny tradycyjny kryminał.

Kontynuuję serię. Solidny tradycyjny kryminał.

Bardzo dobry skandynawski kryminał. Kolejny tom serii nadal trzyma poziom. Będę czytać dalej, bo historia mnie wciągnęła.

Bardzo dobry skandynawski kryminał. Kolejny tom serii nadal trzyma poziom. Będę czytać dalej, bo historia mnie wciągnęła.

Zaginęła młoda zawodniczka grająca w piłkę ręczną. Trwają poszukiwania pod dowództwem komisarza Williama Wistinga. Dość długo były tylko poszlaki, pojedyńcze informacje, które nie mogły się połączyć w całość. Jednak po mozlonej pracy udało się dociec co tak naprawdę się stało.
Fabuła jak dla mnie rozkręca się dopiero na sam koniec.

Zaginęła młoda zawodniczka grająca w piłkę ręczną. Trwają poszukiwania pod dowództwem komisarza Williama Wistinga. Dość długo były tylko poszlaki, pojedyńcze informacje, które nie mogły się połączyć w całość. Jednak po mozlonej pracy udało się dociec co tak naprawdę się stało.
Fabuła jak dla mnie rozkręca się dopiero na sam koniec.

Ebbok.Zachęcony postacią Wistiga sięgam po książki. I tu mamy zaginięcie piłkarki. Mamy tu śledztwo.Bo dziewczyna ,wcale taka grzeczna nie była.
Lubię książki Jorna Liera Horsta . I na pewno to nie moja ostatnia .

Ebbok.Zachęcony postacią Wistiga sięgam po książki. I tu mamy zaginięcie piłkarki. Mamy tu śledztwo.Bo dziewczyna ,wcale taka grzeczna nie była.
Lubię książki Jorna Liera Horsta . I na pewno to nie moja ostatnia .

Niestety ale lekkie rozczarowanie, miałam problem żeby wgryźć się w historię. Przez to nie czytałam tomów wcześniejszych to czasem mylili mi się niektórzy detektywi. Zamysł ciekawy natomiast chyba zbyt rozwlekle opisany. Zakończenie było całkiem ciekawe.

Niestety ale lekkie rozczarowanie, miałam problem żeby wgryźć się w historię. Przez to nie czytałam tomów wcześniejszych to czasem mylili mi się niektórzy detektywi. Zamysł ciekawy natomiast chyba zbyt rozwlekle opisany. Zakończenie było całkiem ciekawe.

Przyzwoity kryminał.

Przyzwoity kryminał.

To była dobra książka. Żebym jednak mogła ocenić ją jako bardzo dobrą, musiałaby mieć nieco mniej bohaterów, którzy strasznie mi się mylili. Śledztwo było ciekawe, drobiazgowe, trudne. Natomiast przeszkadzają mi w każdej z dotychczas przeczytanych książek z tej serii szczegółowe opisy robactwa, które żeruje na zabitych osobach.
Nie do końca rozumiem po co był wątek wymuszania zeznań torturami, chyba tylko po to, by wzrosło napięcie. Niepotrzebnie to komplikowało obraz sytuacji,

To była dobra książka. Żebym jednak mogła ocenić ją jako bardzo dobrą, musiałaby mieć nieco mniej bohaterów, którzy strasznie mi się mylili. Śledztwo było ciekawe, drobiazgowe, trudne. Natomiast przeszkadzają mi w każdej z dotychczas przeczytanych książek z tej serii szczegółowe opisy robactwa, które żeruje na zabitych osobach.
Nie do końca rozumiem po co był wątek...

Skandynawskie kryminały mają to do siebie, że albo cię wciągają, albo odrobinę nużą. Taki styl, taki klimat, taka mentalność. Chociaż wiadomo, że wszystko zależy od autora i jego polotu. Jak było z tą książką? różniście.

Ludzie nie rozpływają się w powietrzu, nie znikają ot tak sobie, nie rozwiewają się we mgle, ani nie roztapiają w upale.
A jednak po znanej piłkarce ręcznej w pewien gorący letni dzień nie pozostał nawet ślad. Wyszła z domu i.... "ktokolwiek widział, ktokolwiek wie". Nie miała powodu by uciekać, wyjechać, odsunąć się od wszystkich. Miała plany na przyszłość, a jej kariera rozwijała się coraz lepiej.
Niedługo potem zostają znalezione jedne zwłoki, potem do kompletu drugie, ale żadne z nich nie należały do zaginionej dziewczyny.

W ostatnim czasie w okolicy dochodziło do dość śmiałych włamań. Czy zniknięcie piłkarki i odkryte zwłoki mają z tym coś wspólnego. Czy w jakiś sposób te sprawy są ze sobą powiązane?
Zeznania grona przyjaciół młodej kobiety nie są spójne, każdy coś ukrywa, miesza, mataczy. Każdy ma coś na sumieniu, ale podczas przesłuchań usilnie poprawiają swoje przekrzywione na głowie aureole. 😉. Do czego dojdzie prowadzący śledztwo komisarz? i czy jego prywatne problemy nie położą się cieniem na pracy?

No to tak. Czytało się dobrze. Mimo makabryczności nawet dość lekko. Niestety napięcie jak dla mnie nie było zbytnio odczuwalne. Może w końcowym akcie udało się autorowi odrobinę potargać moimi emocjami.

Mimo, że mieszkam w Norwegii od 11 lat i jestem osłuchana z norweskimi nazwiskami i imionami, to tutaj ich nadmiar sprawiał, że osoby zaczęły mi się mylić, musiałam cofać się wstecz by mieć pewność o kogo chodzi.

To nie było złe, ale jakby tu powiedzieć... niczego nie urywało, z butów też nie wyskakiwałam. Ot kryminał jakich wiele.

Skandynawskie kryminały mają to do siebie, że albo cię wciągają, albo odrobinę nużą. Taki styl, taki klimat, taka mentalność. Chociaż wiadomo, że wszystko zależy od autora i jego polotu. Jak było z tą książką? różniście.

Ludzie nie rozpływają się w powietrzu, nie znikają ot tak sobie, nie rozwiewają się we mgle, ani nie roztapiają w upale.
A jednak po znanej piłkarce...

"Jedna jedyna" Horsta to kolejny dobry i wciągający kryminał z serii o Williamie Wistingu. Serii, którą nie czytam w kolejności, bo biorę z biblioteki to, co akurat mają na stanie. Jednak to nie przeszkadza, by czerpać przyjemność z czytania.
Fabuła ciekawa, tajemnicza i intrygująca. Z każdym rozdziałem policyjne śledztwo staje się coraz bardziej zagmatwane, coraz więcej niewiadomych, ślepe zaułki, fałszywe zeznania i kilkoro podejrzanych. Dwie zupełnie różne sprawy- tajemnicze zaginięcie słynnej piłkarki ręcznej oraz seria włamań i kradzieży. Czy są ze sobą powiązane? Czy to ma sens? Niby nie, a może......?
Akcja toczy się dynamicznie i odpowiednio do sytuacji, przez co całość wzbudza adrenalinę i napięcie. Autor w jasny, prosty i frapujący sposób przedstawia szczegóły policyjnego dochodzenia, w którym czytelnik sam może uczestniczyć.
Główny bohater jest jednym z moich ulubionych, jeśli chodzi o wszelakich policjantów kryminalnych. Jest charyzmatyczny, inteligentny, zdecydowany i nigdy się nie poddaje. Nie alkoholik, nie raptus i nerwus, szanuje innych i nie wywyższa się. Chociaż ma swoje osobistego problemy, nie afiszuje się z nimi. Jest porządnym policjantem i człowiekiem, podobnie jak jego współpracownicy.
W sumie to już od połowy można było spekulować i to że sporym powodzeniem, kto jest głównym winnym, podobnie jak i to, co przytrafiło się zaginionej kobiecie. Niemniej jednak z ogromną przyjemnością i ciekawości towarzyszyłam bohaterom w odkrywaniu kolejnych tajemnic. A przyznam, że trochę ich było. Zakończenie dobre, choć przewidywalne.
Całość godna uwagi polecenia. Niebawem czeka mnie następny tom.

"Jedna jedyna" Horsta to kolejny dobry i wciągający kryminał z serii o Williamie Wistingu. Serii, którą nie czytam w kolejności, bo biorę z biblioteki to, co akurat mają na stanie. Jednak to nie przeszkadza, by czerpać przyjemność z czytania.
Fabuła ciekawa, tajemnicza i intrygująca. Z każdym rozdziałem policyjne śledztwo staje się coraz bardziej zagmatwane, coraz więcej...