Dobra, lecz nie wyróżniająca się bajka.

Dobra, lecz nie wyróżniająca się bajka.

"Z tego wynika, że nie zawsze da się powiedzieć, iż głupi nie może się zdobyć na nic mądrego."
Krótka baśń o młynarczyku, który oddał się na siedmioletnią służbę do kotów w zamian za konia.

"Z tego wynika, że nie zawsze da się powiedzieć, iż głupi nie może się zdobyć na nic mądrego."
Krótka baśń o młynarczyku, który oddał się na siedmioletnią służbę do kotów w zamian za konia.

Ale nie tłumaczenie Londyńskiego :(

Ale nie tłumaczenie Londyńskiego :(

"Z tego wynika, że nie zawsze da się powiedzieć, iż głupi nie może się zdobyć na nic mądrego."

"Z tego wynika, że nie zawsze da się powiedzieć, iż głupi nie może się zdobyć na nic mądrego."

Miał stary młynarz trzech uczniów. Dwóch starszych i jednego młodszego, niezbyt mądrego, swoją drogą. Jako, że był już w wieku podeszłym, postanowił zatroszczyć się o dobrą przyszłość dla siebie samego i swojego młyna. Gdzie kucharek sześć tam nie ma co jeść i nie ma mąki gdzie młynarzy trzech, jak mawia stare przysłowie – oczywistym jest więc, że nie ma sensu rozdzielać majątku na troje, jedyna rada: wybrać najlepszego!

Najlepszym okaże się ten, który wyruszywszy w szeroki świat, przeżyje mnogie przygody, ze wszystkich wychodząc z tarczą, dzięki sprytowi i przemyślności, których to dowodem ma okazać się zdobycie rumaka. Potem sprawa już prosta – ten z najlepszym wierzchowcem, będzie też, w sposób oczywisty, najodpowiedniejszy do powierzenia mu odpowiedzialnej roli. Dobry plan.

Chłopcy ruszają w świat i już na samym początku dwaj starsi postanawiają zostawić młodego w tyle, oszukać, zdobyć sobie nieuczciwą przewagę. I baśń jasno i wyraźnie pokazuje (za chwilę pokaże),że korzyści zdobywane nieuczciwie tak naprawdę do niczego nie prowadzą, no, bo tak jak w słynnym wyścigu żółwia i zająca, nie zawsze ten, który biegnie szybciej, prędzej osiąga upragniony cel. Oszukany Bartek spotyka na swej drodze małego, mówiącego kotka, który obiecuje mu dać najlepszego w świecie konia, jeśli tylko ten przez kilka kolejnych lat będzie mu usługiwał i dlań pracował... Nie wydaje się to być najlepszym, a już z pewnością najszybszym sposobem na wygranie zaciekłej konkurencji... Ale Bartek przecież do najmądrzejszych nie należał...

I tak, mija kilka lat, siedem, zdaje się, i kolejni uczniowie wracają do młyna i młynarza, nadchodzi czas rozliczenia i podsumowania. Kto wypadnie najlepiej? Kto odziedziczy majątek? Jak daleko zaszło dwu starszych uczniów na zyskanej nieuczciwie przewadze? I co osiągnął ten najmłodszy, w swojej prostoduszności zajmując się rzeczami pozornie absurdalnymi? Pamiętać musimy, że to baśń, tutaj nie wszystko musi być tym, czym się wydaje, i najczęściej okazuje się, że tak właśnie bywa. Biedny młynarczyk i kotek nie jest wyjątkiem, lada moment wszystko obróci się jak w kalejdoskopie, co ma wypłynąć wypłynie na wierzch.

Jest to również, odległa co prawda, zawsze jednak, krewna słynnego Kota w butach. Jest trzech chłopców, jest stary młynarz i kot, odgrywający zaskakująco ważną rolę. Różnic rzecz jasna jest sporo, tak, że nie możemy powiedzieć, że to dwa różne warianty tej samej baśni. Tam bohaterem jest Kot przeżywające kolejne przygody. Tutaj w centrum znajduje się postać Bartka, a rdzeniem opowieści nie są żadne niebezpieczne podróże i starcia, a spokojne i monotonne wykonywanie swoich obowiązków, prowadzące do zaskakujących efektów. Bardzo dobra baśń, sprawdźcie koniecznie, pokażcie dzieciom, bawcie się dobrze!

Miał stary młynarz trzech uczniów. Dwóch starszych i jednego młodszego, niezbyt mądrego, swoją drogą. Jako, że był już w wieku podeszłym, postanowił zatroszczyć się o dobrą przyszłość dla siebie samego i swojego młyna. Gdzie kucharek sześć tam nie ma co jeść i nie ma mąki gdzie młynarzy trzech, jak mawia stare przysłowie – oczywistym jest więc, że nie ma sensu rozdzielać...