Jeden z tych przypadków, gdy czuję, że jestem zbyt stara na jakąś książkę. Polecana mi jako jedna z najlepszych młodzieżowych powieści nie uniosła ciężaru moich oczekiwań.

Zbyt prosta, zbyt naiwna. I świat, i postaci naszkicowane grubymi kreskami. Zaskoczeń żadnych nie uświadczyłam. Oczarowanie klimatem nie uświadczyłam. Ekscytacji rodzącym się uczuciem nie uświadczyłam. Futurystyczny Pekin potraktowany pretekstowo. Stosunki społeczne (skąd chore traktowanie cyborgów?) niewyjaśnione i niewiarygodne. Kreowanie cesarza i jego synka na wielce szlachetnych przy takim zepsutym systemie odrażające. Zaawansowanie technologiczne nielogiczne (jednocześnie ingerencje cybernetyczne w układ nerwowy i podawanie leków prymitywnymi i bolesnymi strzykawkami?). Różne absurdy i rozczarowujące rozwiązania fabularne - kluczowa robota dla najlepszego mechanika w mieście okazała się być wyciągnięciem wyróżniającej się płytki ze slotu. No brawo, brawo, jestem pod prawdziwym wrażeniem.

Wszystko w tej książce jest dla mnie równie mdłe i naiwne jak ta naprawa.

Czytanie tej książki nie było bolesne, nie było nudne, po prostu było żadne. Z tego powodu, że lektura poszła mi szybko i gładko, myślę że podejmę się próby przeczytania następnego tomu. Zobaczymy, czy jakieś uczucia się we mnie tym razem wzbudzą.

Jeden z tych przypadków, gdy czuję, że jestem zbyt stara na jakąś książkę. Polecana mi jako jedna z najlepszych młodzieżowych powieści nie uniosła ciężaru moich oczekiwań.

Zbyt prosta, zbyt naiwna. I świat, i postaci naszkicowane grubymi kreskami. Zaskoczeń żadnych nie uświadczyłam. Oczarowanie klimatem nie uświadczyłam. Ekscytacji rodzącym się uczuciem nie uświadczyłam....