Czuję podobny niedosyt i rozczarowanie jak rok temu po przeczytaniu „Dla niej wszystko”.
Być może moja ocena byłaby nieco lepsza, gdyby nie pompatyczne, napuszone wprowadzenie autora.
Wbrew jego zapowiedziom wcale nie jest to jakaś wyjątkowo mocna powieść i nie bardzo rozumiem ten rzekomy lęk wydawców. Na wszelki wypadek Zielke stanowczo podkreśla, że podobieństwo jego bohaterów do prawdziwych postaci i zbieżność niektórych zdarzeń są zupełnie przypadkowe.
No dobrze, w takim razie kto kryje się za postacią Naczelnika (to główna postać powieści)? Chyba nie Piłsudski, Kościuszko też nie. No bo przecież nie naczelnik poczty. Czyżby to był …..??? Niemożliwe !!! Cóż za genialny kamuflaż. Z równie finezyjną zmyłką miałem do czynienia chyba tylko wiele lat temu wnosząc na studniówkę alkohol w butelce po oranżadzie.
Co do fabuły… To już kolejna projekcja pokazująca Polskę w bliżej nieokreślonej przyszłości, pod rządami obecnej ekipy. Pełna izolacja w świecie, nie ma już wolnych mediów i sądów, powrót kary śmierci i publiczne egzekucje, mamy nawet własnego papieża – nie wygląda to wszystko najlepiej, prawda? Ale czy szokuje? Albo … czy szokuje tak, jak jeszcze mogłoby pięć lat temu? Dzisiaj mało co wydaje się już nieprawdopodobne, co nie znaczy, że przestało przerażać.
Zupełnie nie podobała mi się konstrukcja fabuły i sposób prowadzenia narracji. Chyba żadnej książki Zielkego nie czytało mi się tak ciężko. Tu w zasadzie nie ma żadnej akcji, nawet dialogów jest jak na lekarstwo. Cała powieść to psychodeliczne wspomnienia i wizje Naczelnika i jego niekończący się wewnętrzny monolog, w którym trudno odróżnić rzeczywistość od sennych koszmarów.
Ogólne wrażenie – grubo poniżej oczekiwań. Takich książek pojawia się coraz więcej i znane nazwisko już nie wystarczy, żeby się wyróżnić.

Czuję podobny niedosyt i rozczarowanie jak rok temu po przeczytaniu „Dla niej wszystko”.
Być może moja ocena byłaby nieco lepsza, gdyby nie pompatyczne, napuszone wprowadzenie autora.
Wbrew jego zapowiedziom wcale nie jest to jakaś wyjątkowo mocna powieść i nie bardzo rozumiem ten rzekomy lęk wydawców. Na wszelki wypadek Zielke stanowczo podkreśla, że podobieństwo jego...