Powieść Folletta może onieśmielić czytelnika swoimi gabarytami – dlatego też dość długo zbierałam się w sobie by w końcu po nią sięgnąć. Ale kiedy to nastąpiło, wszelkie początkowe opory znikły, mało tego, żadna z wcześniejszych obaw się nie potwierdziła, ponieważ jedyną niedogodność, jaka wiąże się z lekturą „Filarów ziemi” mogą stanowić co najwyżej nieprzespane noce.

Follett stworzył kawał dobrej powieści historycznej, zgrabnie łącząc ze sobą elementy, które powinna posiadać pasjonująca książka tego gatunku. Fabuła osnuta wokół budowy katedry w Kingsbridge daje asumpt nie tylko do przedstawienia kolei losów bohaterów stworzonych na potrzeby tej pozycji, ale także skrupulatnego ukazania panoramy geopolitycznej Wieków Średnich oraz ówczesnego przekroju społecznego. Pomimo całego swojego monumentalizmu, czytanie tej książki nie nuży – wszystko dzięki spójności stylu i przemyślanej konstrukcji, trzymającej w ryzach rozbudowaną, wielowątkową i przebogatą warstwę fabularną. Ta ostatnia może dostarczyć wielu wrażeń, bowiem główną siłą „Filarów ziemi” jest mocny nacisk na podłoże emocjonalne – bohaterami targa gama przeróżnych uczuć: od żądzy zemsty przez chciwość, pychę, nienawiść, namiętność, pogoń za marzeniami, na wierności ideałom skończywszy. Follett mocno bazuje na antagonizmach – ta sprzeczność jest obecna nie tylko co do motywacji bohaterów – ujawnia się także w samym sposobie ich konstruowania. Dla niektórych może być to zaleta, inni będą uważać zgoła inaczej – mnie nieco przeszkadzała ta jednowymiarowość sylwetek, nikłe akcentowanie ewolucji i metamorfoz, jakim mogą – i powinny – ulegać. Za mało odcieni szarości, autor trzyma się dychotomicznego podziału na białe i czarne charaktery – w tym aspekcie powieść nikogo nie zaskoczy. Jednak intryg i zwrotów akcji Follett nie poszczędził swojemu odbiorcy na innych polach, więc ten drobny niuans może zostać mu odpuszczony.

Polecam – nie tylko miłośnikom tego gatunku. Jak pokazuje mój przykład, można wsiąknąć w ten świat niezależnie od preferencji.

Powieść Folletta może onieśmielić czytelnika swoimi gabarytami – dlatego też dość długo zbierałam się w sobie by w końcu po nią sięgnąć. Ale kiedy to nastąpiło, wszelkie początkowe opory znikły, mało tego, żadna z wcześniejszych obaw się nie potwierdziła, ponieważ jedyną niedogodność, jaka wiąże się z lekturą „Filarów ziemi” mogą stanowić co najwyżej nieprzespane noce....