Trudno mi ocenić jednoznacznie "Behawiorystę", bo mnie zaintrygował, ale i za bardzo "pachniał" Hollywoodem...
Może zacznę od wrażeń pozytywnych: książka niewątpliwie jest ciekawa, przywodząca na myśl "Piłę" w której szalony Jigsaw wymierzał sprawiedliwość, bardzo podobała mi się też Beata, była kobiecą ikoną siły; pełną samozaparcia i zaradności... "Koncert krwi" też nieźle zaaranżowany...
Przechodząc od razu do impresji nie pochlebnej: to czytając miałam nieodparte wrażenie, że pan Mróz za bardzo zainspirował się produkcjami amerykańskimi, to czytelnikowi może się nie spodobać, bo przecież lubimy to, co nasze, bo nasze najlepsze jest.
O tyle, o ile początek nastawił mnie na bardzo niezłą kryminalną przygodę z książką, o tyle środek jak nie zanudził to zmęczył przekombinowanymi wątkami i sytuacjami; końcówka nadrobiła, aczkolwiek trudno dobrze cenić całość, kiedy rozwinięcie jest męczące, albo/i nieporywające.

Reasumując: nie jest źle, ale dobrze też nie jest.
Na pewno nie straciłam czasu na tę pozycję, bo dobrze mi się czytało "Behawiorystę", ale książka pozostawiła niesytość.
Można przeczytać, żeby samemu sobie wyrobić ocenę.
Ja muszę "odpocząć" od twórczości pana Remigiusza.

Trudno mi ocenić jednoznacznie "Behawiorystę", bo mnie zaintrygował, ale i za bardzo "pachniał" Hollywoodem...
Może zacznę od wrażeń pozytywnych: książka niewątpliwie jest ciekawa, przywodząca na myśl "Piłę" w której szalony Jigsaw wymierzał sprawiedliwość, bardzo podobała mi się też Beata, była kobiecą ikoną siły; pełną samozaparcia i zaradności... "Koncert krwi"...