Dimension W to naprawdę dobra manga (o wiele lepsza niż anime – chociaż o sprawa czysto subiektywna),która powinna zaspokoić gusta każdego miłośnika dynamicznych tytułów, w których obok akcji znajduje się również nieźle napisana warstwa fabularna.

Cała recenzja na stronie: PopKulturowy Kociołek

https://gameplay.pl/news.asp?ID=117140

Dimension W to naprawdę dobra manga (o wiele lepsza niż anime – chociaż o sprawa czysto subiektywna),która powinna zaspokoić gusta każdego miłośnika dynamicznych tytułów, w których obok akcji znajduje się również nieźle napisana warstwa fabularna.

Cała recenzja na stronie: PopKulturowy Kociołek

https://gameplay.pl/news.asp?ID=117140

Zapraszam do zbiorczej recenzji dla tomów #5-8 :)

Dimension W to ciekawa historia, która może się spodobać zarówno zwykłym miłośnikom mang jak i osobom zainteresowanym science fiction niezależnie od sposobu podania. Jest to też seria nierówna i powoli łapiąca wiatr w żagle, przy której przeciętne początki nie oznaczają słabego rozwinięcia.

Obiecujący pomysł na fabułę trochę się rozmył i pierwszy tom oraz część drugiego były tylko solidne, mimo że miały potencjał na więcej. Seria wyraźnie się rozkręciła, gdy Kyoma Mabouchi trafił do domu zamordowanego w tajemniczych okolicznościach pisarza. I od tamtej pory, z małymi przerwami, opowieść o nim wzniosła się na upragniony, wysoki poziom.

Historia morderstwa została zakończona wcześniej, ale Yuji Iwahara stworzył kolejną, rozbitą na kilka tomów. W piątej części książęta afrykańskiego królestwa Isla odwiedzają Japonię, a potem Mabouchi i Mira trafiają na Wyspę Wielkanocną wraz z innymi Zbieraczami i oba zdarzenia są ze sobą silnie powiązane. Piąty tom jest właśnie idealnym przykładem nierówności Dimension W. Dopiero w końcówce robi się ciekawiej, a do momentu wyprawy na Wyspę Wielkanocną jesteśmy hojnie obdarowywani dziesiątkami dialogów, które mają za zadanie wprowadzić czytelników w rozbudowaną intrygę. Kolejny tom jest już lepszy i znacznie żywszy od samego początku. Część Zbieraczy jest już na miejscu i Iwahara uchyla rąbka tajemnicy odnośnie samej misji i skrywanych przez wyspę tajemnic. Wciąż to głównie awanturnicza historyjka i swego rodzaju wyścig szczurów między Zbieraczami, ale dzieje się znacznie więcej i nie ma takich dłużyzn.

O niebo ciekawsze są dopiero tomy siedem i osiem, przy czym zagadki Wyspy Wielkanocnej to tylko część atrakcji. Najważniejsze są informacje na najbardziej nurtujące dotychczas kwestie. Dlaczego Kyoma tak nienawidzi ogniw, co stało się z jego oddziałem i jaki to ma związek z Wyspą Wielkanocną, kim jest Mira i tak dalej. Po tym jak wcześniejsze tomy głównie tworzyły kolejne niedopowiedzenia odnośnie głównych postaci, tak teraz w końcu dostajemy, i to sporo, odpowiedzi. I to odpowiedzi, które nie zawodzą i zwiększają sympatię zarówno do Mabouchiego, jak i Miry. Wciąż jest sporo tajemnic, ale wątek z wyspą nie kończy się na tomie ósmym i jeszcze sporo powinniśmy się dowiedzieć. Mimo zasypywania nas kolejnymi informacjami, tempo zostało utrzymane i nie brakuje wstawek z pojedynkami i ogólnie ujmując dynamicznymi scenami...

Jeszcze więcej wrażeń na temat tego tomu znajdziecie na Wypowiemsie.pl:
http://wypowiemsie.pl/dimension-w-05-08/

Zapraszam do zbiorczej recenzji dla tomów #5-8 :)

Dimension W to ciekawa historia, która może się spodobać zarówno zwykłym miłośnikom mang jak i osobom zainteresowanym science fiction niezależnie od sposobu podania. Jest to też seria nierówna i powoli łapiąca wiatr w żagle, przy której przeciętne początki nie oznaczają słabego rozwinięcia.

Obiecujący pomysł na fabułę...

Dacie się wciągnąć w tajemnice wyspy wielkanocnej? Oto dalszy ciąg przygód naszych ulubionych i niecodziennych bohaterów Miry i Kyoumy. Przyjaciele i wrogowie pomału zbliżają się do celu, do źródła zakrzywień energii na wyspie, a to wszystko w ósmym tomie serii Dimension W.

Na samym początku wita nas niezwykła walka Miry z robotami, które za nadrzędny cel obrały sobie śpiącego Kyoumę. Dziewczyna stara się go chronić nawet za cenę wiecznego snu, na szczęście nasz maruda budzi się w samą porę z koszmarów, które okazały się jego wspomnieniami, zasklepiając pomału lukę w jego pamięci i podając nam kilka odpowiedzi. Jednak jak to często bywa za uzyskanymi odpowiedziami idą kolejne pytania.

Poznajemy także sekret księcia Lwai, okazuje się że nie jest tym za kogo się podaje, jednak nie jest on zagrożeniem. Większą przeszkodą dla naszych bohaterów jest inny łowca ogniw – K.K., który z niewyjaśnionych przyczyn poluje na Kyoume. Posiada przy tym bardzo niebezpieczną umiejętność którą wykorzystuje bez skrupułów, co może się odbić na psychice naszych poszukiwaczy. Dzięki starciu z Loser poznajemy jego przeszłość i dowiadujemy się dlaczego tak zależy mu na dotarciu do “Adrastea”. Czeka nas też niesamowity pojedynek ambicji z rozwagą. Naszego Losera wyzywa Jason Chrysler Pierwszy amerykański zbieracz. Jaki będzie wynik starcia? Przekonajcie się czytając – naprawdę warto!


Z okładki zerka na nas szaleńczym wzrokiem Haruka Seameyer którego szaleństwo kładzie się cieniem na całej historii i wydarzeniach na wyspie. Ale polecam osobiście dojść do tego w jaki sposób on łączy się z wyspą i bohaterami naszej opowieści. Moje serce skrada Kolorowa strona i mini plakat z Mirą. Waneko należy się olbrzymi plus za jakość wydruku, jako że tom jest mocno naładowany walką i dynamicznymi scenami. Wszystko to jest niezwykle wyraźne i oddające wyrazistość kreski i ruchu.

Polecam fanom serii i akcji z każdym kolejnym tomem mamy więcej rozwiązanych tajemnic i wartkiej akcji. Nie mogę się doczekać następnych tomów!

https://koszzksiazkami.pl/dimension-w-tom-8-recenzja/

Dacie się wciągnąć w tajemnice wyspy wielkanocnej? Oto dalszy ciąg przygód naszych ulubionych i niecodziennych bohaterów Miry i Kyoumy. Przyjaciele i wrogowie pomału zbliżają się do celu, do źródła zakrzywień energii na wyspie, a to wszystko w ósmym tomie serii Dimension W.

Na samym początku wita nas niezwykła walka Miry z robotami, które za nadrzędny cel obrały sobie...

GENESIS

Jak na tom mangi z gatunku shōnen, dziejący się w gdzieś w środku serii przystało, akcja atakuje nas już na pierwszych stronach i do samego końca nie zwalnia tempa. Oprócz tego na czytelników czeka porcja ciekawych informacji na temat tego, co wydarzyło się w przeszłości, oraz kilka zwrotów akcji. A wszystko to jak zwykle podane w znakomitym stylu.

Wydarzenia na wyspie nabierają tempa. Kyouma, po tym jak wpadł w pustkę, pozostaje nieprzytomny, zanurzony w swoich wspomnieniach. Tymczasem do jego samochodu zbliżają się oszalałe roboty. Mira, nie chcąc pozwolić by stała mu się krzywda, staje z nimi do nierównej walki. Wie wprawdzie, jak poradzić sobie z wrogiem, jednak wiąże się to z wieloma problemami: jednym z nich jest fakt, że będzie musiała użyć funkcji, istnienie których zawsze ukrywała, drugim – świadomość, że jeśli coś pójdzie nie tak, pozostanie całkowicie bezbronna.
To oczywiście dopiero początek kłopotów. Rywalizacja między zbieraczami zaczyna stawać się coraz ostrzejsza – i to do tego stopnia, że każdemu grozi śmiertelne niebezpieczeństwo. Gdy Kyouma opowiada wszystkim, co przypomniał sobie na temat tego miejsca i eksperymentów, jakie były tutaj prowadzone, zjawia się okaleczony książę Lwai, na którego poluje Hitman. Tylko czemu chce zabić chłopca? W wyniku kolejnych jego działań, uszkodzone zostają nanomaszyny w ciele Miry, przez co androidka nie może się zregenerować. Tymczasem na jaw wychodzą informacje o znajdującym się tu Genesis, ostatecznym ogniwie, a także prawdziwe cele Losera…

Kto czytał poprzednie tomy, wie czego może się spodziewać po najnowszej części „Dimension W”. Kto nie czytał, cóż, jeśli lubi shōnen, bez wahania powinien sięgnąć po tę serię. Dlaczego? Bo oferuje wszystko to, co w gatunku najlepsze. Są więc prosto skonstruowani, ale wyraziści bohaterowie, dużo walk, relacje ewoluujące z wzajemnej niechęci w stronę przyjaźni na śmierć i życie, dużo zagrożeń, potężni przeciwnicy, szybkie tempo, zagadki, tajemnice, poświęcenie, nuta romansu, nuta dramatu… Na dodatek Yuji Iwahara przełamuje to wszystko solidną dawką elementów zaczerpniętych z innych gatunków. Science Fiction najmocniej rzuca się w oczy, w końcu to właśnie ten odłam fantastyki reprezentuje seria, ale mamy tu także rasowy horror, kryminał i wiele, wiele innych.

A strona graficzna? Oczywiście taka, jakiej się można było po shōnenie spodziewać: prosta, ale znakomita. Design postaci jest wyrazisty, sceny akcji dynamiczne, czasem pojawia się nieco krwi, ale nie ma tu zbędnej brutalności. „Dimension W” to w końcu produkt dla nieco starszych nastolatków, nie epatuje więc nieodpowiednimi dla tego wieku elementami, ale dostarcza emocjonującej porcji dobrej rozrywki. Dlatego też polecam serię Waszej uwadze – nie tylko jeśli macie te kilkanaście lat; dorośli wychowani na podobnych opowieściach („Dragon Ball”, „Naruto” etc.) także znajdą tu wiele dla siebie.

Recenzja opublikowana na moim blogu: http://ksiazkarnia.blog.pl/2017/11/23/dimension-w-8-yuji-iwahara/

GENESIS

Jak na tom mangi z gatunku shōnen, dziejący się w gdzieś w środku serii przystało, akcja atakuje nas już na pierwszych stronach i do samego końca nie zwalnia tempa. Oprócz tego na czytelników czeka porcja ciekawych informacji na temat tego, co wydarzyło się w przeszłości, oraz kilka zwrotów akcji. A wszystko to jak zwykle podane w znakomitym stylu.

Wydarzenia na...