Książkę przeczytałam powodowana ciekawością, autor bowiem pochodzi z tej samej wioski, co ja. Niestety nie przypadła mi ona w żaden sposób do gustu. Fabuła jest zupełnie bez polotu - bohater budzi się w obcym świecie, 88 lat później i kompletnie nie widać u niego przerażenia, zdziwienia, zagubienia... Od razu też natrafia na ludzi, którzy są pomocni, mimo, że podobno Cezary trafia do świata, gdzie ludzie nie mają na nic czasu...Końcowe wydarzenia w więzieniu są mocno naciągane. Język książki też nie robi wrażenia, nie dość, że nie jest jakoś literacko dopieszczony, to jeszcze autor używa współczesnych młodzieżowych określeń i jest rozumiany przez ludzi, którzy żyją 88 lat później. Dla mnie jest to jednak niekonsekwencja, bo język ewoluuje i przynajmniej częściowo bohater powinien być niezrozumiany albo nie rozumieć innych.
Krótko - żeby pisać o podróżach w czasie trzeba mieć odpowiednie umiejętności i wiedzę, czego Bogusławowi Sabudzie zabrakło.
Nie polecam tym razem.

Książkę przeczytałam powodowana ciekawością, autor bowiem pochodzi z tej samej wioski, co ja. Niestety nie przypadła mi ona w żaden sposób do gustu. Fabuła jest zupełnie bez polotu - bohater budzi się w obcym świecie, 88 lat później i kompletnie nie widać u niego przerażenia, zdziwienia, zagubienia... Od razu też natrafia na ludzi, którzy są pomocni, mimo, że podobno Cezary...