Po pierwszym skojarzeniu jakoś spodziewałam się, że będą to rozmowy jakby ze wszystkimi na raz i że różne osoby będą się odnosić do jakichś tematów. W sumie wolałabym chyba taką formę, ale raczej wtedy książka byłaby mocno inna. Tutaj jednak było bardzo dużo treści biograficznych, chociaż politycznych, społecznych i trochę innych też było dużo.
Ogólnie miałam do tej pozycji duży dystans, chyba z dwa lata mogła czekać, aż ją wezmę pod uwagę, i w sumie to po przeczytaniu jakoś trudno mi się określić.
Nie jestem osobą, która polskości jako takiej przypisuje wartość, raczej jest we mnie sporo sceptycyzmu, nie za bardzo mam odgórny szacunek do autorytetów, czy może wręcz zdarza mi się negować osoby wykonujące "zawody zaufania publicznego". Jakieś różne skojarzenia czy stereotypy polskości w niemałym stopniu są u mnie zabarwione negatywnie, i to chyba niekiedy tym bardziej, im bardziej usytuowana, czasami zamożna, jest jakaś osoba. Częściowo jest to na poziomie świadomym i wydedukowanym, więc trochę siłą rzeczy książka stanowiła dla mnie momentami dość specyficzny problem. A, nawet katolicyzm u Polaków jakoś w nie ogromnej skali łączy mi się z czymś pozytywnym.
Zabrakło mi rozmów z większą liczbą osób nieprawicowych politycznie, chociaż różnorodność narracji nawet w tej formie jest dość imponująca. Częściowo książka "dogodziła" moim gustom, bo miewam szczególnego rodzaju szacunek do ludzi, którzy są jakiegoś wyznania religijnego, i nie traktują go niepoważnie, a trochę tego typu sylwetek się przewinęło. Była Edyta Stein, której "O zagadnieniu wczucia" przez jakiś czas chyba dawałam wręcz na 1. miejscu lubianych przeze mnie książek, czy karmelici, spośród których ani Wielkiej Teresy, ani wiadomo-którego Jana, nie podejrzewałabym o żydowskość.
Osobiście mając około 18 lat myślałam, że w Krakowie jest stosunkowo dużo żydów, i to takich "o mocno biblijnej perspektywie", i kiedy po kilku miesiącach? ponad roku? przebywania tam zobaczyłam pierwszego Żyda, po którym w ogóle byłam w stanie się skapnąć, że "to chyba ten", a później długo dalej nic, to zrozumiałam, że raczej jakiegoś wielkiego pojęcia raczej nie mam (wcale nie uważałam, że to by było mało możliwe, żebym się kolegowała z praktykującą, raczej mocno tradycyjną, żydówką. Tylko że nawet chyba mogłam nie mieć smartfona w tamtym czasie).
Nawet na tym portalu kilkakrotnie spotkałam się ze stwierdzeniami w stylu, że w Polsce nie ma Żydów, zresztą, kiedy o zapalaniu chanukiji w sejmie się dowiedziałam poprzez łatwą do odgadnięcia osobę... no szału nie ma.
Może grupa jest mało reprezentatywna ilościowo, nawet biorąc jak najwięcej "wariantów" pod uwagę, ale wiedza powszechna jest chyba na poziomie wojny w Izraelu i Auschwitz. Mnie dalej chyba najbardziej interesuje judaizm od strony Tanachu, ale jednak mam trochę poczucie, że kultura żydowska jest bardzo niedostępna. Mimo, że jest tłumaczenie np. takiego Isaaca Bashevisa, są obrazy, ale mi to wszystko wydaje się takie za jakąś wielką kotarą i na tyle śladowe, że trudno próbować sobie stworzyć jakieś wyobrażenie. Wydaje mi się, że ogólnie jest mega słabo, mi np. do tej pory tak wiarygodnie w umyśle nie udaje się stworzyć np. jakiegoś wyobrażenia ortodoksyjnego żyda z Polski, który "jest Polakiem". Jest dysonans, wydaje mi się, że historycznie to jest wytłumaczalne, bo kiedyś ten rozdział społeczeństwa był ogromny, ale nie wiem, ja "nie widzę" takiej opcji jakby, żeby nie było rozdziału. Polskość mi się kojarzy dużo bardziej z innymi rzeczami. I o ile duet Polak katolik tworzy mocno spójną koncepcję, o tyle no trochę chyba dla mnie przy okazji "blokuje" dostęp dla tożsamości innych. Że gradacje, odmienności, odcienie, po prostu są w Polsce wykluczone i nie ma dla nich dostępu, bo jest akceptacja tylko już znanych narracji, taki bardzo ciasny gorset.
Można znaleźć dużo wątków z debaty publicznej, też spoza Polski, za co duży plus, bo ogólnie to jak się czasami coś usłyszy, to też ogólnie różnie to się odbiera, a tu dość dużo jest nazwisk i dość konkretnych odniesień.
Książka będzie do przeczytania więcej niż raz, ogólnie wywołała efekt "gdzie ja żyję", raczej jest dobra, ale no więcej niż 7 nie dam.
PS.: Tak, żydów wyznawców też trochę mało w książce.
(nie jestem z dużego miasta.)

Po pierwszym skojarzeniu jakoś spodziewałam się, że będą to rozmowy jakby ze wszystkimi na raz i że różne osoby będą się odnosić do jakichś tematów. W sumie wolałabym chyba taką formę, ale raczej wtedy książka byłaby mocno inna. Tutaj jednak było bardzo dużo treści biograficznych, chociaż politycznych, społecznych i trochę innych też było dużo.
Ogólnie miałam do tej pozycji...

Książka była ciekawa i wywiady czytało się dobrze, ale niestety uważam, że w niektórych kwestiach jest zbyt pobłażliwa dla naszych braci w wierze. Trzeba sobie jasno powiedzieć, że z perspektywy polskiej niektóre kwestie są po prostu nie do zaakceptowania, jak np. roszczenia wobec polskiego mienia czy fałsz historyczny wobec niemieckich obozów.
Jakość rozmów jest też różna - niektóre są bardzo ciekawe, niektóre znacznie mniej.

Książka była ciekawa i wywiady czytało się dobrze, ale niestety uważam, że w niektórych kwestiach jest zbyt pobłażliwa dla naszych braci w wierze. Trzeba sobie jasno powiedzieć, że z perspektywy polskiej niektóre kwestie są po prostu nie do zaakceptowania, jak np. roszczenia wobec polskiego mienia czy fałsz historyczny wobec niemieckich obozów.
Jakość rozmów jest też różna...