Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dzieje Polski to wspaniała lekcja historii, chyba bez przesady mogę powiedzieć, że najlepsza książka historyczna, jaką w życiu czytałem. Dlatego z utęsknieniem czekałem na piąty tom i jedyna krytyczna rzecz, na którą zwracam uwagę, to zbyt długi odstęp czasowy między tomami. Powinien być jeden co roku.
Natomiast do samej książki zarzutów mieć nie można. Już sam sposób wydania zwraca uwagę – solidna oprawa, złocenia, piękny papier, niesamowite ilustracje i duża ilość map, a nawet drzewek genealogicznych. Bardzo to ułatwia zrozumienie tej epoki – a ta jest przecież fascynująca. Prof. Andrzej Nowak opisuje wydarzenia pod Pskowem czy Kłuszynem niczym Sienkiewicz, naprawdę można się zapomnieć i odnieść wrażenie, że to literatura piękna. Batory, Chodkiewicz czy Żółkiewski to wspaniali bohaterowie naszej historii, na których warto zwrócić uwagę. Zaskoczyła mnie tymczasem ocena Jana Zamoyskiego – jest to temat, która skłania do refleksji.
Odnoszę wrażenie, że to właśnie w Dziejach Polski podoba mi się najbardziej – one wymuszają włączenie myślenia u czytelnika. Autor bardzo mocno wystrzega się oceniania postaci historycznych po fakcie, to znaczy z perspektywą wiedzy, którą my mamy 400 lat później. Zawsze zadaje pytanie – co my byśmy zrobili w tamtych czasach, mając do dyspozycji tylko własny horyzont czasowy. Doskonałym przykładem tego jest kwestia 1610 r. i przejęcia moskiewskiego tronu przez polskiego królewicza. Czy należało do tego doprowadzić za wszelką cenę? Może. Prof. Nowak nie rozstrzyga tej kwestii ostatecznie, ale przytacza też argumenty drugiej strony: Zygmunt III nie mógł wiedzieć, że 150 lat później dojdzie do rozbiorów, a 300 lat później do Katynia. Nie można go więc za to winić. A po drugie, wielu carów przed 1610 r. zostało zamordowanych. Czy można od ojca oczekiwać, że wyśle syna na tak niepewny los?
Był to fragment Dziejów Polski, nad którym się mocno zadumałem, zwłaszcza, że sam jestem ojcem i nigdy o 1610 r. nie myślałem w ten sposób. A przecież podobnych momentów w historii jest wiele. Czy Psków to niewykorzystane zwycięstwo? Czy warto było budować imperium za wszelką cenę? Pytań jest bardzo dużo.
Andrzej Nowak tymczasem swoich odpowiedzi nie narzuca, choć widać jego zamiłowanie do wolności, zarówno indywidualnej, jak i zbiorowej. Daje jednak dojść do głosu wszystkim, co widać także po badaczach, na których się powołuje. To zresztą kolejny walor tej książki, prof. Nowak przytacza w piątym tomie Dziejów Polski nawet te badania na temat omawianej epoki, które ukazały się dopiero w roku wydania książki.
Z czystym sumieniem tę książkę można polecić każdemu; tym, co historią się interesują, a także tym, którzy dopiero chcą zacząć się nią interesować.

Dzieje Polski to wspaniała lekcja historii, chyba bez przesady mogę powiedzieć, że najlepsza książka historyczna, jaką w życiu czytałem. Dlatego z utęsknieniem czekałem na piąty tom i jedyna krytyczna rzecz, na którą zwracam uwagę, to zbyt długi odstęp czasowy między tomami. Powinien być jeden co roku.
Natomiast do samej książki zarzutów mieć nie można. Już sam sposób...

Nie jest to najlepsza książka Ziemkiewicza, ale z pewnością pozycja, z którą warto się zapoznać, nawet jeżeli jako konserwatysta w niektórych kwestiach mam inne zdanie.

Nie jest to najlepsza książka Ziemkiewicza, ale z pewnością pozycja, z którą warto się zapoznać, nawet jeżeli jako konserwatysta w niektórych kwestiach mam inne zdanie.

Byłem pod wrażeniem tej książki i to już w chwili, gdy wziąłem ją do ręki. Jest wydana po prostu w sposób cudowny, arcydzieło edytorstwa, jak wspomniała osoba poniżej. Ilustracje zostały fantastycznie dobrane do treści i bardzo ułatwiają odbiór.
Oczywiście, sama praca prof. Kucharczyka również zasługuje na najwyższe pochwały. Jego analiza tego, co się dzieje obecnie na świecie jest trafna, dobrze napisana i udowodniona przez liczne przykłady. Kryzys wiary niesie za sobą kryzys rozumu, pisze Kucharczyk, i trudno się z tym nie zgodzić, jeżeli się przeanalizuje przypadki absurdu na zachodnich (i coraz częściej także polskich) uniwersytetach.
To pozycja must-have dla tych, którzy interesują się myślą człowieka oraz przyszłością ludzkości.

Byłem pod wrażeniem tej książki i to już w chwili, gdy wziąłem ją do ręki. Jest wydana po prostu w sposób cudowny, arcydzieło edytorstwa, jak wspomniała osoba poniżej. Ilustracje zostały fantastycznie dobrane do treści i bardzo ułatwiają odbiór.
Oczywiście, sama praca prof. Kucharczyka również zasługuje na najwyższe pochwały. Jego analiza tego, co się dzieje obecnie na...