Ciekawa próbka kirgiskiej, a właściwie kirgisko-sowieckiej, literatury. Literatury wydanej w zamierzchłej epoce bowiem nie tyle liczą się tu lata od wydania polskiego co wydarzenia jakie w międzyczasie rozegrały się na świecie.
Autor swój debiut i gros dzieł napisał za czasów istnienia ZSRR, gdy jego ojczyzna była częścią składową tzw. Ojczyzny światowego proletariatu i to odcisnęło swoje piętno na jego twórczości widoczne po prezentowanej tu książce. Dwie powieści, których akcje dzieją się w aułach kirgiskich stepów, mocno są osadzone w realiach Sowietów. Piętno zmian jakie przyniosła rewolucja październikowa 1917 czy II wojna światowa (w Rosji Wojna Ojczyźniana) z całym ich bagażem który mocno odcisnął się na ludności mają tu swój udział. Czytelnik prześledzi zmiany jakie w owym czasie zachodziły na dalekich stepach jednak bez, co powinno być oczywiste, wszystkich mrocznych stron rządów bolszewików w Kirgistanie. Świat tu prezentowany jest idyllicznie. Bohaterowie to ludzie prawi i pogodni dążący do wspólnego dobra wbrew przeciwnością losu niezależnych często od nich. Inaczej się pisać ówcześnie nie dało co autor doskonale wiedział.
Warto się więc zapoznać z tą literaturą choćby po to by zobaczyć coś nowego bowiem literatura kirgiska jest dziś w ogóle niedostępna na rynku czytelniczym i jesteśmy zmuszeni do korzystania tylko z takiej jaką wydano w ustroju słusznie minionym. I tylko jedna rzecz nachodzi człowieka po lekturze. Jak autor, zmarły w 2008 r., zapatrywał się na swoje dzieła napisane przed 1991 r.?

Ciekawa próbka kirgiskiej, a właściwie kirgisko-sowieckiej, literatury. Literatury wydanej w zamierzchłej epoce bowiem nie tyle liczą się tu lata od wydania polskiego co wydarzenia jakie w międzyczasie rozegrały się na świecie.
Autor swój debiut i gros dzieł napisał za czasów istnienia ZSRR, gdy jego ojczyzna była częścią składową tzw. Ojczyzny światowego proletariatu i to...