NIE TYLKO OCENY

Głównym celem fińskiego systemu oświaty jest przygotowanie uczniów do życia. Nie do sprawdzianów ani egzaminów. Ma za zadanie nauczyć swoich wychowanków samodzielnego myślenia i niezależności, rozwinąć ich pasje nie zmuszając do nauki, ale sprawiając, że staje się ona zabawą. Brzmi niemożliwie, prawda? A jednak…

Ciężko w kilku zdaniach podsumować, na czym polega fenomen fińskiego szkolnictwa i tym samym streścić, o czym właściwie opowiada ta książka. Niewątpliwie, model edukacji w tym kraju nordyckim znacząco różni się od znanego nam w Polsce. Mnie osobiście zapadło w pamięci kilka faktów.

Otóż w Finlandii program edukacyjny dostosowany jest do liczby godzin danego przedmiotu. Zwykle jeden rozdział w podręczniku może być z łatwością zrealizowany podczas jednej lekcji. Nauczyciel nie musi się spieszyć, nie musi gonić ani streszczać się, by zdążyć ze wszystkim. Po drugie – duże znaczenie odgrywa w Finlandii indywidualne podejście do ucznia. Nauczyciele kojarzą swoich podopiecznych nie tylko z nazwiska – starają się również lepiej poznać ich pasje i zainteresowania, by maksymalnie „wykorzystać je” podczas nauki. Warto także wspomnieć, że w zwyczaju jest tam dawanie dzieciom dużej swobody i zaufania.

„Literatura naukowa sugeruje, że poczucie niezależności jest głównym elementem szczęścia. Sam zdążyłam to dostrzec przez te dwa lata pracy w Helsinkach – moi uczniowie rozkwitali, ilekroć postanawiałem dać im więcej swobody.”

Z tego powodu przywiązuje się również dużą wagę do nauki praktycznych rzeczy, jak na przykład gotowania, szycia czy innych czynności związanych z prowadzeniem domu. Nauczyciele w Finlandii to zwykle najlepsi z najlepszych – osoby, które ukończyły wieloletnie studia i które, oprócz wykonywanego zawodu, dbają przy okazji o swoje życie prywatne i cenią sobie wypoczynek. Rzuca się też w oczy fakt, że fińskie dzieci nie mają zbyt wielu lekcji tygodniowo – a wszystko po to, by nie przytłoczyć ich nadmiarem informacji, ale spokojnie dawkować wiedzę. Nie piszą również całej masy sprawdzianów, ale za to częściej uczestniczą w projektach naukowych, które pozwalają im rozwijać własne pasje i zainteresowania. Autor książki udziela kilkunastu rad, które pomogą zmienić szkołę na lepszą. Znajdzie się wśród nich mnóstwo małych rzeczy o dużym znaczeniu, których wprowadzenie nie kosztuje wiele wysiłku. Zwraca uwagę na przykład na to, jak ważne są przerwy i odpoczynek od nauki, jak dużo zmienia czyste powietrze i przede wszystkim podejście do ucznia.

„Fińskie dzieci uczą się najlepiej” to stosunkowo krótka i interesująca książka, która w łatwy i lekki sposób opowiada o jakże odmiennym systemie edukacji w Finlandii. Jej autor to Amerykanin, który po morderczej pracy w ojczyźnie, zdecydował się na emigrację i który na swoim przykładzie idealnie wskazuje różnice między modelami szkolnictwa nordyckiego i amerykańskiego. Polecam przede wszystkim nauczycielom, pedagogom, wykładowcom i wszystkim, którzy na co dzień zajmują się nauczaniem.

www.carolinelivre.pl

NIE TYLKO OCENY

Głównym celem fińskiego systemu oświaty jest przygotowanie uczniów do życia. Nie do sprawdzianów ani egzaminów. Ma za zadanie nauczyć swoich wychowanków samodzielnego myślenia i niezależności, rozwinąć ich pasje nie zmuszając do nauki, ale sprawiając, że staje się ona zabawą. Brzmi niemożliwie, prawda? A jednak…

Ciężko w kilku zdaniach podsumować, na czym...