Gdyby książkę tak napisano, jak wygłoszono wykład w 2017 roku, byłabym zachwycona. Za dużo było przykładów, za mało wnikania w istotę zjawisk.

Gdyby książkę tak napisano, jak wygłoszono wykład w 2017 roku, byłabym zachwycona. Za dużo było przykładów, za mało wnikania w istotę zjawisk.

Książka doskonale tłumaczy fenomeny nadprzyrodzonych zdolności parapsychicznych z naukowego punktu widzenia, podaje odnośniki do szczegółowych badań prowadzonych nad nimi w różnych krajach (również na polskich uniwersytetach). Uświadamia czytelnika również, iż psychotronika jest zjawiskiem powszechnym i występującym naturalnie u wielu osób oraz podaje przykłady jak wzmacniać lub wywoływać u siebie tego rodzaju zdolności. Na pewno sięgnę również po pozostałe pozycje autorki. Polecam :-)

Książka doskonale tłumaczy fenomeny nadprzyrodzonych zdolności parapsychicznych z naukowego punktu widzenia, podaje odnośniki do szczegółowych badań prowadzonych nad nimi w różnych krajach (również na polskich uniwersytetach). Uświadamia czytelnika również, iż psychotronika jest zjawiskiem powszechnym i występującym naturalnie u wielu osób oraz podaje przykłady jak...

W tej książce są takie kwiatki: "OSsowiecki potrafił, ściskając w dłoni grot z epoki neolitu, powiedzieć jak wyglądała wioska, kto wykonał ten grot..."

Jeśli "naukowiec" pisze takie rzeczy w swojej książce, która ma przedstawiać "współczesną naukę o świadomości", to widać, że w ogóle nie wie na czym polega metoda naukowa. Jest całkowicie bezkrytyczny. Nie odróżnia sensu od bezsensu. I to jest choroba, która dotyka wszystkich chyba piszących o psychotronice, zjawiskach nadprzyrodzonych itp.

Pani Autor powołuje się też na takie autorytety jak Ingo Swann, którego książkę miałem przyjemność czytać - piszę przyjemność, bowiem to jest bezpośredni opis choroby psychicznej i zupełnego pomieszania wszelkich pojęć, całkowitego zagubienia się w "nadprzyrodzeniu". Jeśli Autorka powołuje się na takie "źródła", no to wiadomo jakiego lotu są teksty, które tu przytacza. Gdzie tu jakiś sceptycyzm, rozsądek, jakiś dystans, czy po prostu rozum, żęby nie powoływać się na bzdury. Jeśli jednak powołuje się na bzdury, to cała reszta funta kłaków jest niewarta.

Jeszcze jedna właściwość tych książek, tego typu książek - powoływanie się na ustalenia fizyczne. Przy tym ulubione jest przywoływanie mechaniki kwantowej, której zawiłości i paradoksy autorzy traktują jako koronny dowód istnienia zjawisk Psi. Śmieszne. Najpierw następuje lepszy lub gorszy wykład jakiegoś fizycznego zjawiska lub możłiwości (ulubione jest chyba odwoływanie się do zasady nieoznaczoności, mostu Einsteina -Rosena albo teleportacji kwantowej),a następnie zupełnie dowolne przejście do całkowicie nieuzasadnionych wniosków typu: "Teleportacja kwantowa dowodzi, ze możliwe jest przesyłanie informacji na dowolną odległość z pominięciem ograniczeń czasu i przestrzeni". W domyśle, żę robią to ludzkie mózgi. Trochę tak jakby ktoś napisał, że Newton twiedził, że F równa się m razy a, a więc oczywistym jest wniosek, że czarny kot komunikuje się z diabłami.

Ta książka jest zbudowana właśnie na takiej zasadzie. Nie wiem skąd to skrzywienie racjonalności myślenia. Jak to możliwe, że po przedstawieniu jakiegoś faktu następuje nagłe, zupełnie aberracyjne prześliźnięcie się do całkowicie nieuzasadnionych wniosków. No ale chyba we wszystkich czasach takie rzeczy mają miejsce. Ludzie są po prostu irracjonalni.

W tej książce są takie kwiatki: "OSsowiecki potrafił, ściskając w dłoni grot z epoki neolitu, powiedzieć jak wyglądała wioska, kto wykonał ten grot..."

Jeśli "naukowiec" pisze takie rzeczy w swojej książce, która ma przedstawiać "współczesną naukę o świadomości", to widać, że w ogóle nie wie na czym polega metoda naukowa. Jest całkowicie bezkrytyczny. Nie odróżnia sensu...