Po fenomenalnym "Konkursie na żonę" , jak i świetnej kontynuacji "Bilet do szczęścia" przyszedł czas na dopełnienie całej trylogii, jakim jest "Zdążyć z miłością" - najnowsza książka spod pióra Beaty Majewskiej. Czy powieść ta okazała się równie udana, co poprzednie części sagi "Konkurs na żonę"?

Po niedawnym rozstaniu z Hugonem i kilku przypadkowych relacjach z innymi mężczyznami trzydziestoletnia Olga nie widzi sensu do dalszego życia. Każdy dzień to rutyna, typowa monotonia, zachowania pozbawione sensu i uczuć. Pewnego dnia, będąc w pracy poznaje malutką dziewczynę, Faustynę, która z marszu skrada jej serce swoją bezpośredniością i szczerością. Po kilku minutach kobieta poznaje również ojca dziewczynki, niejakiego Kamila Polskiego, człowieka niezwykle otwartego i sympatycznego. Olga nawet w najśmielszych snach nie spodziewa się, że ta z pozoru nic nie znacząca znajomość przerodzi się w coś naprawdę wyjątkowego. I szczerego. Pytanie tylko, czy nie jest już na to wszystko za późno?

Beata Majewska vel Augusta Docher to mama, żona, córka, siostra i pisarka w jednym. Pochodzi ze Śląska. Jej debiut literacki to powieść "Eperu", powieść młodzieżowa, wchodząca w skład cyklu "Wędrowcy". Inne, dość znane i dobrze przyjęte dzieło autorki to "Anatomia uległości", którą to pozycję można zaliczyć do gatunku erotyku.

"Zdążyć z miłością" to trzecia i niestety ostatnia część cyklu pt "Konkurs na żonę". Tym razem powieść ta jest kompletnie niezwiązana (z małymi drobnymi wyjątkami) ze wcześniejszymi bohaterami, tj z Łucją i Hugonem. W trzeciej części sagi autorka swoją uwagę skupiła na Oldze, dawnej partnerce Hugona, która nie potrafi ułożyć sobie własnego życia.

Olga to postać nieszablonowa. Pomimo wielkiego bogactwa, pracy która jest spełnieniem jej marzeń i gromadki przyjaciół nie jest szczęśliwa. Po burzliwym rozstaniu z Hajdukiewiczem pozostała zadra w jej sercu, która skutecznie uniemożliwia jej założenie nowego związku, takiego prawdziwego i szczerego. Dodatkowo, jej skomplikowana relacja z matką pogłębia narastającą depresję kobiety. Przypadkowe spotkanie siedmioletniej Faustyny Polskiej i jej ojca, Kamila sprawia, że ta z pozoru chłodna i pozbawiona uczuć trzydziestolatka otwiera się na świat. I na miłość rzecz jasna. Los jednak bywa przekorny i na drodze ku szczęściu stawia kobiecie jeszcze wiele problemów, z którymi będzie musiała się zmierzyć... Przyznam szczerze, że pomimo początkowej niechęci do owej bohaterki, finalnie bardzo ją polubiłam i w głębi serca szczerze współczułam jej takiego życia. Bogactwo to jednak naprawdę nic w przypadku, gdy nie można posiadać kogoś przy boku. Kogoś, kogo bardzo się kocha i z kim można być na zawsze. To przykre i takie życiowe zarazem.

Najnowsza powieść Beaty Majewskiej opowiada zatem o trudnych, czasem nieoczywistych wyborach, jak również o tym, że na prawdziwą miłość warto jest czekać. Nawet całe życie. Nawet jeśli w przeszłości było się dalekim od ideału.

Niech nie mylą się jednak ci, którzy po przeczytaniu wcześniejszych zdań pomyślą, że to smutna historia. Dzięki takim bohaterom, jak Faustyna, Maksio, czy nawet Sabinki powieść ta okraszona jest dawką dobrego humoru, który z marszu poprawia nam samopoczucie, daję słowo! Zresztą, sądząc po wcześniejszych książkach autorki, w których prym wiodła chociażby babcia Łucji i jej kultowe powiedzonka, Beata Majewska nie byłaby chyba sobą, gdyby do opisywanej przez siebie historii nie dodała dawki dobrego humoru.

Reasumując, z ręką na sercu polecam Wam Wszystkim najnowszą powieść autorki. Moc wrażeń i historia niezapomniana przez lata gwarantowana!

Po fenomenalnym "Konkursie na żonę" , jak i świetnej kontynuacji "Bilet do szczęścia" przyszedł czas na dopełnienie całej trylogii, jakim jest "Zdążyć z miłością" - najnowsza książka spod pióra Beaty Majewskiej. Czy powieść ta okazała się równie udana, co poprzednie części sagi "Konkurs na żonę"?

Po niedawnym rozstaniu z Hugonem i kilku przypadkowych relacjach z innymi...