Czy znacie to uczucie, gdy po przeczytaniu książki macie tak wielkiego kaca, że nie jesteście w stanie sięgnąć po żadną inną powieść? Ten moment, kiedy lektura wywarła na was tak silne emocje, że ciężko otrząsnąć się z nich?
Ja właśnie poznałam kolejną książkę, jedyną i niepowtarzalną, która sponiewierała moje serce, rozum, myśli, duszę, emocje. Czytałam ją z zapartym tchem, łzami w oczach, rozchwianiem emocjonalnym i nadzieją na lepsze jutro dla bohaterów. Te wszystkie tajemnice, problemy życia codziennego i niepewna przyszłość zrobiły ze mnie miękką kluchę. Z jednej strony czytałam książkę z zapartym tchem, a z drugiej płakałam.

Jeśli tylko to wspaniała książka, która obrazuje problemy, z jakimi borykają się ludzie w codziennym życiu, takie, które bardzo często są błahe i spowodowane przez ludzką głupotę. Ale są też tutaj ukazane tragedie, jakie dotykają wielu ludzi, niewinne istoty. Każda strona przekazuje mnóstwo nowych doświadczeń, burzę emocji, napięcia. Z kartki na kartkę chłonie się coraz to wspanialsze słowa oraz wiele mądrości. Historia jest obrana w piękne słowa i przedstawiona pięknym, melodyjnym językiem, przez który każde słowo spija się jak dobry owocowy mus.

Dawno żadna książka nie wywołała u mnie tak wielu emocji, a już na pewno nie łez. Bardzo rzadko ronię łzy podczas czytania, ale historia przedstawiona w Jeśli tylko rozerwała moje serce i wycisnęła ogromny potok łez. Te wszystkie wzruszające momenty oraz wszechogarniające problemy doprowadziły do tego, że szalałam z emocji. Pragnęłam więcej i więcej książki, nie mogłam oderwać się od niej i stanowczo zbyt wcześnie się skończyła. I chociaż czytałam ją dwa razy, to mogłabym to robić jeszcze i jeszcze, bo jest tak wspaniała, że na to zasługuje.
To, co autorka robi z czytelnikiem jest nie do opisania, a jej książka jest po prostu rewelacyjna i brakuje mi słów na oddanie tego, co czułam po jej przeczytaniu. Obłęd, po prostu obłęd. Uwielbiam i nienawidzę Karolinę za to, co zrobiła ze mną jej powieść. Koło tej książki nie można przejść obojętnie, to jest wręcz zakazane.

Czy znacie to uczucie, gdy po przeczytaniu książki macie tak wielkiego kaca, że nie jesteście w stanie sięgnąć po żadną inną powieść? Ten moment, kiedy lektura wywarła na was tak silne emocje, że ciężko otrząsnąć się z nich?
Ja właśnie poznałam kolejną książkę, jedyną i niepowtarzalną, która sponiewierała moje serce, rozum, myśli, duszę, emocje. Czytałam ją z zapartym...