Wracając do książek McCaffrey, trudno mi pozostać obiektywną, gdyż szczerze ubóstwiam twórczość tej autorki. Ujął mnie jej chłodny, surowy styl pisania, charakterystyczny ciąg dialogów i skrupulatne opisy przedstawianej rzeczywistości, bez przesładzania i zbędnych dopowiedzeń.

Ten zbiór opowiadań, to taki X-Men w wykonaniu pisarki, przeznaczony dla dojrzałych fanów sf.
Cztery powiązane historie, osadzone w alternatywnym świecie, w którym grupa ludzi obdarzona Talentem, skupia się w ramach badawczej organizacji. Są tacy, którzy potrafią zobaczyć przyszłość, poruszać przedmiotami siłą umysłu lub rozmawiać z innymi za pomocą myśli.
Czy da się wykorzystać te zdolności dla dobra ogółu społeczeństwa? Czy Utalentowani mogą zostać potraktowani jak broń w odległej przyszłości?

Kontynuację losów niezwykłych ludzi po upływie kilku pokoleń, możemy znaleźć w drugim tomie "Lot Pegaza". Pierwsza część nawiązuje do pierwszych prób poznania Utalentowanych, gdzie każdy z nas może zadać sobie pytanie: "czy to było zwykle deja vu, czy może początek wybudzenia się z letargu przeciętności"?

Polecam z czystym sumieniem.

Wracając do książek McCaffrey, trudno mi pozostać obiektywną, gdyż szczerze ubóstwiam twórczość tej autorki. Ujął mnie jej chłodny, surowy styl pisania, charakterystyczny ciąg dialogów i skrupulatne opisy przedstawianej rzeczywistości, bez przesładzania i zbędnych dopowiedzeń.

Ten zbiór opowiadań, to taki X-Men w wykonaniu pisarki, przeznaczony dla dojrzałych fanów sf....

Jako nastolatek uwielbiałem tą książkę. Postanowiłem wrócić po latach...
Niestety, fabuła tchnie infantylnością. Wszystko to strasznie grzeczne, ugładzone. To, co nastolatkowi wydawało się wspaniale budowanymi postaciami - dorosłemu mi trąci sztucznością. Wszyscy utalentowani są postaciami na wskroś dobrymi i moralnymi. Wyjątki muszą się dostosować lub zginąć.
Książkę wciąż uważam za dobrą. Niestety - nie aż tak dobrą, jak moje wspomnienia o niej.

Jako nastolatek uwielbiałem tą książkę. Postanowiłem wrócić po latach...
Niestety, fabuła tchnie infantylnością. Wszystko to strasznie grzeczne, ugładzone. To, co nastolatkowi wydawało się wspaniale budowanymi postaciami - dorosłemu mi trąci sztucznością. Wszyscy utalentowani są postaciami na wskroś dobrymi i moralnymi. Wyjątki muszą się dostosować lub zginąć.
Książkę wciąż...

Książka chyba miała być poważna, a jest nieco niedopracowana. Tak jakby ktoś pierw narysował komiks o superbohaterach, a autorka nieudolnie starała się ująć go w powieść.
Początek jest niezły. Niestety po pierwszym rozdziale, wraz z wprowadzaniem nowych bohaterów zaczyna być gorzej. Im dalej tym więcej słabo rozpisanych postaci, które są nieco infantylne. Z pozoru ciekawe wątki zostają przysłonięte miałkimi i bezcelowymi dialogami. Książka ma przebłyski na początku i końcu, ale to za mało. Mocne 4!

Książka chyba miała być poważna, a jest nieco niedopracowana. Tak jakby ktoś pierw narysował komiks o superbohaterach, a autorka nieudolnie starała się ująć go w powieść.
Początek jest niezły. Niestety po pierwszym rozdziale, wraz z wprowadzaniem nowych bohaterów zaczyna być gorzej. Im dalej tym więcej słabo rozpisanych postaci, które są nieco infantylne. Z pozoru ciekawe...

Książka ukazuje ludzkie reakcje na odmienność, na tych, którzy zostali obdarowani wyjątkowymi talentami. Zazwyczaj są to niestety reakcje negatywne.
Historia rozpoczyna się od wypadku samochodowego. Niby nic specjalnego…jednak już sam fakt, że wypadkowi ulega jasnowidz, który przewidział dokładną jego datę, a później o niej zapomniał sprawia, że wydarzenie jest intrygujące. Wspomniany już jasnowidz to Henry Darrow. Po wypadku trafia do najbliższego szpitala, w którym, w równie zaskakujący sposób poznaje swoją żonę Molly. Ona z kolei jest obdarzona uzdrawiającymi mocami empatii. Dzięki wypadkowi Henry’ego oraz badaniom encefalografem, udaje się odkryć nowy rodzaj fal mózgowych pozwalających na sprawdzenie czy ktoś posiada Talent. Następstwem tego odkrycia stają się plany otwarcia Centrum Parapsychologii, w którym Utalentowani będą weryfikowani, a później szkoleni aby mogli w należyty sposób wykorzystywać swoje zdolności.


Więcej na: http://niefantastycznie.blogspot.com

Książka ukazuje ludzkie reakcje na odmienność, na tych, którzy zostali obdarowani wyjątkowymi talentami. Zazwyczaj są to niestety reakcje negatywne.
Historia rozpoczyna się od wypadku samochodowego. Niby nic specjalnego…jednak już sam fakt, że wypadkowi ulega jasnowidz, który przewidział dokładną jego datę, a później o niej zapomniał sprawia, że wydarzenie jest...

Jako nastolatka połykałam wszystkie książki Anne McCaffrey, jakie wpadły mi w ręce. Cykl o jeźdźcach smoków z Pern był jednym z moich ulubionych, tak samo jak trylogia "Rowan". I o ile w "Rowan" Utalentowani, czyli osoby posiadające parapsychiczne zdolności, kierują ruchem międzyplanetarnym, gdyż ludzkość już dawno rozprzestrzeniła się poza Układ Słoneczny, w przypadku powieści "Ujeździć Pegaza" mamy do czynienia z początkami tworzenia się społeczności Talentów na Ziemi oraz poznawaniem ich dopiero co odkrytych możliwości.

W jednej z recenzji któryś z czytelników porównywał powieść McCaffrey do "Fundacji" Asimova, a właściwie do tych części cyklu, które opowiadają o tworzeniu podwalin Fundacji. Muszę przyznać, że porównanie jest wyjątkowo trafne; McCaffrey tworzy równie interesujące uniwersum, nawet jeśli czyni to z mniejszym rozmachem, niż Asimov. Autorka skupia się bowiem nie na zdarzeniach, które zdecydują o kształcie świata i przyszłości ludzkości, a skupia się na problemach jednostek.

Do lektury książki wróciłam ponownie po kilkunastu latach. Nadal czytało mi się ją z wielką przyjemnością, a losy bohaterów i społeczności Talentów nadal okazały się mi bliskie. Straciłam jednak bezkrytyczny zachwyt, jakim niegdyś darzyłam autorkę. "Ujeździć Pegaza" to tylko (albo aż) bardzo dobra książka o telepatach, empatach, telekinetykach... Wbrew pozorom nie jest to temat oklepany - bardzo trudno o dobrą książkę fantastyczną o parapsychologii, która byłaby napisana z głową, a bohaterzy nie byliby kreowani na superbohaterów. "Ujeździć Pegaza" spełnia to kryterium.

Jako nastolatka połykałam wszystkie książki Anne McCaffrey, jakie wpadły mi w ręce. Cykl o jeźdźcach smoków z Pern był jednym z moich ulubionych, tak samo jak trylogia "Rowan". I o ile w "Rowan" Utalentowani, czyli osoby posiadające parapsychiczne zdolności, kierują ruchem międzyplanetarnym, gdyż ludzkość już dawno rozprzestrzeniła się poza Układ Słoneczny, w przypadku...

Moja mózgownica i wszystkie przeczytane książki jakie do niej trafiły, przypomina (obecnie) trochę port dla starych wysłużonych statków, gdzie stoją one na luźnych cumach. Fale i pływy spowodowały, że niektóre z nich zderzyły się ze sobą i teraz tkwią takie poplątane, powszczepiane w siebie. Niektóre z nich zatonęły i wiem, że gdzieś tam są, tylko nie mogę ich wyciągnąć z odmętów przez tą plątaninę na wierzchu.
Cały czas czytając tą książkę miałem wrażenie, że coś bardzo podobnego już miałem przed oczami, ale nie dałem rady wydobyć z tego wrażenia co to było. W sumie jest to podobne do kilku innych powieści i filmów jakie czytałem i widziałem. Trochę w podobie do cyklu Żebraczego Nancy Kress, trochę do powstawania Fundacji Asimova. Czerpali też z tego chyba autorzy X-menów i 4400. I tak mi się to wszystko poplątało, że nie dociekłem co mnie uwierało podczas czytania (może jeszcze sobie przypomnę, to wspomnę).

Więcej na http://niepamietnikfprefecta.blogspot.com/2012/05/o-czym-myslaes-kiedy-myslaes-ze-ja.html

Moja mózgownica i wszystkie przeczytane książki jakie do niej trafiły, przypomina (obecnie) trochę port dla starych wysłużonych statków, gdzie stoją one na luźnych cumach. Fale i pływy spowodowały, że niektóre z nich zderzyły się ze sobą i teraz tkwią takie poplątane, powszczepiane w siebie. Niektóre z nich zatonęły i wiem, że gdzieś tam są, tylko nie mogę ich wyciągnąć z...