„Bóg urojony” to właściwie wykład ateizmu wg Dawkinsa. Książka jest pisana przyjemnym językiem, który nikomu nie powinien sprawić trudności, ponieważ autor wszystko dokładnie wyjaśnia. Poza tym jest w niej wiele anegdot oraz wymyślonych przez autora przykładów, które pozwalają lepiej zrozumieć co miał na myśli, ułożyć sobie w głowie jakąś konkretną tezę.
Sama treść bardzo mnie ciekawiła i podobała mi się na początku. W pewnym jednak momencie wszystko zaczęło się powtarzać, kilkaset stron było powtórzeniem początku i niczego już nie wnosiło. Dokończyłam książkę ze względu na anegdoty i ciekawe informacje, które są w niej podawane.
Dawkins ze swoim ateizmem jest tak samo waleczny jak religijni fundamentaliści. Poza tym jeśli ktoś już jest ateistą i ma ukształtowane poglądy to niewiele taka lektura w jego życiu zmieni. Co najwyżej coś uzupełni. Poza tym autor feruje wyroki (np. o ludziach, którzy się wahają). Jeśli ktoś wahałby się w kwestii miłości, wyboru studiów zapewne nie zostałby zakwalifikowany do tchórzy. Jednak jeśli ktoś jest agnostykiem- jest złem najgorszym. Bardzo mnie dziwi taka postawa.

Daję 6/10 gwiazdek, ponieważ jest to ciekawa lektura, warta przeczytania. Dla mnie osobiście najcenniejsze są anegdotki, przykłady oraz opisy naukowe, które gdzieniegdzie można znaleźć. Same tezy nie są nowością, nowością też nie jest tekst Biblii. Może jednak ktoś właśnie takiej lektury poszukuje, z którą podejmie pewną próbę zrozumienia wielu spraw? Chociaż pewnie są lepsze książki temu służące, na które niestety nie miałam okazji trafić.

Na końcu jeszcze chciałam zaznaczyć, że bardzo podobało mi się tłumaczenie oraz przypisy od tłumacza.

„Bóg urojony” to właściwie wykład ateizmu wg Dawkinsa. Książka jest pisana przyjemnym językiem, który nikomu nie powinien sprawić trudności, ponieważ autor wszystko dokładnie wyjaśnia. Poza tym jest w niej wiele anegdot oraz wymyślonych przez autora przykładów, które pozwalają lepiej zrozumieć co miał na myśli, ułożyć sobie w głowie jakąś konkretną tezę.
Sama treść bardzo...