*całość recenzji na www.ebookoholic.blogspot.com*

Stephen King, którego twórczości nie znam (tak - serio, nie - nie mam zamiaru poznać) stwierdził, iż to najlepszy thriller jaki przeczytamy w 2017 roku. Nie biorę nigdy do siebie słów z okładek książek, bo są zazwyczaj nieco nad wyrost. Ale Wasz ulubiony King się nie mylił. To był jeden z lepszych thrillerów, jakie przeczytałam. Czy najlepszy? Ciężko stwierdzić, jeszcze przed nami pięć miesięcy tego roku i sporo cudownych premier ale trzeba przyznać, że Wydawnictwo Otwarte nas nie zawodzi.

"Chce, żeby wiedział, że jestem kimś więcej niż uratowaną z masakry dziewczyną, więcej niż wojowniczką, za jaką mnie zawsze uważał. Stworzył mnie, ulepił z krwi, bólu i lodowatej stali. Jestem pieprzoną Ocalałą."

Poznajemy Quincy, która jest ogromną szczęściarą, choć nie do końca tak się czuje. Ma cudownego chłopaka, jej blog rzeczywiście odnosi sukcesy, tylko czy takie życie z dnia na dzień, wspomagane tabletkami i sokiem winogronowym, to szczęśliwe życie?

Główna bohaterka to Ocalała - tak ją nazwały media, gdyż jako jedyna przeżyła masakrę w lesie, podczas której reszta jej najbliższych przyjaciół z akademika zginęła. Okoliczności całego zdarzenia, to czemu Quincy wyszła z tego cało nadal jednak budzą sporo wątpliwości. Ale tutaj chciałabym się zatrzymać. Jak to jest przeżyć taką tragedię? Zastanawialiście się kiedyś? Istotnie, miała mnóstwo szczęścia - okazała się silną kobietą, która przetrwała. Ale jak można żyć z taką świadomością, że ona żyje a jej najbliżsi nie? Czy mogła zrobić coś inaczej? Zapobiec temu? Jak przejść do porządku dziennego?

Z jednej strony wspomnienia i obrazy nękające w najmniej oczekiwanych chwilach, a z drugiej strony pustka w głowię spowodowana traumą, dotycząca najważniejszych wydarzeń. Czy można być w pełni szczęśliwym? Możemy udawać - ba, tego nawet wymaga sytuacja. Nie można się użalać, należy być wdzięcznym. Prawda?

Jest kilka lat po tych tragicznych wydarzeniach w Pine Cottage, Quincy stara się żyć i być wdzięczną, przeszłość zostawiła za sobą. Nigdy nie chciała uczestniczyć w całej tej szopce, jaka powstała wokół niej i dwóch innych kobiet. Wokół Ocalałych. Tylko one przeżyły podobne masakry. Trzy kobiety, silne i mądre. Media i świat o nich nie zapominają. Szczególnie gdy jedna z nich, ta wydawać by się mogło najsilniejsza, popełnia samobójstwo co sprawia, że u naszej głównej bohaterki budzą się demony z przeszłości. Kiedy w jej życiu pojawia się nagle trzecia Ocalała - Samantha, o której świat już dawno nie słyszał, ułożone życie Quincy powoli zaczyna legnąć w gruzach.

Powiem tak - książka zdecydowanie bije Lokatorkę na głowę. Choć ta pierwsza miała swój wyjątkowy klimat i zaskakującą fabułę, to Ocalałe i tak wychodzą na prowadzenie. Przede wszystkim dynamizm - tutaj coś się dzieję. Cały czas. Po drugie - bohaterowie i ich kreacja. Po trzecie - narracja. Większość rozdziałów to narracja pierwszoosobowa, ale są one przeplatane krótkimi rozdziałami w narracji trzecioosobowej - poznajemy tutaj powoli wydarzenia z tamtej nieszczęśliwej nocy. Po czwarte - zagadka, której sami bohaterowie nie mogą rozwikłać, do ostatniej strony doszukujemy się prawdy razem z nimi. Quincy została zmuszona, by rozprawić się z przeszłością, zostaje zmuszona do skonfrontowania się z męczącymi ją demonami, a my czytelnicy przeżywamy wszystko tak samo jak ona. Powoli. Trop za tropem zostajemy wciągnięci w wir niechcianych wspomnień i nagłych, teraźniejszych wydarzeń.

Mnie osobiście ta historia wciągnęła praktycznie od początku! I choć sama "masakra" w Pine Cottage jest rodem wyniesiona z tanich horrorów (wiecie, studenci, las, chata, impreza, obcy facet), co początkowo może zbudzić lekki niesmak a nawet i rozbawić, to nic w tej książce nie jest szablonowe. Niby wydaje nam się, że znamy rozwiązanie - ale po chwili okazuje się, że jednak tak nie jest. I tak co kilka rozdziałów zmieniamy zdanie. Aż w końcu dajemy sobie spokój i po prostu czytamy z wypiekami na twarzy zakończenie, które zwala z nóg.

Coś w tej pozycji jest, nie tylko w narracji i sposobie w jakim autorka wykreowała bohaterów (powtórzę, zrobiła to naprawdę świetnie), ale także w samej historii. Może to zwykły thriller, dla kogoś bez przesłania - ja jednak zawsze coś ze stron książki wynoszę. Przede wszystkim - media. Media to zło, które czerpie pożywkę na cudzym nieszczęściu, widzimy to w realnym życiu na każdym kroku, a książka to potwierdza. Czy bycie Ocalałą to szczęście, czy przekleństwo? Po drugie - ludzki umysł to skomplikowany twór, pełen pułapek i mechanizmów obronnych. Quincy broniła się pozorną normalnością i poczuciem bezpieczeństwa, jakie stwarzał jej związek i praca nad blogiem kulinarnym. Chcąc czy nie chcąc wymazała ze wspomnień najgorsze chwile, najcięższe fragmenty. Wymazała z głowy Jego imię. Wystarczyło kilka bodźców (jak chociażby energiczna i nieprzewidywalna Sam), by Quin zaczęła na nowo coś "czuć".

Mam nadzieję, że nie zdradziłam za dużo fabuły, a chociaż trochę rozbudziłam Waszą ciekawość. Nie brak tutaj zwrotów akcji, czy rozlewu krwi - nie da się więc nudzić. Fragmenty dotyczące przeszłości, czyli nocy w Pine Cottage, są tak skonstruowane, że czujemy się jakbyśmy byli tam razem z bohaterami. Razem z nimi odczuwamy radość i ekscytacje, by nagle, z nienacka wpaść w sidła strachu. Rozdziały, w których to Quincy opowiada nam swoją historię są równie emocjonujące - jesteśmy smutni, zdenerwowani, zdezorientowani, źli. Nie wiemy komu ufać.

Nie mogę dać wszystkich 10 gwiazdek - bo nie jest to arcydzieło, już dawno takiej nie czytałam. Ale na pewno jest to rewelacyjny thriller więc wysoka 8, jak najbardziej zasłużona!

*całość recenzji na www.ebookoholic.blogspot.com*

Stephen King, którego twórczości nie znam (tak - serio, nie - nie mam zamiaru poznać) stwierdził, iż to najlepszy thriller jaki przeczytamy w 2017 roku. Nie biorę nigdy do siebie słów z okładek książek, bo są zazwyczaj nieco nad wyrost. Ale Wasz ulubiony King się nie mylił. To był jeden z lepszych thrillerów, jakie...