Po swoistej manii na książki z bramą na okładce, ogarnęła mnie chęć czytania książek o książkach - Cień wiatru jest już kolejną po Historyku i Sekrecie Szekspira i innych tego typu powieściach.
Po przeczytaniu kilku stron przeraziłam się, że zamiast zakręconej fabuły dostanę książkę pozbawianą historii, ale za to pełną złotych myśli jak u większości Coelho,a tego nie lubię. Okazało się jednak, że historia jest i to całkiem niezwykła, bo sama idea toczenia się fabuły wokół pewnej książki bardzo mi się spodobała ostatnimi czasy.
Trochę mnie rozczarowało zakończenie, pewnie dlatego, że przywiązałam się już do bohaterów książki i nie chciałam się z nimi rozstawać ani w dobrych ani złych okolicznościach - zresztą mam wrażenie, że wszystkie książki z którymi się jakoś zżywam mają jakieś niewłaściwe zakończenia, "bo zakończenia."

Ogólnie książka przypomina mi(w pozytywnym znaczeniu) o pewnej innej starej już nieco - "Wielkie Nadzieje" Dickensa. W sumie niby niewiele je łączy, bo chyba tylko to, że poznajemy bohaterów jako dzieci, które nagle stają się dorosłe i mają problem z tym, by poradzić sobie z rzeczywistością, która ich otacza. To chyba ten sposób opowiadania, kreacji fabuły, może i trochę treść ukryta pod powierzchnią, którą ja często sama sobie dopowiadam, jakoś tak mi się skojarzyły.
Poza tym, przypadł mi do gustu "wątek"( w sumie to chyba wszystko jeden i ten sam watek) czterech chłopców pochodzących z różnych środowisk, którzy poznają się w szkole i których widzimy jak dorastają i jak zmienia się ich życie w ogarniętej wojną Hiszpanii. Życie każdego z nich, jakkolwiek by się nie starali go poprowadzić, okazuje się ostatecznie jakoś odgórnie skazane na niepowodzenie.

Sama książka ma wszystko co wg mnie jest potrzebne:
- opis Barcelony pierwszej połowy XX wieku - niezły choć Michael Scott jest na razie moim mistrzem w tej dziedzinie (jego opis Paryża sprawił, że chciałabym w każda dziurę wleźć.)
- wątek historyczny - wojna domowa w Hiszpanii- zaciekawił mnie na tyle, że chyba po coś w tej dziedzinie niedługo sięgnę.
- ta książka w fabule - rewelacyjny wątek, ciekawie zbudowany, choć przyznam, że chciałabym więcej czasu spędzić na Cmentarzu Zapomnianych Książek.
- ciekawa narracja - poznajemy historię nie tylko z punktu widzenia głównego bohatera, ale też poprzez opowieści ludzi, których on spotyka idąc tropem niezwykłej książki. Znowu nie jesteśmy czytelnikiem wszechwiedzącym, o wszystkim dowiadujemy się poprzez bohatera, jego domysły oraz dociekania.
- jest też i "kilka" krótkich, naprawdę dobrych wg mnie cytatów, które wplecione w fabułę nie drażnią tak jak nieraz stronicowe wywody na temat życia.
- bez wahania też sięgnęłabym po wszystkie powieści Juliana Caraxa wspomniane w książce, gdyby tylko była taka możliwość. Ta postać diabła niby o zwykłym imieniu Lain Coubert mnie zaintrygowała. Poza tym sama fabuła mnie ciekawi.
- ten książkowy antykwariat i Cmentarz Zapomnianych Książek - miejsca gdzie chciałabym się przenieść w każdej chwili.
Największym plusem książki moim zdaniem jest to, że zachęca do dalszego czytania. Polecam każdemu lubiącemu czytać.

Po swoistej manii na książki z bramą na okładce, ogarnęła mnie chęć czytania książek o książkach - Cień wiatru jest już kolejną po Historyku i Sekrecie Szekspira i innych tego typu powieściach.
Po przeczytaniu kilku stron przeraziłam się, że zamiast zakręconej fabuły dostanę książkę pozbawianą historii, ale za to pełną złotych myśli jak u większości Coelho,a tego nie...