Zabierałam się do niej kilka razy, a sukces odniosłam dopiero wtedy, gdy w moje ręce wpadł audiobook tej książki. Jest to niesamowicie rozbudowana historia z wieloma ciekawymi wątkami. Główny bohater- Daniel po przeczytaniu dzieła Juliana Caraxa postanawia dowiedzieć się wszystkiego o autorze. W każdym rozdziale pojawia się inna postać, która co rusz wnosi coś do historii- i tej Caraxa, i tej Daniela. Oprócz tego każda postać otoczona jest warstwą własnej historii, co czasem czytelnikowi miesza w głowie. Mamy tu więc do czynienia z dwoma wątkami głównymi- co jest niesamowite, ponieważ pan Zafón doskonale to zgrał! Jego język jest tak barwny i bogaty w metafory i epitety, że bez problemu można wyobrazić sobie otoczenie, czasem bywał jednak zbyt patetyczny i rozbudowany. Zdania wielokrotnie złożone były czasem tak bardzo zawiłe, że musiałam przesłuchiwać je jeszcze raz. Każdy bohater to dzieło sztuki. Moim ulubionym jest Fermin Romero de Torres- przesympatyczny człowiek, którego mądrość życiowa sięgnęła chyba szczytu, przy tym pełen humoru i ironii, ale i z własną mroczną tajemnicą. Zakończenie było odrobinę przewidywalne, domyślałam się go na początku, jednak w trakcie lektury potrafiłam mieć pięć innych pomysłów na rozwiązanie zagadki. "Cień wiatru" nie zachwycił mnie jak mojego taty, który mi go polecał. Ale będę miło książkę wspominać- lektura wymagająca, ale pełna tajemniczej aury, w którą jak się człowiek zanurzy, to na długo się nie wyplącze ;)).

Zabierałam się do niej kilka razy, a sukces odniosłam dopiero wtedy, gdy w moje ręce wpadł audiobook tej książki. Jest to niesamowicie rozbudowana historia z wieloma ciekawymi wątkami. Główny bohater- Daniel po przeczytaniu dzieła Juliana Caraxa postanawia dowiedzieć się wszystkiego o autorze. W każdym rozdziale pojawia się inna postać, która co rusz wnosi coś do historii-...