Książka męczyła mnie przez pierwsze ~100 stron, które poszły mi bardzo wolno, bo strasznie mnie nudziła, jak dla mnie niepotrzebny był w ogóle wątek Klary Barcelo, wydający się jakby pustym zapełnieniem stron. Nie sprawdziły się w tym przypadku słowa Nurii ,,Czas im bardziej jest pusty, tym szybciej płynie" , ponieważ niestety nieciekawe strony nie sprawiały mi przyjemności.
Jednak, ku mojemu zdziwieniu nadszedł moment przełomu, coś zaczęło się dziać, coś się ruszyło.
I od tej pory w zasadzie bardzo się wciagnęłam. Bohaterowie ciekawi, powiedzianych zostało sporo fajnych aforyzmów, fabuła również interesująca, zwroty akcji itp. Jednakże trochę sztuczne wydało mi się, że każdy bohater do którego zwraca się Daniel jest akurat jakoś idealnie powiązany ze sprawą, pokrewieństwa itp.
Ktoś pare komentarzy wyżej wspomniał o wulgarnym języku. Mi on nie przeszkadzał w dialogach, gdyż oczywiste jest że w prawdziwym życiu inspektor Fumero np. nie mógł zwracać się kwiecistym językiem. Nic dziwnego więc, że Zafón wkładał w jego usta prędzej "Zabiję cię, skurwysynu" niż "Niestety, muszę pozbawić cię życia i wysłać twą duszę do nieba!"
Ogólnie warto przeczytać.

Książka męczyła mnie przez pierwsze ~100 stron, które poszły mi bardzo wolno, bo strasznie mnie nudziła, jak dla mnie niepotrzebny był w ogóle wątek Klary Barcelo, wydający się jakby pustym zapełnieniem stron. Nie sprawdziły się w tym przypadku słowa Nurii ,,Czas im bardziej jest pusty, tym szybciej płynie" , ponieważ niestety nieciekawe strony nie sprawiały mi...